Storm

Hoofdstuk 85

10 jaar later
De zon laat de dauwdruppels op de bladeren glinsteren. De temperatuur is heerlijk. Luke plant een mooie bloem in de grond en hij veegt wat zweetdruppels van zijn voorhoofd. "Lukt het een beetje?" vraag ik vanaf het terras van onze tuin. "Kan je niet helpen? Ik heb geen groene vingers en dat weet je." zegt Luke en ik schud mijn hoofd. "Ik kan niet helpen. Dat weet je toch." zeg ik met een glimlach. Mopperend pakt Luke nog een plantje uit de bak. Ik verschuif een stukje op het tuinbankje waar ik op zit. De mensen in onze buurt hebben ons warm ontvangen. Sommige hebben zelfs geholpen met de verbouwing in ons huis en daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor. Plots voel ik een klein schopje. Niet tegen mijn been of arm, maar vanuit de binnenkant van mijn buik. Ik trek mijn blouse een stukje omhoog en maak rondjes met mijn vinger op mijn buik. "Is er iets?" vraagt Luke en hij loopt bezorgd naar me toe. "Hij of zij schopte. Ik voelde het." zeg ik. Luke trekt zijn tuinhandschoenen uit en hij knielt neer. "Mag ik?" Luke kijkt mij vragend aan. "Ga maar." Voorzichtig legt Luke zijn handen op mijn buik en hij drukt er een kus op. Ik giechel even. Zijn lippen op mijn buik voelen grappig. Zijn beginnende baard kriebelt zachtjes tegen mijn huid. Een tweede keer komt er een voetje tegen mijn buik. "Hey, manneke of vrouwke. Doe eens even rustig." zegt Luke. Hij drukt zachtjes op mijn buik en ik pak zijn andere hand vast. "Het is toch prachtig dat er een leventje ontstaat in jouw bolle buik." zegt Luke. "Het is ook niet zo gek om na zeven maanden zwanger te zijn een bolle buik te hebben." zeg ik en Luke grijnst. "Wat mij nog het meest blij maakt is dat dit frummeltje de hel in Amerika niet mee hoeft te maken. Daar ben ik zo blij mee." zegt hij en ik knik. Er schuift een wolk voor de zon en het is meteen een stukje kouder. "Ik ga naar binnen. Misschien zie ik nog iets leuks op het Internet voor je frummeltje." zeg ik glimlachend en ik sta op. Beide buurvrouwen waren enthousiast toen ik vertelde dat ik zwanger was. Ze hebben hun mannen, met mijn toestemming, gevraagd of die wilden helpen in de kinderkamer. De volgende dag waren de buurmannen en Luke druk bezig in de kinderkamer naast onze slaapkamer. Het is mooi gelukt. De kleuren kunnen zowel voor een jongen als een meisje zijn. Beige kleurig met kastanjebruin. Twee kleuren die ik net zoals lila heel mooi vind. Mijn blouse glijdt terug over mijn buik. Luke komt overeind en hij helpt me om mijn vest aan te trekken. Ik druk een kus op zijn wang en trek de achterdeur open. Als ik naar Luke kijk zie ik hem zijn handschoenen aantrekken en teruglopen naar de plantjes. Ik sluit zachtjes de deur. Meteen krijg ik een kopje tegen mijn benen en ik til een grijze kat op genaamd Norah. Ze begint te snorren en geeft me een likje op mijn neus. Ik ga met mijn vingers door haar lange vacht. Norah is een ragdoll. Een kattenras die ik eerst niet kende, maar de katten wel. Een oudere vrouw aan het eind van de straat had een nestje en gaf me haar. "Ga je me helpen met kijken?" vraag ik. Ze miauwt even. Ik zet Norah op de grond en ze trippelt naar de woonkamer waar ze vervolgens in haar mand stapt die bij de verwarming staat. Norah verschijnt nog weleens bij de oudere vrouw thuis. Omdat de vrouw niet kan lopen belt ze ons altijd om te vertellen dat Norah bij haar is. Ik ga aan de eikenhouten tafel zitten en sla de laptop open. Hij begint zachtjes te brommen en het scherm licht op. Ik klik het Internet aan en begin met zoeken.

