Gangsters and I [CMPLTD]

Chapter 88: Face to Face

Shanelle's POV

Fvck this life!! Tsk!!! Ugh! Pucha! Gusto ko ng mag pakalayo layo pa kaso lang sa twing naiisip kung may dinadala pala ako. Ugh! Mas gusto ko pang bumalik sa bahay. Psshh.. Pero wala na. Sinira na lang nila bigla tong tiwala ko.

"Bwisit tong mga Pulis na to?! Kanina pa tingin ng tingin..." Nasabi ko sabay ayos ng hood ko at saka yung shades na pang nerd.

Tumayo na ako sa kinauupuan kung bench at saka dumiresto sa may isang coffee shop ng bigla kung makita sina Cleevan at Elaine dun.

Dahil sa ayaw kung mag pakita sa kanila nag tago lang ako sa gilid nila at palihim na nakatingin. Hindi ko masyadong narinig dahil malayo lang ako sa kanila pero halata naman sa pinag uusapan nila na seryoso silang dalawa.

Base sa mga actions nila, pakiramdan ko umiiyak tong si Elaine. Si Cleevan naman parang naiiyak at pinipilan lang and luha na tumulo. Ilang oras na pag uusap nila at ilang oras ding, pag tayo ko, natapos rin sila. Unang tumayo si Elaine at saka marahang pinunsan ang Luha nya at dun na umalis.
Si Cleevan naman ay nanatiling nakaupo dun habang naka yuko. Psh.. Ano naman kayang problema ng dalawang to.

Hindi ko na lang sya pinansin at saka umupo sa may upuan. Dinukot ko ang phone ko sa bulsa na apat na araw ng hindi naka bukas.

Pag ka open na pag ka open ko nun, 299 Messages and 356 calls.

Dalawang araw ko ng di binukasan tong cellphone ko mag buhat ng malaman ko ang lahat. Ano pa bang kailangan kung matuklasan dito sa phone ko tsk! Nakakabanas lang.

Inilabas ko ang card ng phone ko at saka ito inihagis palayo. Bahala na yung card na yun kung saan yun napunta. Bibili na lang ako ng bago ng hindi nila malalaman ang bagong number ko.

Bumuntong hininga ako saka tumayo. Hindi na muna ako matutulog ngayon kina Jam nakakahiya na kasi sa kanya. Tss..

Patayo na sana ako ng bigla kung makita ang lalakeng naka sandal malapit lang sa kinauupan ko.

Nakatingin sya sakin habang naka kunot ang noo. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung tatakbo ba ako or ano..

Inayos ko ang shades ko saka hood at Walang pasabing lagpasan sya.

"What the Hell are you going?!!" Napatigil ako sa biglang pag sigaw nya. Pati ang mga taong nag lalakad, may tumigil pa para tingnan sya. Binalewala ko yung pag sigaw nya at lumakad ng mabilis...

Pero sumigaw ulit sya.

"Tigil Shan!" Naramdaman ko na lang ang pag hawak nya sa braso ko saka nya ako hinila sa kotse nya.

Tahimik lang kami dun sa loob ng kotse wala ni isang gustong mag salita samin.

"So.. What was that costume about?" Biglang sabi nya.

"Look Cleevan, I'm really real--"

"I'll help you.."

Nagulat na lang ako sa sinabi nya. What the!? Anong sinabi nya?! Bangag ba sya?! Did he mean what he said?!

Tinanggal ko ang shades at saka tumingin sa kanya.

Diresto lang syang nakatingin sa labas. Napansin kung namumugtok ang mata nya. Halatang kakaiyak lang

"Are you--'' mag sasalita pa sana aki ng putulin nya na naman ako.

"Tonight 8 PM mag kita tayo sa Starbucks malapit sa Empire." Tumingin sya sa wrist watch nya at tumingin sakin.

"You have more time to change your mind." Medyo naguguluhan akong tumingin sa kanya.

Anong ibig nyang sabihin?!

"Pwede mo pang baguhin ang desisyon mong mag paka layo-layo. If not.. I will help you.."

