Love Changed Me [EDITING]

#46 New Life

ADAM'S POV

"Hon where are you?" tanong ko sa kabilang linya. "Im on my way Hon, malapit na ko promise. Just wait huh." halata sa tono nyang nagmamadali sya.

"Yeah as always, kelan ba ko nagsawang maghintay sayo?" sabi ko nangiti naman ng biglang mapaisip sa itsura ng kausap ko sa kabilang linya.

"Are you mad?" malambing nyang tanong. Nangiti nanaman ako. Ang bilis talaga nyang makonsensya.

"Of course not, I just want you to know that I love you so much and I’m willing to wait no matter how long you'll be coming." That's true. Napabuntong hininga na lang ang kusap ko. Tila ay guilty na sya masyado sa pagdadrama ko.

"I'm sorry."  malumbay nyang usal. Nakukonsensya na nga.

"Pshh no need to sorry. Ikaw naman, sabi ko kasi sayo sunduin na lang kita dyan ayaw mo pa. Kulet talaga.!" at kahit nasa phone lang ang usapan namin para bang naisip ko na nakapout nanaman sya.

Nangiti nanaman ako. Ang cute nya kasi.

"Hindi ako makulet, ayoko lang mapagod pa ang boyfriend ko." hmm bumabawi agad ah. Kinilig naman ako. Marinig ko lang yung mga katagang nagpapatunay na ako ang nobyo nya pakiramdam ko ako ang pinakaswerteng lalaki sa buong mundo.

"Ang bilis mo talagang makabawi sakin. Kaya kahit lagi kang late sa date natin ay ayos lang eh. Marinig ko lang sayo ang mga salitang 'boyfriend mo ako' sobrang bawi kana !" I smiled sweetly at alam ko namang ramdam nya yun. I really love this girl.

"Haha ang babaw mo ! Eh yun naman ang totoo. Boyfriend naman talaga kita at girlfriend mo ko !. Sige ibababa ko na, malapit na ko eh." then inend na nya yung call.

Knowing that she's my girlfriend made me the happiest man ever. And what more pa kaya pag sinagot nya ang proposal ko tonight.?

Yeah, I will be proposing to her tonight. Maybe she thinks that this is just a simple date like what we are used to do, but this one is the most special. And I swear this would be the most memorable for her.

I'm hoping she would like the preparations that I made for this event.

I said to my mind while staring at the box of the diamond ring that I will be giving to her later.

I just can't still believe.

It's been five years already since we both went here in Manila.

I didn't expected at all na magkikita kami dito at mas lalong hindi ko iniexpect na magiging kapitbahay ko sya after my parents sent me here in Manila to take up my college.

Nagulat na lang ako bigla ng paglabas ko ng bahay ay nakita ko naman syang papasok sa kaharap ng bahay namin dito.

>>>>>>>>>>>>> Flashback <<<<<<<<<<<<<

"Dad alis na po ako. Pupunta ko sa University na pinag inquiran ko." paalam ko kay Dad habang nasa table at nagbabasa ng dyaryo while sipping his coffe.

"Take Care son." bilin nya ng bumaling sakin tapos ay ibinalik sa dyaryo ang paningin.

Then lumabas na ko ng pinto. Pagkatapos ay binuksan na nung maid ang gate para makalabas na ko sakay ng kotse ko. Pero nung paliko na ko sa kanto biglang nahagip ko sa side mirror ang isang babae.

Kelan lang kami huling nag-usap kaya imposibleng ganito ko na agad sya kamiss para mag hallucinate.

I close my eyes for a while. Kinusot kusot ko pa iyon. I know na ganun sya kaimportante sakin at hindi naging madali ang magpaalam sakanya lalo't alam kong nasa sitwasyon sya kung saan kailangan nya ng isang karamay.