Rule Number One

Chapter 31 : Date With Him

"The more you hide your feelings, the more they show. The more you deny your feelings, the more they grow."

__________________________________________________________________

Arraine's POV

"Hey guys, may pupuntahan lang ako sandali. I'll be back."

Lumabas agad ako ng club para pumunta sa may likod ng school. Naiwan ko kasi yung mga flowers na pinapadala nila para sa mga crown so I have to get those, at sa likod lang ng main building nandun ang mga bulaklak na pwedeng galawin.

Sumiksik ako sa mga puno at ng makadating ako sa pupuntahan ko ay nagsimula na akong mamitas ng bulaklak. And while piking flowers, I accidentaly heard voices not far from where I'm standing.

Out of curiosity, naglakad ako ng tahimik papunta sa pinanggagalingan ng boses. I know eavesdropping is bad but I can't help but to listen to their conversation. Pamilyar kasi ang boses na naririnig ko at mukhang nag-aaway pa sila ng kasama niya.

I make sure na nakatago ako sa kanila bago sumilip habang nakatago sa likod ng puno.

"I told you to stop bothering me! Alin ba ang hindi mo maintindihan don!"

Nagulat ako ng makita kung sinong nagsalita. Kaya pala pamilyar ang boses niya.

Janina is standing not far from where I am, at may kaharap siyang lalaking pula ang buhok. In just looking at them, napansin ko agad ang magkahawig nilang mukha. Although the guy has a red hair and a pale skin color, pag tinignan mo silang dalawa, magkamukha talaga sila. Lalong-lalo na ngayon na nakatagilid sila sa akin.

"Don't shout at me young lady, I'm still a year older than you so always remember the word respect."

Kusang napayakap ang mga kamay ko sa balikat ko ng marinig ang boses niya. It's cold as ice. That guy may have a soft features but his voice is so cold, bigla tuloy akong gininaw.

"I know the word respect dumbass! At hindi ka naman karespe-respeto for pete's sake!"

I was taken aback ng biglang maglabas ng kutsilyo yung lalaki. Although mas manipis sa normal yung kutsilyo at medyo mahaba, kinilabutan ako lalo. I still can't get over the fact that our friends are gangsters including my boyfriend, and now this? Wow, what could happen worse.

I look at Janina. Napaka-cold ng expression niya at parang hindi siya natitinag kahit na may nakatapat na kutsilyo sa harap niya. I saw her eyes flinch, and after a few seconds, her face soften as she let out a big sigh.

"Kuya," what the hell?! Kuya?! "Just please, leave me alone. I'm trying my best here. So please, just this once, support me."

Binaba nung lalaki yung kutsilyong hawak niya at lumambot din ang expression niya.

"You know I can't do that Rie. Kahit ano pang iwas mo, hindi mo sila masusuway. I'm here okay? Kaya nga nandito ako ngayon diba? Just go home. I'm begging you"

I always see Janina being fierce and bitch all the time. But for the very first time, I saw her tear up. Nakita ko kung pano lumambot ang ekspresyon niya at kung pano niya yakapin ng mahigpit ng kuya niya.