Storm

Hoofdstuk 65

"Alexis. Waar ben je?" roept Emma. "Alexis!" Ik kauw op de binnenkant van mijn wang en hou mijn tranen binnen. "Ale... omg." Een hoge gil klinkt vanaf boven. Vol pijn. Vol angst en het blijft maar doorgaan. Luke staat op en neemt een sprint naar boven. "Shit. Shit." sist hij. Emma is aan het krijsen. Ik duw mezelf omhoog en slenter de trap op. Tegen de deur van het huis waar we in zitten staat Emma aangedrukt. Grote bloedvlekken kleven aan het glas en verminderen het zicht. Een klikker duwt haar op de grond en bijt haar keel open. Golven bloed gutsen uit de bijtwonden. "Jesus." Geschokt sta ik stil. Een sprinter pakt Emma's arm vast en begint erop te kauwen. "Emma!" Wanhopig schiet Brace op de geïnfecteerde, maar tevergeefs. Ze blijven maar komen. Achter Brace komen er ook geïnfecteerde en hij draait zich naar hen om. Meerdere malen haalt hij de trekker over. Tot de kogels op zijn. Ik wil naar hem toe, hem helpen, maar Luke houdt hem tegen. "Het is beter voor hem. Dan kan hij naar Emma en zijn vader." zegt hij. Ik kijk hem geschrokken aan. "Dat is geen reden om hem niet te helpen. Hij is een goede jongen. Hij heeft goed verdedigd. We kunnen hem niet dood laten gaan." zeg ik. "Het is beter." "Het is helemaal niet beter. Dood gaan heeft hij niet verdiend." Brace begint te schreeuwen en hij duwt een sprinter bij hem vandaan. Van achter grijpt een klikker hem vast. Zijn tanden boren in Brace's schouder. Hulpeloos slaat Brace met zijn wapen tegen het hoofd van de klikker. "Het is te laat." "Door jou, Luke." zeg ik. Twee geïnfecteerde pakken Brace vast en duwen hem op de grond. Hij begint nog harder te schreeuwen wanneer zijn buik wordt opengescheurd. Hij hapt nog even naar adem, maar dan valt zijn hoofd opzij. Een sprinter pakt de darmen vast en begint ervan te eten terwijl andere op de benen en armen beginnen te knagen. Ik kijk een andere kant op terwijl ik stap voor stap, achteruit, naar de kelder loop. "Wat is er gebeurd?" vraagt Anna. Luke loopt als eerst naar beneden en ik volg. "Brace en Emma zijn dood." "Ze zijn wat!?" vraagt Travis. "Dood. Ze zijn godverdomme dood." zegt Luke. "Eerst Alexis en nu Emma en Brace. Wie wordt de volgende? Wij?" vraagt Anna en ze slaat haar armen over elkaar. "Nee. Wij gaan dit overleven." zegt Luke. "Er gaat niemand meer dood." "Ik hoop het." zeg ik. "Kunnen we hier niet gewoon weg gaan. De auto pakken en vertrekken." zegt Anna. Iedereen zwijgt. "We moeten wachten." zegt Travis. "Gewoon wachten."

