Storm

Hoofdstuk 77

Song: Civilian - Wye Oak
---------------------------------

"Stagger." Verschillende gedachtes stuiteren door mijn hoofd. Een ding hebben ze gemeen. Het is allemaal negatief. Allemaal gedachtes die verdriet veroorzaken. Mijn voeten snellen over het mos en de takken kraken onder onze voeten. De schoten klinken opnieuw. Nu rechts van me, de andere keer links van. Ik stop met rennen en spits mijn oren. Opnieuw wordt er geschoten. Vanaf links. Snel ga ik verder met rennen. Ik spring over een boomstronk en zoek naar mijn evenwicht als ik neerkom. Geschreeuw. Mijn hart begint sneller te kloppen. Dat was Stagger. Dat was hem. "Stagger!" Ik wil niet dat Stagger doodgaat. Na Travis mag hij niet gaan. Ik duw takken aan de kant, maar ze komen net zo hard terug in mijn gezicht. Prikkende krassen op mijn huid, maar het boeit me helemaal niks. "Stagger!" Ik kijk verbaasd opzij als Chan naast me rent. Hij wijst voor zich uit. "Daar! Iets op de grond." zegt hij. Ik volg zijn vinger en zie de hoed van Stagger op de grond liggen. Tegen een boom ligt een geïnfecteerde en er liggen er nog drie op de grond.  Ik stop hijgend voor de hoed en pak het op. Mijn hart bonst in mijn keel bij alleen al het zien van de grote hoeveelheid bloed op de hoed. "Hij is hier geweest." zeg ik tegen de rest die tot stilstand komt. "Stagger!" Luke begint te roepen. Anna zet haar handen als een soort koker rondom haar mond en begint ook Stagger's naam te schreeuwen. "We splitsen. Zo vinden we hem eerder." zegt Chan. Hij pakt een kartelmes uit de riem van zijn broek. Ik kijk hem even aan en knik dan. "Tyler, Matthew gaan terug. Ryan gaat rechts. Chan en Luke gaan links en Anna en ik gaan gewoon verder." zeg ik. "Let's go." Iedereen neemt zijn route en ik en Anna rennen verder. Er ligt nog een geïnfecteerde op de grond. Anna pakt haar wapen stevig met beide handen vast. "Stagger." roepen Anna en ik om en om. Een klikker is gespiesd aan een uitstekende tak. Er zit bloed rondom zijn mond. Alsof hij net nog heeft gegeten. Ik knijp mijn ogen dicht. Het is Stagger niet, zeg ik tegen mezelf. Hij kan goed voor zichzelf zorgen. Zich beschermen. Ik open mijn ogen. De klikker steekt zijn armen naar ons uit. Anna laadt haar wapen. "Niet schieten. Hij zit vast. We moeten onze kogels bewaren." zeg ik en ik duw het wapen naar beneden. Anna kijkt me aan en knikt even. Ik begin weer te rennen en Anna volgt me. "Zijn wapen. Allison, kijk. Zijn wapen." zegt Anna plots en ze pakt me vast. Ik vertraag mijn pas tot ik stilsta. Stagger's wapen ligt op de grond. Ik denk dat het zijn wapen is. Ik pak het op en bekijk de inhoud. Hij is leeg. Hij heeft alle kogels zo goed als afgevuurd. "Stagger." roep ik. Er klinkt gesnik. Ik haal opgelucht adem. Tegen een boom aanleunend zit Stagger ineengedoken. Zijn linkerhand weggestopt in zijn jas. Ik snel naar hem toe en kniel naast hem neer. Met betraande ogen kijkt hij me aan. Ik sla mijn armen rondom hem en druk Stagger tegen me aan. "Ga naar de andere en zeg dat we hem gevonden hebben." zeg ik tegen Anna. Ze geeft een kort knikje en verdwijnt dan tussen de bomen. "Allison." begint Stagger hees. Ik laat hem los, maar laat mijn handen op zijn schouders rusten. "Ik...." "Wat is er? Je kunt me vertrouwen." zeg ik. "Word alsjeblieft niet boos." smeekt Stagger. "Vertel gewoon wat er is. Ik zal niet boos worden." zeg ik geruststellend. Stagger haalt zijn hand uit zijn jas. Mijn adem stokt in mijn keel. De tandafdrukken zijn duidelijk te zijn in de huid. Het bloed. Ik