Rule Number One

Chapter 8 : Lie

Kara's POV

"Ano ba kasing pumasok diyan sa kokote mo at nagpuyat ka? God Kara! What the hell?"

Hindi ako nakinig sa panenermon sa akin ni Travis. Sawang-sawa na ako. Kayo ba? Matutuwa ba kayo kung araw araw kang sesermonan? Mapa-umaga, tanghali o gabi walang tigil sa kakadakdak. Dinaig pa ang babaeng nagp-PMS. Tch.

Wala akong nagawa ng hilahin niya ako dito sa may hallway. I'm half asleep and half awake. It's just 7 am in the morning at alas singko na ng umaga ng natulog ako. 1 hour sleep? It feels like hell. Kung hindi lang dahil sa report na binigay sa amin ng prof namin, hindi naman ako magpupuyat. Pakshet talaga!

"Hey! Are you even listening to me?"

Napairap ako at inis na tinanggal ang pagkakahawak niya sa akin at binelatan nalang siya tyaka ako nagmamadaling pumunta sa room. Bwisit! Hindi talaga alam ng isang yon kung pano tumahimik. Dada ng dada. Parang hindi pinakain ng isang taon kung mag-ingay. Bwisit!

Ng makadating ako sa room, inis akong pumasok. Napatingin tuloy sa akin lahat ng classmate ko, including sila Arraine na natigil sa pagdadaldalan.

"Anong tinitingin-tingin niyo? Naghahanap kayo ng gulo?" Inis na banggit ko sa kanila. Nakaka-stress sila. Pag ganitong kulang ako sa tulog wag nila akong iniinis.

"I told you to control that temper of yours" Napa-aray ako ng biglang may bumatok sa akin. Sino pa ba?

"What the hell Travis!" Sigaw ko, ignoring all of my classmates

Tinaasan niya lang ako ng kilay. Maya maya pa ay inakbayan na niya ako at hinila papunta sa may upuan ko. Bigla niya akong tinulak paupo kaya naman agad ko siyang sinamaan ng tingin.

"Don't look at me like that Kallie" he warned

Tumahimik nalang ako, una, dahil seryoso siya. At pangalawa, dahil tinawag na niya akong Kallie. Meaning, seryoso na siya. Pangatlo, nasabi ko na bang seryoso siya?

"Ala ka gurl, binadtrip mo si fafa Kent, patay ka dun, beastmode na oh, lakas maka-kunot noo ni Kuya" asar ni Arraine sa akin na sinabayan pa ng pagtawa nila nila Cassey. Mga bwisit talaga ang mga to.

Lumingon ako sa pwesto nila Kent. Hindi siya nakatingin sa akin pero alam kong aam niyang nakatingin ako sa kanya.

I was about to turn my head again when I saw Vixel looking at me. Katabi niya na ngayon si Violet na nagkekwento pero halatang hindi siya nakikinig at nakatingin lang sa akin. Tinaasan ko nalang siya ng kilay at umayos ng upo. Kairita ang tingin niya. Kaloka!

It's been a week since he came here. As for me? Ng unang araw na nakita ko siya, hindi agad ako nakareact, pero as much as possible, umakto ako na parang walang nangyari at parang hindi ko siya kilala bago bumalik sa upuan ko. Sinermonan pa ako nila Arraine. Kesyo hindi daw ako nakikinig, ang pasaway ko daw. Wala akong nagawa kundi ang umirap sila at sagutin ng...

"Bakit ako iiwas? Sa pagkakaalam ko, wala akong ginawang mali. At sa pagkakaalam ko, wala namang dahilan para iwasan ko siya"