De straten zijn uitgestorven op een paar klikkers na. De geïnfecteerde zijn verder getrokken naar een volgende bestemming. Anna, Travis, Stagger, Luke en ik staan in de keuken. "Zijn dat ze?" vraagt Stagger en hij wijst naar de twee lichamen van Emma en Brace. "Ja. Dat zijn ze." zegt Luke en hij probeert de deur open te krijgen, maar aangezien Emma er nog tegenaan ligt gaat dat lastig. "Help eens even." zegt Luke en ik begin ook tegen de deur te duwen. Samen krijgen we hem open en Emma valt om. Ze kreunt even en haar vingers tasten naar houvast. Ik pak het broodmes en stap naar buiten. Emma heft haar hoofd, gromt even, en haar melkwitte ogen ontmoeten mijn ogen. "Het spijt me." zeg ik en voor ze nog iets kan doen zit het broodmes in haar hoofd. Brace komt grommend overeind en strompelt naar me toe. Ik trek het mes uit Emma's hoofd en steek hem in Brace's hoofd. Als ik het mes eruit trek valt Brace met een klap op de grond. Aangekoekt bloed zit over zijn gehele lijf. Ik loop verder de straat in en ik kijk naar de grond bij het zien van een klein lichaam bij de bakkerij. "Waar is de donkergroene auto?" vraagt Travis. "Welke donkergroene auto?" vraagt Anna. "De enige die niet als muur diende. Waar is hij?" zegt Travis. "Weet ik veel Sherlock. We waren net zoals jou beneden in de kelder." zegt Anna. "Ze zijn ervandoor gegaan." zegt Stagger. "Tyler, Ryan en Matthew. Ze zijn ervandoor gegaan." "Als ze dat gedaan hebben. Dan hebben ze zo'n groot probleem als ik ze weer zie." zegt Luke. "Ik denk dat Stagger gelijk heeft. Ze zijn weg." zeg ik. "Tyler! Ryan! Matthew!" roept Anna. Er klinkt geen antwoord. De klikkers die als enige nog in de straat waren komen naar ons toe. Luke pakt zijn wapen en schiet samen met Travis ze alle vijf dood. "Ze hebben ons gewoon achtergelaten. De klootzakken." sist Anna als er nog steeds geen antwoord klinkt. "Alexis!" Geschokt rent Stagger naar de bakkerij en hij laat zichzelf op zijn knieën vallen. Ik loop naar hem toe. Alexis is bijna niet meer te herkennen. Overal is er wel iets weg. Er is nog een vinger over van de tien en haar linkerbeen is slechts bijna alleen spier en bot. Geen grammetje vet is er meer over. Stagger begint zachtjes te snikken. "Sorry. Ik kon haar niet meer tegenhouden. Ik kon niet naar haar toe. Ze liet zichzelf vallen." zeg ik. Een hoog gilletje klinkt en gegrom vult mijn oren. Ik sluit mijn ogen even, maar open ze gelijk bij het zien hoe Alexis valt. "Ik wil hier weg. Alles is verwoest. Ze hebben vast en zeker ons eten meegenomen." zegt Anna. "En waar moeten we dan naartoe?" vraag ik. "Er is hier toch een stad in de buurt? Misschien kunnen we daarheen." zegt Luke. Ik knik. "Dat is zo slecht nog niet." zegt Anna. Ik duw de deur van het motel open. Anna had gelijk. Bijna al het eten is weg. Er is alleen nog eeb stuk konijn, een kleine reepje chocolade en wat fruit. Ik pak mijn rugzak van de grond en stop nog de laatste spullen erin. Slechts drie flesjes water staan op de balie, maar het is beter dan niks. Ik loop terug naar buiten. "Ik heb een beetje eten en drie flesjes water." zeg ik tegen mijn groepsleden. "Dat gaat een zware en lange reis worden." zegt Anna zuchtend. "Laten we gaan. Als we hier langer blijven zijn we misschien pas in de avond in de stad." zegt Stagger. "Maak er dan maar morgenavond van, want de stad is ver van hier." zegt Luke. "Nou. Laten we maar gaan." zeg ik en ik pak de band van mijn rugzak vast. "Let's go." zegt Anna en ze komt in beweging. "Let's go." zegt Travis een stuk minder enthousiast en we beginnen allemaal te lopen.

Hey iedereen,
Super bedankt voor de 3000 lezers. Ik ben er zo blij mee. Van November naar Maart waren er 1000 lezers. Van Maart naar April nog eens 1000 en nu van April naar Mei nog eens 1000. Het gaat heel snel. Nogmaals bedankt.
Tot het volgende hoofdstuk.
Byee