Mucize (Kiralık Aşk)

Bölüm 68 - Tarihteki Yerimizi Aldık.

DEFNENİN ANLATIMINDAN ;

"Yasemin hayatta olmaz !"
"Ya Defne nolur bak yıldım gelinlik denemekten hem bedenlerimiz aynı sen bi giy söz ben şaapcam sonra."
"Ya Yasemiiin !"
"Sensin be Yasemin, yürü kabine !" dedi ve beni gelinlikle yanlız bıraktı kabinde. Allahım gelinliğine de kabinine de ama aaa, ne düğünmüş kardeşim ! Ama şimdi kız da haklı yani Defnecim sabahtan beri tam 8 tane denedi, ben bile şunu giyene kadar ölüyodum. Sağolsun görevli hanfendi sayesinde gelinliği giydikten sonra çıktım kabinden ve aynada kendimi süzdüm. Şaka maka fena olmamıştı haa...
"Oha !" dedi Yasemin büyülenmiş bir şekilde yanıma gelirken.
"Abartma Yasemin." dedim hafif bir gülüşle ve Yasemin tekrar süzdü beni.
"Kızım senin acilen evlenmen lazım, şu güzelliğe bak."
"Hıı herşey tamam bi beni başgöz etmemiz eksik kaldı zaten." dedim gözlerimi devirip gülerken. Tam aynada kendimi süzüyordum ki, gördüğüm görüntüyle gülümseyerek arkaya döndüm.
"Aa bu kim ?" dedim bebek arabasına doğru ilerlerken.
"Ben kabine girerken yoktu sanki." dedim minnoş bebişin yanına ilerlerken.
"Haa o şey... Barış." Ses tonundan birşeylerin ters gittiğini anlamıştım ama çok üstelemedim çünkü şuan karşımda bana gülümseyen dünya tatlısı bir bebiş vardı !
"Ayy sen ne kadar tatlı birşeysin ya !" dedim ve bebek arabasından kucağıma aldım Barışı.
"Kimmiş bakalım bu Barış Bey ?" dedim kucağımdaki minnoşla oynarken. Yaseminin gözleri kocaman açılırken hipnoz olmuş gibi baktığı yöne çevirdim bakışlarımı.
Düğünde olur diye beklediğim karşılaşma biraz erkene alınmıştı sanırım...
"Sinan ben sana gelme demedim mi ?!" dedi Yasemin ortamın havasını dağıtmak istercesine ama Ömerle ben birbirimizden alamıyorduk gözlerimizi.
"Barış benim oğlum."
1 yıllık aradan sonra o büyüleyici sesinden duyduğum ilk cümle bu olmuştu. Yutkundan sonra gülümseyerek Barışa döndüm.
"Çok tatlıymış." dedim gülümseyerek Barışı bize doğru yaklaşan Ömere uzatırken.
"Yasemin sen bi şeetsene şöyle aa bak şurda ne varr..." Sinan Bey Yaseminle kendini ortalıktan çektikten sonra Ömerle başbaşa kalmıştık.
"Saçların..." dedi dakikalar süren sessizliği bozup kelimeleri biraraya getirmeye çalışarak.
"Baya uzamış."
"Seninde sakallar." dedim hafif gülümser bir tonda sakallarını işaret ederek. Gülümsedi ve derin bir nefes aldı.
"Öyle oldu biraz..."
"Iı ben şaapıyım gelinliği..."
"Bende damatlığı..."
"Iı şey Barış nolucak ?"
"Mantıklı bi soru, Sinanlara veriyim-"
"Sen giyin gel ben bakıyım istersen." Söylediğim şeye şaşırmış olacak ki istemsizce ağzı açıldı ve baktı bana öylece bi süre. E yani ben bile dediğime şaşırdım adam napsın demi ?
"Hemen gelirim." dedi ve göz kırptıktan sonra Barışı bana verip gözden uzaklaştı.
"Ayy senin gamzelerinde mi var ? Şu tatlılığa bak Allahım yaaa !"

ÖMERİN ANLATIMINDAN ;

Tabiki hemen ortadan kaybolmadım, bir süre daha durdum ve Defneyi izledim, kucağındaki Barışı da tabi. Birlikte o kadar tatlı görünüyorlardı ki...
Yine aynı şeyler geçti aklımdan, gitmemiş olsaydı şuan biz provada olabilirdik.
Ama dönmüştü işte. Defne buradaydı ! Aylarca beklediğim kadın sadece birkaç adım uzağımdaydı !
Bir süre daha yüzümde aptal bir gülümsemeyle ikisini izledikten sonra onu ne kadar özlediğimi bir kez daha farkettim. Güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş, tam tersi arttırmıştı. Uzayan saçları, hafiften kilo alması, herşeyiyle şahane görünüyordu.
Her zamanki gibi...
Sonunda kendime geldiğimde hızlıca üstümü giyindim ve yanlarına geri döndüm. Gittiğimde ikisi de deli gibi gülüyorlardı, ya şu gülüşün güzelliğine bakar mısınız ? Şeytan diyo kalk sarıl sıkıca...
"Ha geldin mi ? Haydi bakalım Barışcım babaya artııık..." Barışın birden yüzü düşerken kucağından aldım ve Defnenin de oturduğu yerden kalkmasına yardımcı oldum.
"Giyiniyim gelcem yakışıklı, bekle beniii." dedi ve gülerek Barışa öpücük yolladıktan sonra neşeyle kabine girdi.