"Bizim Ömerle Defne olabilmemiz için bir Mucize gerekli, hemde en büyüğünden..."
Okurken sık sık hangisi gerçek, hangisi değil diye sorgulayacağınız bir DefÖm kurgusuna hoşgeldiniz.
Asla unutmayın, en büyük Mucizeler tam da herşey bitti dediğiniz a...
Ay acaba rüya falan mı görüyorum ? Saçmalama Defo, halüsinasyondur o. Yaaaa gerçekten söyledi galiba ! "Biz... Yeni kreasyon... Birlikte..." "Anlayabilmene sevindim." dedi dalga geçer gibi gülümserken. Muhtemelen çok şapşal bir surat ifadesiyle karşısında duruyordum. Hemen kendime geldim ve normal davranmaya çalıştım. "Yetiştirebilir miyim ? Yani sonuçta daha yapılacak elbiseler var." "Çizimlerini daha önce bir yerde kullandın mı ?" "Hayır, hatta ilk siz gördünüz. Canım sıkıldıkça falan çizerim ben öyle." Şu aramızdaki yakın mesafe bitmediği için fena hâlde sıcak basmıştı, yanaklarımın domates gibi olduğuna yemin edebilirdim. "Elbiselerin çoğunu ordan kullanabiliriz, değerlendirmeye alınacabilecek birsürü çizimin var." "T-tamam o zaman." Heeeh çok güzel, kızardığım yetmiyormuş gibi birde kekelemeye başladım, biraz daha gözlerine bakarsam bayılabilirdim. "O gün yarım bıraktığınız cümle neydi ?" "Anlamadım ?" dedi meraklı gözlerle bana bakarken. Valla canım öyle pat diye nasıl sordum ben bile anlamadım emin ol. "Defne biz daha önce hiç... dediniz ve devamı gelmedi, ya ben çok merak ettim yani gerçekten böyle şeylere çok takılırım ben nasıl desem yanlış anlamayın size garezim olduğundan değil zaten garezim olsa niye asistanınız olayım demi yani hem-" "Daha önce seni bir yerde gördüm gibi hissettim, ondan sordum." Adam araya girmese pat pat pat daha neler dizerdim Allah bilir, kurtuldum şükür Yarabbi. "Anladım..." dedim ve tuttuğum nefesimi sonunda dışarı verirken kafamı öne eğdim. Bu kadar yakınımdayken mantıklı düşünemiyordum. "Toplantıyı ne zamana ayarlıyım ?" "Hemen şimdi bile olabilir, en kısa zamana yani." "Tamamdır, ben herkese haber veriyorum yarım saat içerisinde hazır oluruz." "Güzel." dedi ve o masasına yönelirken bende kapıya doğru yöneldim ve nefes nefese dışarı çıktım. Resmen elim ayağım titriyordu ya, geldiğim hâle bak ! Herkese toplantıyı bildirdikten sonra Ömer Beyin günlük, hatta haftalık programını gözden geçirdim çünkü gündemimiz tamamen değişmişti, yetiştirmemiz gereken bir defile ve 20 günümüz vardı sadece elimizde... Toplantının ardından Ömer Bey gün içerisinde ikinci kez olaraktan bana çıkmamamı söyledi ve bende doğal olarak herkesin çıkmasını bekledim, kapıyı kapattım ve karşısına oturdum. "Bu defile işleri için bana yardımcı olacak bir arkadaşım var Okan, birazdan şirkete gelecek. Yasemin ve Sinana haber ver önce onlar zaten tanıyorlar. Çizimlerini hazırla, Okan gelince Manu'ya geçeriz." (Okan Yiğit ; )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ömer Beyin dediklerini tekrar ve tekrar yaptıktan sonra merakla Okan'ı beklemeye başladım. Resmen isminde falan bir karizma vardı, üstelik üniversitede çok sevdiğim fakat küserek ayrıldığım arkadaşımın ismi de Okandı. Hey gidi günler heeey...
"Defne ?" Kapının açılması ve herkesin gülümseyerek ayağa kalkması, Okanla birbirimize şok geçirircesine bakakalmamız ve Okanın şokla birlikte söylediği sözler... "Okan ?" dedim gözlerim kocaman açılırken. Resmen beynimden vurulmuşa dönmüştüm, bizim Muzoki karşımdaydı ! Gözlerim dolarken salak salak durmayı bıraktım ve sarıldım Okana. Gerçekten çok kötü ayrılmıştık ya...
