Adını Sen Koy (TAMAMLANDI)

ASK 18.BÖLÜM

Size çok minnoş bir bölüm getirdim. Umarım beğenirsiniz canlar. Sizden ricam okuduktan sonra lütfen oylarınızı eksik etmeyin. Siz nasıl yeni bölüm geldiğinde seviniyorsanız bizde sevildiğini okunduğunu görünce seviniyoruz.

İkinci bir ricam ise neslihanatagulfan 'ın ZORBA isimli muhteşem zehmer kitabını okumanız. Şiddetle tavsiye ediyorum kitabı.

İyi okumalar. :)

Ömer:
Telefonu bırakıp kapıya yöneldim. Sonra vazgeçip geri döndüm. Elimi alnına koydum. Bana soran gözlerle bakıyordu. Yorgunluktan çıkmayan kısık sesi ile "Ne yapıyorsun sen?" Dedi. Ateşi vardı. Çok değildi ama. "Ateşin var mı diye bakıyorum. Ama biraz var. Hediye ablaya söylerim o bir yolunu bulur." Gözünü kapattı. Zaten hali yoktu konuşmak onu yoruyordu. Bir ara gözünü açtı. İşe gitmekten vazgeçtim.  Ceketimi çıkarıyordum. "Gitmeyecek misin?" Diye sordu yine kısık sesi ile. "Hastasın. Ayşe neden bırakıp gittin der gidersem." Gözlerini gözlerime dikti bitkinlikle. "Git sen işe. Bir şey olursa ararım ben" dedi. Emin misin dercesine baktım. Bir kere gözünü açıp kapattı.  "Git hadi" dedi.

Aşağı inip hediye ablaya ateşi olduğunu söyledim. Sonra arabama binip şirkete geçtim.
Şirkete geleli bir kaç saat olmuştu. Odaklanmam gereken dosyalar vardı ama aklım Zehra'da olduğu için konsantre olamıyorum.  Kapı çaldı. Gelen demirdi. "Gel demir getirdin mi çalışacağımız dosyayı?" İhale için çalışacağız. Dubai ihalesinden sonra bu Kıbrıs ihalesi benim için en önemli ihalelerden. "Getirdim Ömer. Bu dosyanın da bu ihaleninde senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum. Hemen başlarsak 2-3 saate genel hatları biter dosyanın." Başımı sallayıp onayladım. "Hadi başlayalım. Sonra Leyla ile de üzerinden geçersiniz."

Yarım saat geçmesine rağmen kendimi tam anlamı ile dosyaya veremiyorum. Demirin bana seslenmesi ile kendime geldim. "Efendim demir?" Şaşkın şaşkın baktı. "Bütçe dosyasında eksikler var diyorum. Ama sen Bu kadar daldığında göre önemli bir şey var. Neden dalgınsın Ömer. Neyin var?" Derin bir nefes alıp söze başladım. "Zehra biraz hastaydı. Aklım onda kaldı. Ayşe ve Asya da parka gitmiş. Acaba hediye abla ilgileniyor mudur onunla." Demir gülen gözlerle baktı. "Ara o zaman Ömer.  Zehra'ya nasıl olduğunu sor." Tamam anlamında Başımı iki kere salladım. Elime telefonu alıp Zehrayı aradım. telefon ısrarla çalarken hala açmadı. Aynı şeyi iki kere daha yaptım. "Açmıyor demir. Ya bir şey olduysa!" Demir ayağa kalktı. "Hemen panik yapma Ömer. Hediye ablayı ara." Telefonu tekrar elime aldım.  Hediye ablayı aradım. İlk çalış da açtı telefonu. "Hediye abla.  Zehrayı arıyorum ama açmıyor.  Nasıl oldu. Ateşi düştü mü? " Endişeli sesini duydum hediye ablanın. "Elimden geleni yaptım ama bir türlü düşmüyor ateşi. 39.5 Şuan.  Hastaneye götürmeliyiz." Panikle yerimden kalktım. "Tamam hediye abla Zehrayı hazırla sen ben hemen geliyorum. " demir sorarcasına baktı.  "Ateşi yükselmiş hemen hastaneye gitmeliyiz. Sen Leyla ile hallet dosyaları." Başını salladı. Ben kapıdan çıkarken "aklın burada kalmasın biz hallederiz. Beni de haberdar et sonra" dedi.

Araba ile hızla eve vardım.  Normalde yarım saat süren yolu on beş dakika gibi kısa zamanda aldım. Araba ile hızla bahçeye girdim. Koşarak yukarı çıktım. Sabahkinden daha kötü durumdaydı. "Zehra! Zehra beni duyuyor musun? " cansız gibi yatıyordu. Göğüs kafesinin yavaş hareketlerle inip kalkması nefes aldığını gösteriyordu.  Ama bana cevap vermiyor. Tek hamlede kucağıma alıp kapıya yöneldim. "Hediye abla kapıyı açar mısın? " kapıyı açtı. Merdivenlerden inerken Nazan'a seslendim. "Nazan çabuk kapıyı aç. " Arabanın arka koltuğuna Zehrayı yerleştirdim. Hızla direksiyon başına geçtim. Acele ile geldiğim yolu hızla geri dönüyordum. Zehra kendinde değil. Bu yüzden sayıklıyordu. Dinlediğimde "yasemin, anne!" Diyerek sayıkladığını duydum.