"You can't read another chapter of a book if you keep repeating the same chapter all over again."
Dedicated pala kay jm_faeldin Hi sayo! Salamat sa suporta mo ^_^..
_________________________________________________________
Kent's POV
(This is the continuation of Kent's flashback. Matatapos lang po to pag nakalagay na yung End Of Flashback. Thankiiee)
Nakaupo lang ako sa may sahig sa tapat ng operating room habang pinipigilan ko ang mga luhang nagbabadya na namang tumulo.
Nawalan na ng malay si Vielle bago pa dumating sila Dad at nung makita nila ang lagay niya, agad nila siyang binuhat at dinala sa ospital.
Simula ng pinasok siya sa Operating Room. Hindi na ako umalis sa pwesto ko. Hindi dapat siya ang nandyan. Ako dapat ang nandyan. Ako dapat ang nabaril at hindi siya. Ako dapat ang nag-aagaw buhay at hindi siya. It should have been me.
Umupo si Tita sa harap ko at nagulat ako ng punasan niya ang luhang hindi ko alam na tumulo na pala. She smiled at me bago ipat ang ulo ko.
"I'm sorry..." mahinang banggit ko at hindi ko na naman napigilan ang mga luha ko. Ako ang may kasalanan. Ako ang dapat sisihin. "It's my fault tita.. it's my fault. I should have protected her!"
She hugged me at pinatigil ako sa pagwawala. "Shhh. It's not you're fault. It's Vielle's own decision. Ginusto niya yun. Hindi mo kasalanan lahat, Kent."
Kahit na anong sabihin niya, ayaw ag-sink in sa utak ko lahat. I should have stopped her. Kung napigilan ko lang siya sa katangahang ginawa niya, hindi sana siya mag-aagaw buhay. Dapat ako yun eh. Ako dapat yung nabaril at nasa kalagayan niya ngayon.
Tinapik-tapik lang ni Tita ang ulo ko habang hindi mapakali sila dad sa gilid. Ilang oras din kaming naghintay bago namin marinig na bumukas ang operating room. Dali-dali akong tumakbo dun at hinarap namin ang doctor na in charge sa kanya.
"Kamusta ang anak ko Doc? Is she fine? Please. Sabihin niyo sa aking nailigtas niyo siya" tita pleaded
Tinanggal nung doktor ang mask niya at bumuntong-hininga.
"She's fine. You're lucky you brought her just in time. She lost too much blood, and if we didn't operate on her, she would've died."
Halos mabunutan ako ng malaking tinik dahil sa narinig ko. This is enough. Panatag na ang loob ko basta alam kong ayos na siya at humihinga pa.
"Anyway, you can transfer her into a much comfortable room. Then, I will take my leave"
Tita bow to the doctor at nagpasalamat. Nakita kong nilabas na si Vielle at nakahiga siya sa tinutulak na bagay. Just by seeing her face, okay na sa akin basta okay siya ngayon.
****
Nagising ako bigla ng alugin ni Dad ang balikat ko. Hindi ko napansin na nakatulog na pala ako dito sa may canteen ng ospital. Ilang araw narin simula ng malipat ng kwarto si Vielle. And still no changes. Hanggang ngayon hindi parin siya nagigising.
Napatingin ako kay Dad na may kausap sa telepono at nagulat nalang ako ng hilahin niya ako patayo ng table.
"Faster you brat, Vielle is awake"
BINABASA MO ANG
Rule Number One
Teen FictionAnong gagawin mo kung malaman mo isang araw na ikakasal ka na pala? Ikakasal ka sa isang taong hindi mo minsan inisip na makakasama mo. Noong una, iniisip ko kung ano bang ginawa kong mali para mapunta sa sitwasyon na to. Pero wala akong nagawa kund...
