Rule Number One

Chapter 55 : I Won't Let You Go

Janina's POV

"What did you just say?"

Napatayo ako sa pagkakaupo sa kama ko at nanlaki ang mata dahil sa balitang natanggap ko mula kay Alex.

"Vielle. She ran away. Hindi ko alam kung nasan siya. But one thing is for sure rie, may balak siyang makipagkita sa daddy mo."

Napailing-iling ako. No. No way. Hindi pwede. Ano bang pumasok sa utak ng babaeng yun at ginagawa niya lahat ng to? Nababaliw na ba talaga siya?! Ugh!

"I'll call you again. Balitaan niyo ako."

Tinapon ko agad sa kama ko ang phone ko at nagtatatakbo palabas ng condo ko. Nang makasakay ako sa kotse ko ay agad ko itong pinaandar at lumabas ng building. I need to talk to kuya Gray. Fudge! Siya lang ang alam kong makakatulong sa akin sa ngayon.

"Goodafternoon young miss." The old lady bow to me but I didn't have the time to look at her. I run upstairs at mabilis na pumunta sa kwarto ng kuya ko.

Walang sabi-sabing binuksan ko ang pinto ng kwarto niya at nakita siyang nakaupo sa kama habang hawak hawak ang cellphone niya.

"What are you doing here princess?" Gulat na tanong niya ng makita ako. Hingal kong sinara ang pintuan at naglakad palapit sa kanya.

"Kuya.. Kuya please help me." I suddenly burst into tears. Hindi ko alam kung bakit. Para bang nanghina ang mga tuhod ko na siyang dahilan par mapaluhod ako sa tapat niya. Agad din naman niya akong tinayo at hinawakan sa magkabilang balikat. Concern is visible in his face.

"Why? What's wrong? Did something happened?" Tanong nito sa akin habang hinihimas ang likod ko.

"Vielle..."

Just by the mention of her name, naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa balikat ko. His pure black eyes shows no emotion yet he's acting the opposite way.

"What happened Jana?" This time he asked. Kalmado na siya pero halata parin ang pagpipigil na ginagawa niya sa sarili niya.

"Vielle is gone. She ran away. At malaki ang posibilidad na makipagkita siya kay Daddy."

The hold on my shoulder continues to tighten as he stand up and pulled me.

"Go back to your condo. Don't worry. Mahahanap mo siya. Mahahanap natin siya." Niyakap ako nito at hinalikan sa noo bago tumakbo palabas ng kwarto niya.

Pinigilan ko ang sarili ko sa pag-iyak ng dahil sa inasal niya.

He really loves her. He really do.

**

Tahimik akong naglakad pabalik sa may unit ko. I saw a familiar figure standing beside my door habang nakasuot ang dalawang kamay neto sa bulsa ng jacket niya.

"Kent?" I called him. 

Agad siyang lumingon sa akin. Halatang halata ang depression sa mukha niya ngayon.

Pumasok kami sa unit ko at pinaupo siya sa may sofa. Halatang stress na stress siya. Ang lalim ng eyebags niya at may dark circle sa ilalim ng mata.

"Alexander just called me. Hindi ko alam na nandito ka na pala." Sabi ko sa kanya. Ibinaba ko ang tasa ng kape na hawak ko sa may wooden table at naupo sa may single couch, katabi ng upuan niya.