Nakaupo lang sa bench si Lydie habang nakatingin sa hawak nitong bulaklak, isang kulay puting gumamela. Pinapaikot-ikot lang niya ito na tila ba malalim ang iniisip. Agad nitong pinunasan ang kanyang pisngi dahil sa mga luhang walang tigil na pagbagsak nito.
"Lydie...", malungkot na sabi ni Albert sa kanya. Napalingon naman si Lydie dito ngunit tinalikuran niya agad ito.
"Anong ginagawa mo dito?.", saad ni Lydie habang nakatingin pa din sa gumamela.
"Bakit ka umiiyak. May nangyari bang masama? Sinaktan ka ba ni Albie?.", saad ulit ni Albert habang nakakamao ang mga kamay nito.
"Hindi ako umiiyak sinisipon lang ako. At sa kapatid mo? Wala siyang ginagawa sakin kaya pwede ka nang umalis.", pagtataboy ni Lydie sa kanya habang nakatingin lamang sa mga halamanan habang nakaupo. Tila malalim ang iniisip nito habang patuloy paring iniikot-ikot ang gumamela.
"Lydie I'm serious and please answer me honestly.", seryosong saad ni Albert habang nakatingin ito dito pero bakas sa mukhang nag-aalala ito.
"Just leave me alone.", matigas na sabi ni Lydie.
"Lydie..", hindi natapos ang gusto sanang sabihin ni Albert dahil agad itong napatayo sabay lingon sa kanya na may bahid ng galit sa mukha.
"I already told you to leave me alone pero kung ayaw mong umalis pwes ako ang aalis.", galit na sabi ni Lydie papaalis.
"Hindi pa tayo tapos mag-usap Lydie.", tiim bagang saad ni Albert ng hagipin nito ang kanyang braso.
"Bitawan mo ko?!.", galit na sabi nito ng hawakan niya ang kanyang braso.
"Madami akong gustong sabihin sayo Lydie pero ayaw mo akong kausapin at palagi mo akong iniiwasan. Kung hindi kita kinakausap ng sapilitan ay doon ka magsasalita.", saad nito habang nakatitig lang sa kanya. Napailing na lang si Lydie sabay taray dito.
"Hindi ka ba marunong umintindi sa salitang busy?.", taray ni Lydie dito habang nakakunot ang noo.
"Busy ka nga ba talaga o sadyang nagbubusy-bisihan lang.", kontra ni Albert dito.
"Lydie magsabi ka sakin ng totoo..... dahil ba ito sa amin ni Elizabeth kaya ka nagkakaganito?.", saad ni Albert na agad namang ikinatawa ni Lydie ngunit saglit lamang.
"Nahihibang kana.", teary eyed na sabi ni Lydie sa kanya. Kahit gusto na nitong lumuha ay pinipigilan parin nito ang kanyang nararamdaman.
"Lydie...", tawag ni Albert sa pangalan nito na tila nahihirapan na din.
"Tigilan mo na ako Albert pwede ba? Tama na!!", naiinis na sabi ni Lydie habang nakakamao ang mga kamay nito.
"Bakit hindi mo sabihin sakin ang totoo Lydie? Ano ba talaga ang nararamdaman mo sa akin? May nararamdaman ka ba para sakin?.", saad nito.
"Lydie...", tawag ulit nito sa pangalan niya.
"Bakit hindi ikaw ang ang magsabi ng totoo, Albert? Ano nga ba talaga ang nararamdaman mo sakin? Ano nga ba talaga ako sayo? Am I just a toy to you?.", sabi ni Lydie kasabay ng pag-iyak sa harapan nito.
Napaiyak si Lydie dahil sa sakit niyang nararamdaman. Yayakapin sana siya ni Albert para apulahin pero nagpumiglas ito.
"That's not what you think Lydie.", mahinang saad nito na tila nagsasabi ito ng totoo.
"Eh ano?!.", hysterical ni Lydie.
"It just...", nakayukong sabi nito na tila hindi masabi ang gustong sabihin.
"It's just what?! Akala ko ibang iba ka sa lahat pero hindi pala.", Lydie hugging herself while crying. Nakatitig lang ito sa kanya habang patuloy parin ang pag-agos ng mga luha.
"Yan ba talaga ang tingin mo sa akin Lydie?.", teary eyed na sabi ni Albert habang nakatitig lang dito. Lumapit ito sa kanya ng hawakan nito ang kanyang pisngi kasabay ng pagpahid nito. Nagtitigan ang dalawa ngunit hindi nagtagal ay tinanggal ni Lydie ang kamay nito.
"Parang inulit mo lang kasi ang mga malulungkot na pangyayaring nangyari sa akin na kelan man ayoko ng balikan Albert... Simula ngayon ayoko huwag ka nang lalapit sakin at ayoko na ding makita pagmumukha mo.", sabi ni Lydie sabay pahid ng kanyang mga luha sa pisngi.
"Lydie... please huwag mong sabihin yan. Tell me alam kong nagbibiro ka lang.", malungkot na saad nito nang hawakan ulit nito ang kamay niya ngunit tinanggal agad ito ni Lydie.
"Nagsasabi ako ng totoo at seryoso ako Albert.", saad ni Lydie papaalis.
"Lydie!..", pagpipigil nito but before Lydie reach the door she stop.
"Lydie... please...", sambit ulit ni Albert sa pangalan nito na ikinapikit ng mga mata ni Lydie.
"Please... delete my number.", saad ulit ni Lydie then leave without even saying goodbye.
Parang pinagsaklaban ng langit at lupa si Albert sa kanyang narinig habang papaalis si Lydie. Dahil sa galit ay naisuntok ni Albert ang kanyang kamao sa pader.
Nang makalabas si Lydie ng garden ay napaiyak siya. Tinakpan niya ang kanyang bibig para hindi marinig ang kanyang boses. Napatalikod siya ng may tumawag sa pangalan niya.
"Lydie!..", tawag sa kanya ni Alfred ngunit tumakbo papalayo si Lydie.
"Lydie!!.", tawag ulit ni Robert sa kanya pero patuloy pa din sa pagtakbo ito.
"Mukhang nagmamadali yata kaya hindi tayo narinig.", napapakamot na sabi ulit ni Alfred. Maya-maya ay may narinig silang ingay kaya pumasok sila sa loob.
"Dude...", saad ni Robert nang makapasok sa loob at makalapit ang tatlo sa kanya. Makalat ito at basag ang ibang flower vase. Agad namang napaupo si Albert sa bench na tila walang buhay at hindi alam kung anong gagawin.
"Dude anong nangyari? Nakita namin si Lydie tuma-teka san ka pupunta", saad ni Robert habang papaalis si Albert.
"Dude let him go he's outnumbered.", Jasper said. Nakatingin lamang ang tatlo hanggang sa mawala sa paningin nila ito.
BINABASA MO ANG
Royal Teen Academy (Completed)
Novela Juvenil- a love story about highschooler Yil Montealegre who goes to Royal Teen Academy. Before 1st day of school, she accidentally met a guy at Mall and likewise, they are schoolmates. And when they fall in love to each others secretly, a thunder named As...
