"Bizim Ömerle Defne olabilmemiz için bir Mucize gerekli, hemde en büyüğünden..."
Okurken sık sık hangisi gerçek, hangisi değil diye sorgulayacağınız bir DefÖm kurgusuna hoşgeldiniz.
Asla unutmayın, en büyük Mucizeler tam da herşey bitti dediğiniz a...
Bakışlarım direk kapıya çevrildikten sonra resmen şükür namazı kılmak için hazırlandım, Pamir, kurtarıcııım diye üstüne atlayabilirim şuan. "Sensin ?" dedi Ömer kaşlarını kaldırıp Pamiri süzerken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aynen, sorun mu var ?" "Bilmem, var mı Defne ?" Bam, oklar direk Defneye çevrilir. Direk bakışlarımı kaçırdım ve yutkundum. "Şey ben-" "Defne, bu adama açıklama yapmak zorunda falan değilsin. Çıkalım." Pamirin Ömere attığı sert bakışları es geçerek Ömere çevirdim gözlerimi. Ateş püskürürcesine bakıyordu koyu kahve gözleri, bu sinir nerden oluştu anlayabilmiş değilim... Birkaç saniye sonra hiçbir şey demeden dünyanın en lanet yerinden kaçar gibi hızla çıktım toplantı odasından. Aynı hızla odama ulaşırken Pamir de arkamdan geldi. "Ya sen nasıl böyle bir yalan söylersin Pamir ?!" "Ne yani Defne orda seni köşeye sıkışmış bir hâlde mi bıraksaydım ?" "Evet bıraksaydın keşke !" "Bak Defne, sen ne dersen de o anlattıklarından sonra, o adamın sana yaptıklarından sonra seni daha da ezmesine izin veremezdim. Ya gerçeği söylesen ne olacaktı, düşündün mü bunu ? Sana inanmayacaktı." "Saçmalıyorsun." "Saçmalayan sensin. Dön geçmiş olaylara bak, ne demek istediğimi anlayacaksın. Sakinleşince konuşuruz." dedi ve cevap vermeme dahi izin vermeden hızla çıktı odadan. Sinirimle, ve de tabiki büyük bir yalanla başbaşa oturdum kaldım tek başıma. Hayır yani, adam gelse dese ki madem uzun süredir bana aşıksın, madem bu kadar süredir benim için ölüp bitiyorsun vov mükemmel bir aşk yaşıyoruz birbirimizi deli gibi seviyoruz, ama başka adamdan çocuğun var ? Yemin ederim o saniye utancımdan yerin yedi kat dibine girebilme kapasitesine sahibim. Tabiki en güzeli ve en iyisi, her zaman olduğu gibi gerçekleri söylemek. Böylesine kötü bir yalana şu kadar süre dayanmak bile rahatsız edici gerçekten, dedim ve tam odadan çıkıyordum ki... "Acaba hafızam yerinde olduğu vakitler, benim bu olaydan haberim var mıydı sayın Defne Hanım ?" "Ömer bak az önceki şey tamamen-" "Ne tamamen ? Tek gecelik ilişki ? Bir gecelik bir hata ? Çok güzel kakalamışsın çocuğu Eski Ömere ama aferin sana." "Çık." dedim sinirden titreyen sesimle, o kadar sinirliydim ki şuan dişlerimin arasından konuşuyordum, eğer ağzımı bi açsam sabaha kadar bağırabilirdim. "Çık dedim." diye tekrarladım bu sefer gözlerim dolmaya başlarken. "Defne ben öyle demek-" "Defol dedim, defol !" Gerçekten de dediğimi yapıp, ağzımı açar açmaz bağırmaya başlamıştım. "İğreniyorum senden, anladın mı beni ?! Senden tik-si-ni-yo-rum ! Birdaha bana, özel hayatımla ilgili tek kelime edecek olursan seni buna pişman ederim ! Defol şimdi, bidaha da sakın işle ilgili bir mevzu olmadıkça bana tek kelime etme ! DEFOL !" Karşımda şaşkınlıkla beni izlerken yutkundu ve derin bir nefes alıp ağır ağır çıktı odadan. Sinirden ötürü ellerim ve bacaklarım titrerken elimle ağzımı kapattım önce, ardından da çığlığı bastım. Gerçekten bu kadar sinir yüklemesi bünyemde ters tepmişti. "Nefret ediyorum senden ya nefret ! Bu dünya üzerindeki en iğrenç adamsın sen ! Lanet olası !" Arkasından bağırmaya devam etsem de, sinirim bir türlü geçmiyordu tabiki...
