Nefretten → Aşka ♥
AYAKTA DURACAK MECALİM YOKKEN,
HAYATTA DURACAK MECBURİYETLERİM VAR.
Bir yanda Kanser hastası bir kadın. (Ayşe)
Ve o kadın için elinden geleni yapan Fedakar bir abi. (Ömer)
Bir yanda ise ailesi için didinen ve onlar için her şeyi...
Bir haftadır süren yoğun alışveriş, mekan süsleri ve diğer tüm hazırlıklar derken seni çok başladım günlüğüm… Ama tüm bu nişan, kına, düğün ve balayı hazırlıkları derken o kadar yoğun bir haftayı geride bıraktık ki, inanmazsın! Ama herşey içime sindi. Yaptığımız tüm alışveriş ve organizasyon tam istediğim gibi oldu. Düğünde çalacak dans şarkısından, oyun havalarına kadar hepsi hazır. Laf aramızda her ne kadar zengin düğünü de olsa oyun havası ve özellikle halaydan vaz geçmem. Halay bizim milli dansımız sonuçta ama değil mi? Öyle keman sesleri ve boş boş duran davetlilerin olduğu bir düğünden daha sıkıcı ne olabilir ki… Düğün için öyle planlarım var ki, tüm izleyenler şaşıracak. Gerçi tüm izleyenler derken abartmamak gerek canım. Sonuçta yakın arkadaşlar, aile ve cemiyetten bazı aile dostları gelecek. Bana kalsa aile ve arkadaşlar arasında olsun isterdim ama Müzeyyen annem çağırmasından olmaz dediği 5-6 aileyi davet edecek. Ayşe de olmazsa olmaz dediği bazı arkadaşlarını çağıracak. Düşündüm de yinede kalabalıkmışız ya. Her neyse heyecanımı anlatacak kelime bulamıyorum. Saçmalamam da zaten bu yüzden. Ama şimdi yatmam gerek. Yarın cuma ve sabah erkenden kuaföre gidiyoruz. Akşama nişan var. Evet sonunda o gün geldi çattı.
Evleniyorum…!
•••••••••••••••••••
Sabahın ilk ışıkları ile gözlerimi açtığımda yanımda yatan Yasemin'e baktım. Son günleri benimle yatarak geçirmek istemişti ve bir haftadır birlikte uyuyoruz. Oysaki düğünden sonra hep beraber Kervancıoğlu konağına gideceğiz ama yinede Yasemin benim küçük yaramaz kardeşim.
Yasemin'i yanağından öperek uyandırdım. "Günaydın gelin hanım. Nasıl hissediyorsun bakalım." Gülerek Yasemin'e sarıldım. "Çok heyecanlıyım. Sanki ilk kez evleniyor gibi.. Birde herşey o kadar güzel gidiyor ki, bir şeyler ters gidecek diye çok korkuyorum." Karşıma oturup benim gibi bağdaş kurdu ve ellerimi sıkıca tuttu. "Artık korkacak birşey kalmadı abla. Yener bir daha buralara gelemez. Hilmi desen hapiste… Yani korkacak bir şey kalmadı." Başımı eğerek derin bir nefes aldım. "Biliyorum… Biliyorum ama, herşeyin bu kadar yolunda gitmesine alışkın değilim. Bir gün sevinsek ardına iki gün kötü olaylar oluyor.. Hala inanamıyorum…" "Bak şimdi abla, ne yapıyoruz biliyor musun? Evrene pozitif enerji gönderiyoruz.. Sen hep olumlu düşün ki, güzel şeyler olsun! Anlaştık mı?" Başımı yukarı aşağı sallayarak gülümsedim. "Tamam."
Saate baktığım zaman geç kaldığımızı gördüm. "Hiih! Eyvah! Kuaföre geç kaldık! Kuaförden fotoğraf çekimine gideceğiz daha… Kalk çabuk Yasemin, hadi hemen hazırlan.."
••••••••••••
Saat sekize gelirken bizde Ömer ile konaktan yavaş yavaş bahçeye çıkmaya başladık. Nişan ve kına bu gece, düğün ise yarın akşam olacaktı. Hepsini konağın büyük bahçesinde olmasını istedim. Zaten çok kalabalık da olmayacaktık… Ömer'in koluna girerek bahçeye yürüdük. Danslar için oluşturulan büyük alanın ortalasına geldiğimizde dans şarkımız başladı. Nişan elbisesi üzerinde bulunan duvağı kaldırarak alnımdan öptü. Sonrada dansa başladık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