"Bibigyan lang kita ng oras para pakinggan ang Side nila. Don't leave them without hearing a word they say. Sasabihin ko pa lang sayo na sa mga ginagawa mong yan tinatalikuran mo na kami. Hindi lang basta basta kaibigan mo ang involved dito. Yung mga pinsan mo pati na rin ang pamilya mo."

**

Hindi ko alam kung paano ko pa pag kakatiwalaan tong si Cleevan. Kasama sya saga taong niloko ako. How can i trust someone else if that guy..  Ay isa lang sa mga nanloko sakin.

Marami sigurong nag tataka kung bakit ko pa ito ginagawa. Masakit lang kasi isipin na simula pa pala nung maaksidente ako, tinago pala ako, at ang nakakainis pinalabas nila akong patay kasi nga hindi nila alam na magiging ligtas pag ipinalabas nila agad agad ako. Tsk! Eh di sana hindi na lang nila ako tinulungan.

I feel so really betrayed. Kasi lahat naman ginawa ko, naging mabait ako tas nakisama ako sa kanila with all my heart. Tama nga ako na nung una palang may Mali na talaga.

Ano bang kasalanan ko?! Ahh, i see. Karma nga naman! Pero bakit?! What I've done wrong?!! Talaga bang ganito lang,?! Magising ka na lang sa isang araw at kailangan mo ng pag bayaran ang lahat ng kasalanan mo. Pucha!!! That's not make sense!!

Minsan sa sarili ko, naisip Kong sana hindi na lang ako binuhay ng mga magulang ko kung lolokohin at sasaktan nila ako ganito. I know na mababaw lang ang sitwasyon ko when it comes to the other people. But you can't change the reality. Sinaktan ako, Niloko ako ng pamilya ko pati na yung mga taong naging malapit sa buhay ko. Lalong lalo na sa taong minahal ko.

Napaka unpredictable kasi ng utak ng mga Tao. Kagaya ko, minsan yung decisions eh mabilis na nag babago. Minsan lumiliko. Minsan nauurong.

When it comes to kasingalingan, asahan nyo na lang na unti-unting mag halo-halo ang factors para masira ang lahat. We can control our temptations but not our emotions.

It's been 7 o'clock pm. At ensakto ang pag karating ko dito sa bahay namin. Yes andito ako sa tapat ng bahay namin. Inisip ko kasi ng mabuti yung sinabi sakin ni Cleevan. He's right. Ayokong ikulong ako ng pride ko para lang matalikuran ang mga mahal ko sa buhay. But i didn't say na pag narinig ko ang side nila i will just forget everything and forgive them. Nahhh.. That's stupid.

Dahil sa bukas ang gate ay pumasok na ako. Napa buntong hininga ako at saka nag step forward sa loob.

I let out first sigh. Then hinawakan ko ang tummy ko.

Hinay-hinay kung inikot ang doorknob saka ko sila nakitang masinsinang nag uusap...

O_o

Ganito ang mga muka nila ng makita akong nasa may pinto. Andito at komplete ang barkada ni Kuya. Andito si Ate Elise, Gwyn at Denise. Si warren at sina Kyle, Clyde, Drake, Raven, Marc, At si Axel.

"Shan.." Rinig Kong sabi ni Raven ng makita nya ako.

Napalingon rin ako sa kinaroroonan nila papa.

Para tuloy'ng may tumusok bigla sa puso ko ng makita ko sila.

Bakit ba naging ganito yung buhay ko?!! Bakit ba kailangang may manloko at maloko?!!! Bakit ba kailangang may masaktan?!!

Pinigilan ko lang ang luha ko at saka tumingin sa kanila.

Yuan's POV

Nag-uusap kami dito sa sala ng naramdaman namin ang pag bukas ng pinto.

"Shan.." Halos manigas ako sa kinaupuan ko ng marinig ko ang pangalang binaggit ni Raven. Kaya agad akong napatayo at tumingin sa likod ko. And then sya nga...

Walang nagbago sa kanya physically... Pero sa expression nya meron.. At sobrang naaapektuhan ako nun.

Napatitig ako sa mata nya. Galit at lungkot na may halong pag ka dismaya.. Putekkk!!!

Gusto ko syang yakapin sana kaso pinigilan ako ni Tito Kian.