Na ongeveer een half uur heb ik al het een en ander gevonden. De achterdeur gaat open en Luke veegt zijn voeten op de deurmat. Norah kijkt verbaasd op en ze spitst haar oren. "Baas is binnen." zeg ik tegen haar en ik klap de laptop dicht. "Alle plantjes zijn geplant." zegt Luke vanuit de gang en hij trekt zijn schoenen uit. "Dat is mooi. Dan is het alvast gebeurd." zeg ik en werk mezelf overeind. Meteen staat Norah ook op en met haar staart omhoog begint ze naar de draaitrap die in de hoek van de woonkamer staat te lopen. Luke loopt naar me toe en hij pakt mijn handen. "Wat gaan we eten vanavond, druif." zegt hij en ik zie hem een stiekeme blik werpen naar mijn buik. "Chili con carne. Dat zag er wel lekker uit in de supermarkt." zeg ik. "Moet ik helpen?" vraagt Luke. "Ik kan heus wel koken, hoor." zeg ik. "Ik dacht ik vraag het gewoon even." zegt Luke en ik trek één wenkbrauw omhoog. Luke steek verdedigend zijn handen in de lucht en hij loopt naar de beige bank. "Je zal wel honger hebben na al dat werken." zeg ik. "Zou je denken." zegt Luke en hij gaat zitten. "Gewoon een gokje." zeg ik en ik loop de keuken in. Ik pak een blik bonen uit de kast. Mijn buurvrouw, die zelf al een kind heeft, vertelde me dat bonen goed voor je zijn tijdens de zwangerschap. Ik pak ook nog de andere spullen en begin met koken. Luke legt zijn benen op tafel en opent de krant van vandaag die hij nog niet had gelezen. Normaal leest hij in de ochtend de krant na het wakker worden, maar vandaag moest hij van mij gelijk de tuin. Ik dacht dat hij dan op tijd klaar zou zijn, maar hij heeft er de hele ochtend en middag gezeten met een paar pauzes. Eerlijk gezegd verbaasde me het niet dat het zo lang duurde. Luke is niet zo snel met planten en tuinklusjes. De vorige keer deed hij er ook een hele dag over. "Norah. Zo kan ik het toch niet lezen." moppert Luke en Norah miauwt even. Luke niest. "Wat doe je allemaal?" vraag ik verbaasd. "Ze gaat op mijn schoot staan, maar dan kan ik toch niks lezen." zegt Luke. Ik grinnik even en richt me op het avondeten. Ik begin een ui te snipperen terwijl ik het gas aan zet. "Luke. Wil je toch even helpen?" zeg ik. Luke staat lachend op en hij loopt de keuken in. "Wil jij drie teentjes knoflook pellen en snipperen?" vraag ik. Ik pak snel drie teentjes knoflook uit een pot en geef ze aan Luke. "Gezellig zo of niet?" vraagt hij. "Knus met zijn tweetjes, wat zeg, met zijn drietjes in een minuscuul keukentje." Ik pak glimlachend een eetlepel uit de la en doe drie eetlepels olie in de braadpan die op het fornuis staat. Het begint te sissen. Ik open de verpakking van de paprika's en een chilipeper. "En nu?" vraagt Luke en hij legt de knoflookteentjes voor mijn neus. "Snij dit maar." Ik geef hem een paprika en de chilipeper en pak zelf de teentjes en de ui en gooi ze in de braadpan. Dan open ik de koelkast en pak het pak rundergehakt. Geschreeuw. Geschrokken kijk ik opzij. Luke begint op zijn duim te zuigen. "Dat mesje is verdomd scherp." moppert hij met de vinger in zijn mond. Ik rol met mijn ogen en peuter het plastic van de bovenkant van het bakje. Gelijk kieper ik het bakje om bij de braadpan. De gehakt ploft neer. Luke geeft me een blik gepelde tomaten en twee blikken bruine bonen. Ik open de blikken en giet de inhoud in de pan. Zuchtend kijk ik toe hoe Luke nog steeds bezig is met de paprika en de chilipeper. Hij schuift de paprika van het plankje de pan in en ik pak de chilipeper. "Verder kan ik het wel. Bedankt." zeg ik. Luke houdt zijn wang voor mijn mond en ik druk er een zoen op. Ik begin de chilipeper te snijden en gooi de stukjes bij de rest in de pan. De zwarte pepermolen en de witte zoutmolen staan nogal hoog voor mij. Ik ben nooit de langste geweest en dit zorgt er extra voor dat ik dat weet. Mopperend ga ik op mijn tenen staan en grijp naar de pepermolen. Hij wankelt even en valt in mijn hand. Doordat de pepermolen tegen de zoutmolen stootte valt deze om. Ik zie het al voor me hoe de hele keuken onder het zout ligt. Van het aanrecht tot in de hoekjes en onder de mat. In een reflex steek ik mijn hand uit en de zoutmolen valt erin. Na het toevoegen van een beetje zout en peper zet ik de molens met veel moeite terug en leg de deksel op de pan. "Twintig minuten op een laag vuurtje pruttelen en dan is het klaar." zeg ik in mezelf. Twintig niks doen. Dat is iets wat mij wel gaat lukken. Ik zet het vuur lager en doe mijn armen over elkaar. Twintig minuten zijn zo om.