Adını Sen Koy (TAMAMLANDI)

ASK 41.BÖLÜM

Zehra:
"Sen.. Çok iyi bir baba olacaksın. Baba olmak iç güdüsel bir şey. Ve sen hiç tanınadığın bir çocuk için elinden geleni yapıyorsun."
"Annelikte iç güdüsel değil mi zaten. Sen daha görür görmez Çınar ile ilgilenmeye başladın. Sen de çok iyi bir anne olacaksın. "

Ömer'e bakıp gülümsedim.  Şuan içimde tarifi olmayan bir huzur var. Hemde bugün duyduğum  onca kötü habere rağmen…  Ömer koltukta oturup Çınar'ı izlerken ben Çınar'ın yanına uzanıp izlemeye başladım.

Ömer:
Bir süre Çınar'ı seyrettikten sonra Zehra uyuya kaldı. Üzerini örtüp tabletten işlerimi halletmeye başladım. Telefonuma gelen mesaj sesi ile telefonu elime aldım. Mesaj Demir'den.

"Ortak kıbrıs ihalesi konusunu konuşmak için yarın sabah dokuzda toplantı var. Sen, ben, Leyla ve Nihat olacak toplantıda. Geç kalma!"

"Sanki hangi toplantıma geç kaldıysam geç kalma demiş birde. Yarın sorarım ben sana Demir efendi."

Bir kaç saattir ikiside uyuyordu. Saate baktığımda öğlen olduğunu gördüm. Ufak kıpırtılar ile uyanan Çınar'ı kucağıma alıp hemen odadan çıktım Zehra uyusun diye. O sırada da Çınar ağlamaya başladı zaten.

Konağın içinde Ayşe'yi aramaya başladım. Salona geldim. Bir tek Alev vardı.
Kucağımda Çınar ile beni görünce şaşkınlıkla ayağa kalktı.
"Ömer! Sen.. O bebekle.. Zehra nerde? Neden sen bakıyorsun. Bu senin yapacağın bir iş değil ki!"
Bebek ile ilgilenmeye iş gözüyle bakmakta neydi. Söyledikleri beni sinirlendi.
"Zehra'nın nerde olduğu seni ilgilendirmez Alev! Bu birincisiydi.
İkinci olarak, bir bebek ile ilgilenmek ne zamandan beri iş oldu!
Tabi doğru Anne ve Babalık iç güdüsel bir şey! Herkes iyi Anne Baba olamaz!"

O sırada salona giren Cevriye hanım söylediklerimi onayladı.
"Ömer bey oğlum haklı. Anne ve Babalık herkesin yapabileceği bir şey değil!"
Alev sinirle söze başladı.
"Sizin çocuğunuz bile olmayan bir bebek üzerinden neyin tartışması bu pardonda!"
"Anne yada baba olmak sadece kendi çocuğun ile olan birşey değil. Başka bir çocuğa sahip çıkıp sevgini ilgini ona vermek de bir anne babalıktır. Sevmedikten ilgilenmedikten sonra kendi çocuğunda olsa Anne yada Baba olunmaz Alev!  Ama sen bunu anlayamazsın!"

Alev sinir ile salonu terk etti. Ayşe de o sırada mutfaktan çıkıp salona geldi. Çınar'ı kucağına alıp koltuğa oturdu Cevriye hanımda.  Bende hemen soldaki koltuğa oturup söze başladım.
"Hanımlar benim yardımınıza ihtiyacım var. Zehra uyuduğu için uyandırmak istemedim ama Çınar için neler lazım?"
"Ay karısınıda düşünürmüş. Aferin oğlum. Hayatta böyle birbirinze sahip çıkarsanız bir ömür mutlu mesut yaşarsınız. Çınar'a gelince ise ilk olarak mama, bebek bezi, bir kaç parça kıyafet, pudra falan lazım."
"Peki Cevriye hanım nerden alacağım bunları ben?"
"Abi o iş bende.Ben hemen gider gelirim. Ama Çınar'ın ailesini bulma işi ne oldu?"
"Tayfunu aradım. Sokağın güvenlik kamerasından Çınar'ı bırakan kadını bulacak önce. Sonra arayıp haber verecek bize."
"Abi çınar için bebek yatağı falanda lazım. Yatakta yatması hiç güvenli değil."
"Biliyorum canım yarın Zehra ile gidip seçelim diyorum. Hem Zehra'ya da çok iyi gelecek bu alışveriş. Annesinin ölümünden  sonra Çınar'a annelik yapmak onu iyileştirecek diye düşünüyorum."
"Abi birde oto koltuğu ve ana kucağı adı verilen bir şey var. Bunlarda önemli."
"Kızım abini sık boğaz etme. Karısı ile başbaşa gidip ne gerekiyorsa alırlar. Hem Su Damla'm ne gerektiğini iyi bilir. Sen merak etme."

Cevriye hanımın dediğine gülerken Ayşe kalkıp alışverişe gitti. Ayşe çıkınca Zehra girdi salona. Yanıma gelip oturdu kendine gelmeye çalışırken.
"Ömer uyuya kalmışım ben. Neden uyandırmadın?"
Gözlerinin içine bakıp, tebessüm ederek elini tuttum.
"Çok güzel uyuyordun. Rahatsız olma diye uyandırmadım."
Elimi sıkıca kavradı Zehra da. Ben az önce içten gelerek yaptım ama Zehra, Cevriye hanım olduğu için yapıyordu. Gülümseyerek konuştu.
"Yordu mu Çınar seni?"
"Hayır. Aksine çok eğlenceli geçti zaman."
"Bugün şirkete de gitmedin. Engel olmuyor değil mi Çınar?"
"Yok yok. Sizinle vakit geçirmek benim için şirketten daha önemli."