Amor Inesperado (On Edit for 📖)

Chapter 74

"Uy! Pare ano na?" Sam asked him again.

He rubbed his face with his hands.

"I told my family already."

"Ano sabi?" Sherybel said.

"Ayun! Na paranoid. Lalo na si Rizza."

"Yan na nga ba sinasabi ko eh. Kung sinabi mo to agad sa amin eh di sana wala kang problema ngayon. Pinalaki mo eh! Ayan. Di lang pamilya at kami ang sobrang nag alala sayo. Pati girlfriend mo tol tapos galit pa sayo. Tsk tsk."

"Oo na, oo na kasi. Kasalanan ko na!" Napakamot siya ng ulo.

He told them everything to them and to his family after theit confrontation. Takot lang niya noh! Baka pamilya at dalawang kaibigan niya mawala pa dahil sa ka gagohan niya.

"Ahai Richard, dahil sa malupit mong sikreto marami kang mas naagrabyado. Paano na si Maine? Kinausap mo na ba? Nagkausap naba kayo?" Sherybel added.

He shook his head in frustration. Gusto na niyang sabunutan ang sarili niya. Its been two days mula nung hindi magandang pagkikita nila. He should've spend those days with her dahil alam niya kung gaano na kabagot si Maine sa leave niya pero paano? Galit pa ata talaga ito sa kanya dahil kahit isang message o di kaya kahit missed call lang WALEY!

"See? Ano na gagawin mo ngayon? Tatanga tanga ka lang diyan? Di mo man lang siya pupuntahan? Wala kang gagawin? Ano? Hahayaan mong siya ang lumapit sayo eh ikaw naman ang may kasalanan?"

Ito pang dalawang to. Alam naman na nila na galit si Maine sa kanya pero dadadagdag pa sila. Akala niya susuportahan siya ng mga ito? O tutulungan ba kaya? Kasi nga diba? 'What are friends are for?' Pero mukhang malabo eh. Parang sinasapak na siya ng sanlibutan dahil sa ginawa niyang kagaguhan.

"Etxt mo na huy!"

"Ayaw ko! Galit pa yun eh."

"Siraulo ka pala eh! So ano? Kailan kaba magkakalakas ng loob na humingi ng tawad?" Sherybel asked him. Sa mga tingin pa lang niya parang gusto niya na manapak kay Richard.

"She naman, wag naman yang mga ganyang tinginan. Alam ko na kasalanan ko! Pero pakitaan niyo naman ako ngayon ng simpatya! Susmaryosep naman uh-oh."

"O, oh! Nung isang araw ayaw mong kaawaan ka dahil sa kundisyon ng kalusugan mo! Tapos ngayon hihingi ka ng simpatya galing samin? Labo mo din ano?"

"Iba kasi to! Maine nato eh. Si Maine na ang pinag uusapan dito. Alam niyo na man kung gaano ako ka pata...-"

Sam gave him a sign to stop. He raised his hand to let him stop the talk.

"Oo na! Tahimik. May problema kana nga nagawa mo pang maging cheesy! Ayusin mo muna to oi. Bago kapa ma buang diyan." He said.

"Haaaay nako Richard Faulkerson Jr. Akala ko ba perpekto kana. Alam na ang diskarte sa buhay, alam mo na ang pasikot sikot nito pero pagdating kay Maine grabi sarap mo itulak sa bangin! Yung sa bato ka lalagpak! Alam mo yun? Dahil para kang tuod ngayon. Walang ka utak utak! Walang diskarte."

"Ang harsh mo na She ha! Grabi ka! Pero kasi nga syempre. Ayaw kong gumawa ng diskarte baka kasi mas lalo pa siyang magalit sa akin."

"Gago! Kailan kapa kikilos? Ha? Pagkatapos ng termino ni President Digong?" Sam shouted at him.

"Last kana lang Samir! Pag ako sisigawan mo pa, makikita mo. Ipapakain ko yang plato na pinagkainan mo sayo! Sisiguradohin kong walang ni isang bubuog ang matitira! Langya ka!"

"Weh? Sige nga!"

"Huy! Huy! Magsitahimik nga kayo! Ang kukulit niyo eh. Sasapakin ko na kayong dalawa. Hmmm mabalik tayo sa usapan. Ano na Richard oi! Kilos kilos na! Jusko naman."