herinner me het geschreeuw weer. Stagger's geschreeuw. Het bloed rondom de mond van de klikker. Stagger werd gebeten. Hij gaat dood. Ik begin te hyperventileren vanbinnen. Mijn ademhaling versnelt. "Ik... Opeens was hij er. Ik zag hem niet." Stagger haalt zijn neus op. Tranen branden in mijn ooghoeken en glijden via mijn wangen naar beneden. De dikke mist die in mijn hoofd ronddwaalde trekt op. Stagger mag niet dood. Na Travis mag hij niet dood. Als de hand eraf gaat verspreid de bacterie misschien niet."Hij moet eraf." zeg ik vastbesloten. "Wat? Wat moet eraf?" vraagt Stagger niet begrijpend. "Je hand. Misschien verspreid de bacterie niet." zeg ik. "En wat als hij alsnog verspreid?" vraagt Stagger paniekerig. "We moeten het risico nemen. Alleen dan weten we het." Ik trek hem overeind. "Er zit een ader in mijn arm. Er zal te veel bloed vrijkomen. Ik ga doodbloeden dan." zegt Stagger. "Niet als we het halverwege je onderarm doen." zeg ik. Ik pak Stagger's rechterhand vast en trek hem met mij mee. In de verte zie ik de groep al aan komen rennen. "Chan! Je mes, nu!" roep ik naar Chan. "W-Wat is er aan de hand?" vraagt Luke. "Geen vragen. Geef me het mes! De tijd tikt." roep ik. We komen tegenover elkaar tot stilstand. Chan overhandigt me het mes. "Je riem." Ik wijs naar de riem die Luke om heeft. "Allison. Vertel wat er aan de hand is." zegt Luke terwijl hij zijn riem afdoet en aan mij geeft. Ik gesp de riem rondom de ellenboogholte  van Stagger's linkerarm. Heel stevig. Zo kan er minder bloed vrijkomen, omdat de weg ernaartoe wordt afgekneld. Anna slaat haar hand voor haar mond. "Hoe komt dat." Luke kijkt me geschokt aan. Ik pak het handvat van het mes steviger vast. "Luke, Ryan, hou zijn arm stevig vast." beveel ik. Stagger begint te trillen over zijn hele lijf. Luke pakt samen met Ryan Stagger's arm vast.  "Het spijt me zo, Stagger." zeg ik. Ik hef het mes en ga dat met een vaart naar voren. Het mes steekt in Stagger's arm. Zo doe ik het nog drie keer, maar het mes wilt maar niet door Stagger's arm. Ik trek hem voor de vierde keer eruit en hef het opnieuw. Het mes blijft in Stagger's arm steken en hij blijft vastzitten. Stagger begint te schreeuwen. Anna snelt naar voren en pakt Stagger vast voordat hij buiten westen raakt. Hij valt achterover, in Anna's armen en ze legt hem voorzichtig op de grond. Ryan en Luke laten zijn arm voorzichtig los. Ik kniel neer en trek het mes met kracht eruit uit de arm. Ik hef nog een keer het mes. Het kartelmes glijdt uit het niets soepel door Stagger's arm. Een bloederig stompje vlees ontstaat aan het uiteinde van Stagger's arm. Anna kokhalst en ze stapt achteruit. Ik pak de hand aan de wijsvinger vast en til hem op. Bloed druipt op de grond. Snel gooi het hompje vlees bij me vandaan en het landt in een berg bladeren. Chan doet zijn lange mouwen-shirt uit en scheurt hem door tweeën. Een helft geeft hij aan mij en ik knoop het stevig rondom het bloederige stompje. "Overleeft hij dit wel?" vraagt Matthew bezorgt. "Ik hoop het." zeg ik zachtjes en ik bijt op mijn lip. Heb ik wel het juiste gedaan? Misschien gaat hij juist nu sneller dood. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en begin te huilen. Stagger ligt er hulpeloos bij met een pijn vertrokken gezicht. Luke knielt naast me neer. "Hij komt er vast en zeker bovenop. Je hebt een goede beslissing gemaakt." zegt hij en hij slaat zijn arm om me heen. "Denk je?" vraag ik bang. Luke blijft even stil. "Ik ben er zeker van." zegt hij dan. "Het komt goed met hem."