Adını Sen Koy (TAMAMLANDI)

ASK 1.BÖLÜM

Zehra:
Bugün yine diğer günlerden farkı olmayan sıradan bir gün. Ben Zehra KAYA. Küçük bir mahallede müstakil bir evde annem,babam ve kız kardeşim ile beraber oturuyoruz. Babam yufka yürekli melek gibi bir adamdır. Annem sert görünür hep. Ama onun da yüreğinde yumuşacık biri var. Kardeşim Yasemin ise çok tatlı şeker bir kızdır.

•••••

Saate baktım 08.30. İşe geç kalmak üzereydim. Bir şirkette yönetici asistanlığı yapıyorum. Geç kalmamak için hemen evden çıkmam gerekti. Krem rengi montumu aldıktan sonra ayakkabıları mı giymeye gittim. Peşimden annem geldi. Ben telaşla kapıdan çıkarken annem durdurdu.

"Baban sabahın köründe çıktı.Beş kuruş para bırakmadı. Para vermeden nereye gidiyorsun sen?"

Yine para istiyordu. Sitem dolu sesimle "Anne zaten bütün maaşı sana verdim. Biraz yol parası ayırdım. Onu bırak bari." Diyerek kapıdan çıktım. Ama annem yine gitmemi engelledi."Taş mı yiyelim ne istiyorsun." Sağ eli belinde iken sol elini uzattı.

İstemeyerek cüzdanı açtım. On Türk lirası ve yirmi Türk lirasından başka param yoktu.  Annem yirmi Türk lirasını alarak kapıyı kapattı. Elimde sadece on lira ile işe gitmek zorundaydım. Durağa doğru yürüdüm. Dokuza on beş vardı. Dolmuş bir türlü gelmiyordu.kendi kendime söylenmeye başladım. "Bir kere de vaktinde gel ya. Geç kaldım of."

O sırada aynı şirkette çalıştığım çocukluk arkadaşım Leyla aradı."Efendim Leyla." Diyerek açtım telefonu. Panikle konuşuyordu. "Nedim Bey seni sordu iki kere nerede kaldın?" Endişe dolu sesimle gözlerimi yoldan çekerek bütün dikkatimi Leyla'ya verdim. "Hala dolmuş bekliyorum canım."

"Bırak dolmuşu taksiye bin. Bir daha arıyor Nedim Bey kapatmam lazım."

Ben daha bir şey diyemeden kapattı. Taksiye binmek için para lazım. Bende ise o kadar para yoktu. Çaresizce yola baktım dolmuşun gelmesi ümidi ile.

Ben kendi kendime yakınırken mahalleden arkadaşım Mehtap ve abisi Yener arabayla yanımda durdular. Arabayı Yener kullanıyordu. Yanındaki koltukta oturan Mehtap biraz eğilip gülümsedi. "Ne yapıyorsun canım?"
"İşe gideceğim ama geç kaldım." "Atla ben bırakırım." Yener'in bu sözü ile bir adım geri giderek "Gerek yok." Dedim.
"Olurmu öyle geç kaldın. Bin on dakikaya yetiştiririm seni."

İstemeyerek kabul ettim.
Yener'in "Mehtap geç kız arkaya." Demesi ile Mehtap arabadan indi. Öne binmem için kapıyı tutarken "Geç Zehra hadi. Kız hadi geç kalacağım." Diyerek itekledi.

Yolda giderken Mehtap'ın iş yeri yoluna dönmek yerine direk devam etti yener.Mehtap şaşkınlıkla Yener'e seslendi.
"Abi sola dönecektin. Nereye?"
"Önce Zehra'yı bırakacağız." Dediğinde çok mahcup oldum.
"Ben iniyim o zaman.durdur arabayı." Diyerek çantasını elini aldı.
"Sen neden iniyorsun canım ben inerim." Diyerek inmeye yeltendim. Yener engelledi.
"Sen dur Zehra!" Dediğinde Mehtap aşağı indi. Yener de hızla yola devam etti.

Ömer:
Önemli bir toplantı için hazırlanıp yola çıktım. Şoför toplantı adresine gitmek için arada kalan mahallenin birine saptı.Tam o esnada soldan gelen araç ile çarpıştık.

Zehra:
Ben ne olduğunu anlayamadan arabanın arkasına siyah lüks bir araç çarptı. Çok korktum. Yener panikle bana döndü.
"Zehra iyi misin? Bir şeyin var mı?
"İyiyim iyiyim yok bir şey." Diyerek geçiştirdim.
"Ben şimdi sorarım ona." Sinirle indi arabadan. Şoförle bir şeyler konuştu. Konuşma devam ederken aracın sahibi indi arabadan. Uzun boylu, takım elbiseli, yakışıklı ve zengin bir tipti. Konuştuklarını duyabiliyordum. Şoförün panikle "İşten kovulurum. Ne olur al bu parayı. Kalanını sonra veririm ben." Demesi Yener'in umurunda değildi.
"Üç kuruş para veriyor birde." Dediğinde Araç sahibi yanlarına varmıştı.
"Hasar ne kadar?" Soğuk ve ciddi birisi. Yener arabaya bakarak bir eli ile arabayı işaret ederek sözüne başladı.
"Arka kapının hali ortada. En az 2-3 bin gider. Ayrıca kız arkadaşım kafasını çarptı. Dua edin bir şey olmasın."
Benim için kız arkadaşım demesi sinirimi bozdu. Ama konu şuan bu değildi. İşe yeterince geç kalmıştım.Aracın sahibi Yener'e bir avuç para verip gitti.
Koşarak arabaya binerek "Tamam şimdi yetiştiriyorum seni." Dedi.