Rule Number One

Epilogue

6 years later

Vielle's POV

"Ma'am, may naghahanap po sa inyo."

Napatigil ako sa pagpirma ng mga papeles at napaangat ng tingin. I looked at Aliyah, my secretary and raised my brow.

"Sino daw? Does he or she has an appointment?" I asked and get back on what I'm doing. I'm not expecting a visitor today. Hindi rin naman pwedeng sila Arriane yun dahil alam kong didiretso ang mga yun sa opisina ko kung sila nga ang nasa labas ngayon.

"She said she's your best friend who you haven't seen in a long time."

Tila ba nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi niya. There's only one person who'll claim that.

"Let her in. And don't disturbed us for a couple of hours."

Tumango si Aliyah bago mabilis na lumabas sa office ko. Ibinaba ko ang hawak na ballpen at tumayo mula sa pagkakaupo sa swivel chair ko.

Nang marinig ko ang muling pagbukas ng pintuan ko ay napatingin ako dun. Agad na nalukot ang mukha ko nang makita siya.

"Missed me?" Nakangising sabi ni Janina.

Kinuha ko ang ballpen ko at ibinato sa kanya. "You bitch! Bakit hindi mo manlang sinabi na uuwi ka na pala?!" Sigaw ko.

Malakas lang siyang tumawa at naupo sa may couch. "Relax. Limang taon tayong hindi nagkita tapos sa ganitong paraan mo ako babatiin? Nakakatouch ka ha?" Sarkastiko niyang sabi.

Sinamaan ko siya ng tingin. "How dare you! Kailan ka pa nakabalik?!"

"Last week pa." Casual na sagot niya.

"Last week pa? And you didn't even bother to tell me?"

"Para san pa? Bibistahin rin naman kita."

Mas lalong kumunot ang noo ko. "You're really a bitch. Hindi ka parin nagbabago!" I whined.

She just smirked. "Duh! Bitches don't change. They just grow up. Live with it."

Umismid ako at padabog na naglakad papunta sa kanya at naupo sa couch katapat niya.

"So? Bakit ka bumalik?" Tanong ko. It's been fine freaking years since I last saw her. Nang mag-college kasi ay lumipad siya papuntang Amerika dahil sa nagmigrate ang grandparents niya dun at sinama siya. It's been five years! Hindi naman sa hindi ko siya gustong makita. It's just so sudden. Ni hindi ko nga siya madalas na nakakausap dahil busy kami pareho sa trabaho.

"Why do I feel like you don't want to see me?" Tumawa siya at nag-cross arms. "I have business here. And since I'm staying for weeks, might as well visit you. I missed you bitch."

Tinaasan ko siya ng kilay. "You missed me yet you didn't even called me? What a best friend."

"Pwede ba, wag mo akong dramahan. Buti nga binisita pa kita rito."

"So utang na loob ko pa palang binisita mo ako? Letse ka!" Inirapan ko siya at humalukipkip.

Tinawanan niya lang ako at inilibot ang paningin sa buong office ko. "So you're managing your parent's company?"

I sighed. "Ano pa nga ba? Anyway, kamusta na sila Gray?" Tanong ko kapagkuwan. Three years ago kasi ay sumunod sila Gray sa Amerika kaya hindi ko narin sila nakakausap.

"Ayun. Sobrang busy nila. Kuya Gray is handling our parent's company while Kuya Zest is handling our grandparent's. While kuya Louie is working as a photographer. He's quite well known in his field."