Love Changed Me [EDITING]

#65 Engagement2

LESTER'S POV

Kita ko kung gaano sya kabigla ng marinig ang boses ko. She's probably not expecting me to join her in this stage.

Ilang taon man ang lumipas na hindi kami magkasama kilalang kilala nya pa rin ang boses ko kapag kumakanta. Sa reaksyon pa lang nya sigurado na kong alam nyang ako ang nasa harapan nya at kasayaw nya kanina.

Sinadya kong umepal sa kanta ni Neri at Gary after few stanzas. Too obvious na magkaiba kami ng pabango ni Adam pero I don't think madidistinguish ni Keish kung hindi na si Adam ang kasama nya. Hehe, that's her! But I love her for being indefferent with others.

Napakatotoo nyang tao. Pero pag kinakailangan magtago ng sikreto para iwasan ang mapag alala ang mga tao sa paligid nya, gagawin nya. I don't like that attitude of her dahil baka makasama sakanya, but I still admire her for that dahil she's willing to sacrifice para sa mga taong mahalaga para sakanya.

Back to present.

Parang she needs more time to recover from realizing na ako yung kasama nya dito sa stage.

Nang matapos ko ang line na yun ay sina Gary at Neri na ulit ang kumanta so I took the chance to talk, "In your reaction... I felt like I'm not welcome here..." bulong ko sakanya sa may pagtatampong tinig. Obviously ay nakanganga pa rin sya. Buti na lang talaga tinakpan nya iyon ng kamay nya. Natawa na lang ako.

Nakita kong mas lalo syang nadistract ng magsalita ako.

That effect of me to her!

Parang gusto kong manggigil.

I've never expected na mangyayari pa talaga ang ganito! I mean, I gave up already because I love her so much. I'm trying to accept the truth na hindi talaga kami para sa isa't isa dahil nakita kong masaya naman sila pag magkasama, and when you love someone, kahit masakit, hahayaan mo syang malayo sayo para sa ikaliligaya nya. That's what I've thought, till Adam approached me and gave me a letter - the letter included on my gift for Keish na kelan ko lang ibinigay sakanya.

"Le-Lester?" she utters. Pangalan ko pa lang nauutal na, halos lumundag tuloy ang puso ko sa saya!

"Yes Miss..?" malambing at may panunuya kong sagot habang nakangisi. She blushed. That's my Keish, cute!

"Ikaw talaga yan? Teka. Bakit? Si Adam?" Parang gusto kong magtampo sa mga tanong nya. Pero syempre para sa pag eemote lang, I know kaya nya natanong si Adam dahil hindi naman talaga nya alam ang totoong rason kung bakit instead na si Adam ang kasama nya ay ako ang andito.

"Nandon sya, kasama sa table ang parents nya." sagot ko na lang pero ang totoo ay lumabas na sya. I know it's hard for him. "Don't you want me here?" kunyari ay malamig kong tanong.

"Of course I want! I-I mean.. just wondering bakit nandoon si Adam tapos ikaw nandito?" got it right! wala talaga syang idea kaya sobrang surprises sya. Medyo kinabahan tuloy ako. What if she runaway from me and chase Adam cause she doesn't want him hurt? well, definitely that won't happen cause she can't runaway by her own cause of her situation. But what if she refuse to get engage with me? I won't take no for an answer! Haha parang kanina lang sinabi kong hahayaan ko ang taong mahal ko kung san sya masaya tapos ngayon parang pwersahan naman yung gagawin ko para mapasagot sya. Well, this time naman I'm sure na she'll be happy with me. She loves me, she still loves me, and never stop loving me.

Hindi ko sinagot ang tanong nya.

Dinukot ko ang maliit na kahon na nasa bulsa ko habang hawak pa rin ang kamay nya. Inalalayan ko sya para maupo sa upuan na nasa gitna.