Adını Sen Koy (TAMAMLANDI)

ASK 57. BÖLÜM

Öncelikle bu bölümü Wattpad de
iyiki tanıdım dediğim..
İyi ki sohbet edip dost olduğum dediğim neslihanatagulfan 'a armağan ediyorum. Çünkü bugün onun doğumgünü 😊 iyiki doğdun canım benim 😊 sana özel sürpriz bir bölüm olsun istedim. 😊Herkese iyi okumalar 😊

••••••••

Ömer o gün her zamanki saatten daha erken uyanmıştı. Dışarı baktığında gün yeni doğuyordu. Yatakta doğruldu. Bugün büyük gündü. Artık o saçma sözleşme olmayacaktı. Bu işi bugün bitirecekti. Sevdiğini her ne kadar henüz söylemeyecek olsada sözleşmeyi yırtarak hislerine büyük bir adım atmış olacaktı.

Elini yüzünü soğuk su ile yıkayıp kendine geldi. Üzerini giyerek balkona çıktı. Sandalyesini gün doğumuna döndürerek oturdu. Kollarını göğsünde birleştirip güneşin doğuşunu izlemeye başladı. Günün planını yaparken hafif bir tebessüm oluşmuştu yüzünde.

"Artık vakit kaybetmek yok Zehra. Seni kazanmak için herşeyi yapacağım.
Herşeyi…"

Diyerek kendi kendine mırıldandı. Telefonu eline alarak not defteri uygulamasını açtı. Yapacaklarını tek tek not almaya başladı.

•••

Zehra yavaşça kendine gelirken başını yatağın sağına çevirdi. Ömer'i yatağın da göremeyince şaşırdı. Yatağı da birleştirmiş olduğunu görünce gitti mi diye düşündü.

"Acaba uyuya mı kaldım. E öyleyse neden uyandırmadı ki!"

Diyerek telefondan saate baktı. Saatin henüz yedi olduğunu gördü. Kalkarak hemen yatağını topladı. Üzerini değiştirip banyoya baktı. Ömer burada da yoktu. En son aklına balkon geldi. Balkona çıktığında Ömer'i tek başına otururken gördü. Zehra'nın çıktığını fark eden Ömer kaşıyla yanındaki sandalyeyi işaret etti.

"Gelsene...
Hava bugün çok güzel değil mi sence de?"

Dediğinde Zehra yerine oturmuştu bile.
Yeni açmaya başlayan çiçeklere,
Dallarda ki yapraklara,
Cıvıldayan kuşlara baktı tebessümle…

"Evet çok güzel...
Tıpkı çocukluğumun baharları gibi!
Yeni doğmuş bir bebek gibi..
Ter temiz..
Duru…
Mis gibi..
Heyecan verici..

Biz büyüdükçe dertler de mi büyüyor.. ?
Yoksa biz mi dertleri büyütüyoruz...?

Çocukken en büyük kaygım en sevdiğim çizgi filmin bitmesiydi..
Şimdi ise annemden sonra babamı ve Yasemin​'i de kaybetmek..

Elimde kalan son umudumun gitmesinden çok korkuyorum…"

Ömer hüzünlü gözlerle izledi sevdiği kadını. Canı böylesine yanarken bir şeyler yapamamak Ömer'i huzursuz ediyordu. Kendiside bir çok acı olaya şahit oldu. Ama bir şekilde hep üstesinden geldi. Duvarları arasına saklaya bildi. Ama Zehra çok narin.

Ne hissetse..
Ne yaşasa…
Hepsi yüzünden okunuyordu..
Belki çocuksu ruhu da buradan geliyordur.
Hiç bir duygusunu saklama gereği duymuyor. 'İnsanlar ne der..?' diyerek yaşamıyor.
Ama sırf bu yüzden kırılmaya çok açık oluyor.  Düşlerimden sıyrılıp not aldığım her şeyi tek tek uygulamam lazım.

"Akşam işin var mı?" Zehra şaşkınca Ömer'e baktı.
"Yok. Neden sordun ki?"
"Biraz yürüyüşe gidelim mi akşam? Temiz hava ikimize de iyi gelir. Ne dersin?"
"Çınar ne olacak?"
"Bu akşam annesi hasret gidermek istedi. Hem bende hiç istemiyorum ama yavaş yavaş Çınar'ın gitmesine alışmamız lazım. Yani ömür boyu bizimle kalmayacak ne yazık ki…"
"Haklısın. O zaman bir gün aldığımız her şeyi evine göndermeniz lazım. Çok alışmıştık."
"Evet. Çok güzel anılar oldu sayesinde."
"Evet. O zaman akşam yürüyüşe çıkabiliriz tamam."
"Tamamdır. Ben çok acıktım yemek ne zamana hazır olur?"
"Gidip bakayım bir mutfağa."