Amor Inesperado (On Edit for 📖)

Chapter 0.2

"Ate naman eh. Akin na nga yang phone ko. Kanina kapa eh." Maine's brother named Dean complained to her.

"Oh, saksak mo sa baga mo yang phone mo! Ang damot damot mo naman. Akala mo huh! Alam ko yang mga sekreto mo oi! Yang mga pa 'babe2' mo? Hmmmp" she rolled her eyes to him.

"Wala kang pake. Inggit ka lang kasi wala kang boypren! Humanap ka ng sayo oi ng maging tao ka din."

"Buang ka!"

"Mas ka kaya!"

"Nanaaaay! Si Dean oh?"

"Sombungera! Tatanda kang dalaga sa style mong yan oi!"

"Pake mo! Tandaan mo to! Pag ako nagka boypren, ipapakain ko talaga tong balat ng durian sayo!"

"Asa kapa na may papatol sayo? In your dreams!"

"Lumayas ka nga dito sa harapan ko Dean! Nakaka imbyerna kana huh!!!?"

Natahimik sila ng biglang dumating ang Tatay nila.

"Ano itong naririnig ko? Nag aaway ba kayo? Ha? Dean? Nicomaine?"

"Eh, siya po kasi eh!" They said it in unison.

"Hindi na kayo rumespeto sa Nanay niyo? Naririnig niya kayong nag sisigawan! Ano bang pinag aawayan niyong dalawa huh?"

"Yang si Ate Maine po kasi Tay, kanina pa nakikigamit ng phone. Eh may sarili naman siyang telepono!"

"Oh Maine? Bakit nanghihiram ka ng gamit? eh, may telepono ka naman?"

Yumuko  si Maine bago siya sumagot.

"Eh, wala po akong load tay eh! Kaya nakitxt lang sana ako sa kanya!"

"Nagpapaawa!" Bulong na sabi ni Dean sa kanya.

"Oh Dean, nakitxt lang daw! Bakit pinagdadamot mo?"

"Hindi ko naman pinagdadamot tay, kaso halos traynta minuto na niyang ginagamit ang phone tay eh. May naghihintay na natxt sa akin."

She smirked.

"Girlfriend niya po!"

"Alam mo kahit kailan pakialamera ka talaga noh?" Dean said.

"Tumahimik nga kayo! Jusko! Ewan ko nalang sa inyo. Ang tatanda niyo na nag aaway pa rin kayo? Sawang sawa na ako sa bangayan niyo huh! Akala niyo hindi ko alam yang mga pinag gagagawa niyo? Huy! Alam na alam ko yan. Sinasabi lahat ng Nanay niyo ang mga kaganapan dito sa bahay! Hindi na kayo nahiya sa amin. Pinatapos namin kayo sa pag aaral? Nagkatrabaho kayo pero ganito ang pinapakita niyo sa amin!?"

Tahimik na nakayuko lang ang dalawa habang nakikinig sila sa sermon ng kanilang ama.

"Ikaw din, ikaw ang bunso. Mag sorry ka sa Ate mo."

"Pero Tay hindi ko po kas..-"

"Mag sorry ka sabi eh!" Pasigaw na sabi ng ama.

"Opo, ito na po! Ito na. Sorry Ate Maine" he sincerely said.

"Okay lang. Sorry din." He tapped his brother's shoulder.

"Sorry din Tay!" They said in unison. As if there is a que na sabihin nila yun dalawa.

He sighed.

"Paano niyo ma a.assure na hindi na mauulit ito?"

"Uuhm, hindi napo ako magsusungit kay ate tay."

"Good! Ikaw naman Nicomaine?" Her father asked her.

"Hindi ko na po hihiramin ang telepono ni Dean!"

"At?"

"At po? Aaay . Mag lo.load na po ako!"

"At?" Both her tatay and Dean asked.

"Huh?" She said confusedly.

"Kulang pa te."

"Anong kulang uy!"

"Aaaay, Anak! Dapat magka boypren kana! Yan ang kulang!" Her mother chuckled as she passed by the three of them in their living room.

"Nay naman eh!!! Tay, si nanay oh" she shyly said.

"Seees, pabebe ka masyado ate! Hahahahaha" Dean said.

"Tay oh! Ano ba kayo oi. Hahahaha"

"Ate, tama naman kasi si Nanay at si Dean. Alam mo yung Ate Nikki at si Coleen? 24 nag asawa na. Ikaw? Look at yourself, 25 kana. Wala ka pang pinapakilala sa amin. Ano ba Maine? Babae ka ba talaga? O baka gusto mung sumunod sa yapak ng Tita mo na maging madre?"

"Tay naman? Akala ko kakampi kita!"

"Hindi sa ganitong usapan anak!" He chuckled and tapped her shoulder.

"uuuuuuuuhhhhhg. Kayo talaga!!!!"

Maine left the 3 of them and went upstairs.

Cant believe it! Pati ba naman parents ko frustrated na rin na magka 'love life' ako? Haaaaaay. Lord, I have been praying for a perfect and right guy for me pero hindi niyo pa po siya binibigay! Baka naman Lord, ngayon pwede na.
I'M SO READY!!!

•••