"Bizim Ömerle Defne olabilmemiz için bir Mucize gerekli, hemde en büyüğünden..."
Okurken sık sık hangisi gerçek, hangisi değil diye sorgulayacağınız bir DefÖm kurgusuna hoşgeldiniz.
Asla unutmayın, en büyük Mucizeler tam da herşey bitti dediğiniz a...
"Yasemin... Çok özledim seni ya." dedim ve birbirimize doğru ilerleyip sarıldık sıkıca. "Bende seni canım benim. Gelicem demiştin ama ben bi türlü ihtimal bile vermiyordum, ama şuan buradasın !" "Valla bende Türkiyeye ayak basana kadar buraya bidaha geleceğimi zannetmezdim." "Ne kadar güzelleşmişsin sen böyle ya." dedi ve elimden tutup beni döndürdü etrafımda. İkimizde kahkahalar atarken sözlerine devam etti. "Düğüne geliyorsun değil mi ?" dedi neşe karışımı heyecanla suratıma bakarken. Yavaş yavaş yüzüm düşerken bu konuyu henüz detaylıca düşünmediğimi fark ettim. "Yasemin seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun, gelmeyi tabiki de çok isterim ama buna hazır mıyım bilmiyorum." "Doğru, haklısın tabi sende. Ama şunu bil, eğer gelirsen nedimelerimden biri olacaksın. Sana kapımın her zaman açık olduğunu hiçbir zaman unutma." "Ya canım benim, iyiki varsın sen ya. Tekrar tekrar çok tebrik ederim. Umarım hep musmutlu olursunuz." "İnşallah kuzucum. Şimdi benim kaçmam lazım, seni hemen bi göreyim diye geldim." "Tamamdır, haberleşiriz yine." "İyi haberlerini bekliyor olacağım Defnecik." dedi ve sarılıp vedalaştıktan sonra arabasına binip uzaklaştı hızla... Yasemin gerçekten sahip olduğum en iyi dostlardan biriydi, ve ben onu en mutlu gününde yanlız bırakırsam hissedebileceklerini tahmin ediyordum az çok. Tabiki insan kızamıyor ama üzülüyor da... Bencilliği bir kenara bırakman lazım Defne, asıl konumuz Yaseminin mutluluğu. Sırf Ömeri görücem diye gitmemem... İşte bu hiç adil değil. "Yasemindi demi o ?" dedi Nihan ben yanlarına oturur oturmaz. "Ha evet ya, geldiğimi kontrol etmek için uğramış." "Yani hepimizde nasıl bir izlenim bıraktıysan birdaha asla dönmez diyorduk." dedi abim bir yandan çekirdeklerini çitlerken. "E o kadar da değil yani abicim, elbet gelecektim." "Elbet gideceksin de." dedi İso iğneleyici bakışlarını bana yollarken. "Ya İso yapma şöyle, oğlum valla üzülüyorum." "Valla bizde üzüldük Defnecim." dedi Nihan İsoya destek çıkarak. Tamam Nihan neden gittiğimi biliyor olabilirdi ama o da sonuna kadar karşıydı bu duruma. Abim sağolsun aralarında en anlayışlı oydu... "Aynen öyle Defne, bana kalsa düğünden sonra seni kilitliycem eve bidaha gidemiyceksin." Daaat, sözlerimi geri alıyorum. Abim en manyakları çıktı be, eve kilitlemek nedir ?! "Ay bi saçmalamayın iki dakika, hem siz üç gün sonra evleniyorsunuz farkında mısınız ?" dedim abimle Nihana bakarak. "Anaa... Evleniyoruz demi ya ?" dedi Nihan aptal aşıklar gibi abime bakarak. "Evleniyoruz be !" dedi abim birden bağırarak. İsoyla ben napıyo bu gerizekalilar bakışlarımızı atarken vıcık vıcık aşklarına devam ettiler. "Şşt." dedim yanındaki İsoyu dürterek. Hiç bakmadan direk bakışlarını başka yöne çevirdi. Ay bunun inadı da inat yani ! "Ya oğlum yapmasana şöyle." "Döneceksin demi ?" dedi bakışlarını bana yöneltmemeye devam ederken. "Evet..." dedim alçak bir ses tonuyla. Abimle Nihan çoktan kendi aşk dünyacıklarına dalmışlardı bile. "Ne zaman ?" "Yüzüme bakarsan söyliycem." "Ne zaman ?" dedi kızgın surat ifadesiyle sonunda yüzüme bakarak. "2 hafta sonra. Ama daha kimsenin haberi yok tabi." "Napıp edip yine gideceksin yani." "Söz bak daha sık gelicem-" Daha sözlerimi tamamlamadan elindeki çekirdekleri fırlattı ve sinirle ayağa kalktı. "Ya bırak Defne ya, ne geldiğin belli ne gittiğin ! Bigün geliyorsun pat diye gidiyorum diyorsun, arkanda kalanlar umrunda bile olmadan ! O nefret ettiğin Ömer ne kadar aradı seni biliyor musun ?! Kucağındaki minicik çocukla dolanmadığı aramadığı yer kalmadı ! Hemde aylarca !" İsonun sözleri beynimde yankılanırken gözlerimin dolduğunu hissettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
