Storm

Hoofdstuk 58

"Waar is Brooke?" vraagt Emma en ze geeft Brace een snelle knuffel. Meteen komt het beeld van zijn doorgespieste lichaam op mijn netvlies en ik sla mijn armen om mezelf heen. "Hij... Hij is dood." zegt Tyler en hij ploft neer op de grond. "Wat! Hoe?" Geschokt kijkt Emma naar mij en Luke. "Hij stapte in een val met speren. Misschien was het bedoeld voor dieren en geïnfecteerde. Eerst hadden Brace en ik niet door dat Brooke weg was, maar toen vonden we het wel heel stil achter ons. Geen brekende takken of knisperende bladeren. Toen we terugliepen zagen we het gat. Brooke was al half dood. Zijn ogen waren weggedraaid en je zag veel oogwit. Brace heeft hem door zijn hoofd geschoten." De woorden rollen uit Tyler's mond. Ik snel de trap op en hoor verschillende stemmen me naroepen. "Laat me met rust!" schreeuw ik en ik ren mijn slaapkamer binnen. Met een klap gooi ik de deur dicht en trillende op mijn benen blijf ik staan kijkend naar het hout van de deurpost. Mijn knieën raken de grond en ik begin te huilen. Dikke tranen druppen op de grond en ik laat me op mijn zij vallen. Brooke. De man die ik zo lang heb gekend. Ik kruip naar mijn bed en trek mezelf omhoog. Meteen val ik weer op de grond. "Allison! Mag ik binnenkomen?" hoor ik Luke vanachter de deur zeggen. Er volgt een doodse stilte. "Wie zwijgt stemt toe. Ik kom naar binnen." zegt hij en ik glimlach even. De deur gaat open en Luke snelt naar me toe. "Jesus. All." zucht hij en komt naast me op de grond zitten. Ik druk me tegen hem aan en hij slaat zijn sterke armen om me heen. "Rustig maar. Sst." Luke's stem klinkt in mijn linkeroor. "Sst."

