Gangsters and I [CMPLTD]

Chapter 41: Sudden Break Up

Yuan's POV

"I don't want to lose you again" hinigpitan ko yung pag hawak ko sa manibela ng sabihin ko yun. Baliw pala ako eh. Dapat hindi ko sinabi yun baka kung ano na ang isipin nya ngayong namumula na sya. Ewan ko kung nag blush ba sya? Sa sobrang puti kasi makikita mo talaga na sobrang puti nya.

"I--im sorry" sabi ko saka lumabas sa kotse sakto namang naka parada kami sa Green land. Ugh! Naiwan ko sya sa loob na hindi parin kumukibo. Ays.. Napaka bobo ko talaga.

Naramdaman kung bumaba ang window ng kotse ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Anong ginagawa mo dyan?" Nabalik ako sa realidad ko at pumasok na sa kotse.

Ng makapasok na ako ramdam ko ang sobrang init ng paligid namin kahit may aircon sa loob.

"Gusto ko ng umuwi" mahinang sabi nya. Napa buntong hininga na lang ako at Pinaandar uli ang kotse.

"Shanelle tungkol pala kanina. Totoo lahat yun. Gusto--- never mind" gusto kong sabihin sana sa kanya na gusto ko syang bantayan, gusto ko syang protektahan at alagaan. Kaso lang.. PaRang ang hirap eh. Hindi ko ma explain pero talagang mahirap.

"Bago mo sabihin siguraduhin mong pinanindigan mo yun" sa madaling salita.. Don't say a thing if you don't really mean it. I know alam ko.

"Alam ko kaya ko nga sinasabi sayo para alam mo"

"Hindi ko naman kaya tulong nyo Lalo na sa tulong mo kaya ko.!" Sabi nya na hindi parin lumilingon sakin.

"Hindi mo kaya lahat shanelle. Bakit dati hindi mo magawang iligtas ang sarili mo!?" Napamura agad ako sa sarili ko masabi ko na naman yun

"Itigil mo" mahinang sabi nya pero rinig na rinig ko. Ayoko man pero itinigil ko Ito.

Bigla nyang tinanggal ang seat belt nya at bumaba.

Hindi ko alam Kong bakit sya bumaba pero bumaba na rin ako.

"Anong problema mo?" Tanong ko sa kanya habang nakatalikod sya sa akin

"Bakit ako ganito ha!? Bakit parang hindi ako ito.?! Pakiramdam ko sobrang hina ko na kaya nandito kayo sa paligid ko na ka alalay. Ganon na ba ako sa inyo. Mahina!?" Habang sinasabi nya yun nakita ko yung mga luhang tumulo sa mata nya. Ramdam ko ang sakit na naramdaman nya ngayon.

"Hindi ka mahina kung alam mo lang shanelle. Masyado ka lang makasarili akala mo kaya mo lahat pero hindi"

Tinutukoy ko yung dati.

"Pucha! Axel kailan ka ba matatapos sa kaka tukoy mo sa dati. Sabihin mo sana sakin kung anong nangyari sakin dati!!! Kasi ako hindi ko maalala!?"

"Wala lang y--"

Bago ko paman ipagpatuloy yun pinutol na nya.

"Every time na kasama kits lagi na lang akong nasasaktan, umiiyak at nahihirapan. Kaya kung lahat ng toh ginagawa mo para layuan kita. Enough, I'm sorry for being close to you" nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib nung sabihin nya yun. Gusto ko syang yakapin hindi dahil sa awang awa ako sa kanya.

"Don't say that" mahinang sabi ko. Huminto sya saglit at napayuko.

"Tigilan mo na ako axel. Saka yung pag papanggap natin kalimutan muna" nag lakad na sya palayo at iniwan akong luhaan. Bakit ganon? Bakit sobrang laki ng apekto sakin Kay shanelle.?

**

Shanelle's POV

Nakauwi na ako sa bahay namin. As usual wala dito si mommy at si kuya. Miss ko na rin si papa. Sana OK na sya para kinin nya na ako dito.