Voorzichtig gluur ik onder mijn wimpers door. Ik en Luke zitten nog steeds op de grond, leunend tegen mijn bed. Een zacht gesnurk klinkt en ik kijk naar Luke. Zijn ogen zijn dicht en tussen zijn lippen zit een smalle opening. Een streep maanlicht glijdt tussen de gordijndoeken door. "Luke?" vraag ik zacht. Er klinkt geen antwoord. Ik probeer op te staan, maar alles doet pijn. "Luke?" Ik duw zachtjes tegen zijn schouder en zijn hoofd valt op zijn borst. Ik duw mezelf omhoog en schuifel naar het raam. Met een ruk trek ik de gordijnen open en ik heb een kijk op de straat. Hij is leeg en verlaten op Tyler en Matthew na die over de rij auto's heen en weer lopen. Ik tik zachtjes op het raam. Verbaasd kijkt Matthew omhoog. Ik zwaai en hij glimlacht terwijl hij terugzwaait. Ik trek de gordijnen dicht en wurm mezelf tussen de spullen, terug naar Luke. Hij is omgevallen en zijn hoofd ligt op de grond. Ik leg zijn arm over mijn schouder en trek hem overeind. Luke bromt even. Voorzichtig leg ik hem op mijn bed en hij draait op zijn zij. Ik ga met mijn rechterhand door mijn blonde haar en loop naar de deur. Zo zacht als ik kan open ik hem en ik stap de gang op. Alle deuren zijn gesloten en vanuit Travis's kamer klinkt luid gesnurk. Op mijn tenen loop ik naar de trap en de treden kraken niet als ik naar beneden loop. Olivia ligt nog op de balie. Haar ademhaling klinkt zacht en ver weg, maar ze ademt. Een deken is voor de helft over haar lichaam heen gelegd. Ik duw de deur van het motel open. "Jeetje. Ik schrok me dood." sist Tyler. "Hoe gaat het met je?" vraagt Matthew. Ik haal mijn schouders op. "Wel goed, denk ik." zeg ik en ik ga op de motorkap van een donkergroene auto zitten. Het is de enige auto die niet als muur dient. Hij kan namelijk nog rijden, dus we gebruiken hem als we naar verre gebieden moeten. "En Luke?" vraagt Tyler. "Geen idee. Hij slaapt. We hebben niet echt over Brooke's dood gepraat. Ik wil er ook niet over praten." zegt ik. "Is er nog wat gebeurd hier?" Tyler en Matthew schudden beide hun hoofd. "Gelukkig niet. Ik moet er niet aandenken dat we deze plek verliezen." zegt Matthew. "Hij is veilig. Het is in de buurt van het bos en op drie kilometer afstand van een stad." "Ik zou hier ook niet weg willen." zeg ik en ik wrijf over mijn armen. "Het is koud, hè?" zegt Tyler. "Klimaatveranderingen waar ik geen bal van snap. Eerst is het bloedheet en nu is het fris. God weet niet wat hij wil." zegt Matthew. Ik grinnik even. "Hij wil ons af laten koelen na deze dag." zeg ik. Het blijft even stil. "Ga maar slapen. We redden het hier wel." zegt Tyler. Er klinkt gebonk op een deur bij het motel vandaan. Een schim staat achter de deur. Met gefronste wenkbrauwen draait Matthew zich naar de deur toe. Ik laat me van de motorkap glijden en kom met beide voeten op de grond terecht. Tyler springt van de muur af en komt naast me op de grond. Het gebonk klinkt harder en vaagjes klinkt het geluid van gegrom. Met snelle stappen loop ik naar de deur, maar het gezicht van de persoon is niet te zien. Tyler komt aanrennen met Matthew achter zich aan en ik leg mijn vingers op de deurklink. "Ik tel tot drie. Dan open ik de deur. Een, twee, drie." zeg ik en ik trek de deur open. Tyler deinst achteruit en Matthew blijft met open mond even staan. Dan stormt hij naar voren en duwt een mesje door het hoofd van Olivia. Haar lichaam valt op de grond en de slecht dichtgenaaide wond is zichtbaar. De draadjes pieken aan het einde alle kanten op. "We hadden het ook niet met water moeten schoonmaken." zegt Matthew. "We hadden niks anders." zegt Tyler licht geïrriteerd. "De bacterie is vanbinnen zich gewoon verder gaan verspreiden." zeg ik en ik kijk naar de opengesperde ogen van Olivia. Ze zijn melkwit. Haar wangen zitten vol barsten en kleine scheurtjes. "We hadden niks kunnen doen." "Verdomme." Tyler trapt tegen de band van de donkergroene auto. "We kunnen gewoon niks doen als iemand is gebeten. Wat is dit voor fucking oneerlijke wereld." Ik pak zijn arm vast en voel de aangespannen spieren. "Rustig Tyler." sis ik. "De rest hoeft nog niet te weten van Olivia. Alexis al helemaal niet." zegt Matthew. "Wat moeten we dan doen? Achter haar rug om haar moeder verbranden? Zou je dat zelf willen?" vraagt Tyler pissig. Ik sla mijn ogen neer. De gedachte van mijn moeder, dood met een zwangere buik, breekt mijn hart in duizenden stukjes. Ik draai me om naar het motel en stap naar binnen. "Zoek het zelf maar uit." Ik klap de deur dicht en een verbaasde Matthew, boze Tyler en het lijk van Olivia blijven buiten achter.

BIG NEWS:
Er komt een deel twee van Storm genaamd Again. Ik ga niet de beschrijving vertellen, want er staat een hoop informatie in over wat er gaat gebeuren en wie er overleeft. Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden. Ik heb 2 vragen.
1. Wat vinden jullie van Storm. Verhaallijn, personages, etc.
2. Wanneer denken jullie dat dit verhaal gaat eindigen? Bij welk hoofdstuk? Ik heb zelf nog geen idee bij welk hoofdstuk ik ga stoppen. Eigenlijk moet je ook niet denken dat je bijvoorbeeld bij hoofdstuk 30 gaat stoppen, want dan ga je daar al naar toewerken. Als je de vraag wanneer ga ik stoppen openhoudt heeft je fantasie ook meer de kans om de vrije loop te gaan. Kleine tip als je wil gaan beginnen met schrijven of al bezig bent. :) ;)

Druk even op de stemknop om te laten weten dat je het hoofdstuk leuk vond. Hij bijt niet namelijk. Natuurlijk hoeft het niet.

Het liedje in de beschrijving is niet perse een toevoeging aan het verhaal, maar ik vond hem gewoon heel erg mooi. Voor the walking dead fans is er nog even snel een derde vraag: Wie is jullie favoriete the walking dead character. Mijn top vijf krijg jullie in de Q&A te zien. Voor de mensen die zich afvragen wanneer de Q&A komt: Hij komt na dit hele verhaal. Dus na het laatste hoofdstuk zal ik zeggen dat de laatste is waarin je nog vragen kan stellen voor de Q&A en na dat hoofdstuk komt de Q&A.

Op naar plaats #1 en ik hoop natuurlijk dat er nog veel lezers bij gaan komen. Tot het volgende hoofdstuk. Byeee :)