My Bully Best Friend

Chapter 74- Almost

Author's Note: Hello! Uwaaaaah! Hindi ako makapaniwala! Malapit na talaga itong matapos! XD So, pinagiisipan ko pa kung ipaprivate ko ang epilogue kasi unfair sa mga active readers na nageeffort na magcomment at magvote. "Sus, ginagawa mo lang yan para dumami followers mo." First of all, kuntento na ako sa followers na meron ako. Kung madadagdagan yan, hindi yan dahil sa nakaprivate ang isang part sa MBBF. Tsaka diba, nagstatus ako dati na magkakaroon ng private chapter ang MBBF?

Second, hindi ko naman kayo pinipilit na i-follow ako para lang ma-view ung epilogue. Kapag naman natapos nyo na ung huling chapter, tapos na talaga kayo. Pangpadagdag lang ang epilogue.

Third, kung ifa-follow nyo ako para ma-view ang private chapter, you can unfollow me right after you read the epilogue. Tulad nga nung sinabi ko sa una, hindi ko kayo pinipilit na ifollow ako para lang maview ung private chapter. May karapatan naman kayong mag-unfollow dito sa wattpad.

Fourth, I will give the link of the private chapter or kaya naman nasa external link. Basta, I'll give instructions para ma-view nyo ung private chapter.

Fifth, wait, I think I've said it all. So tama na.

So, kung active reader ka man o hindi, nagpapasalamat pa din ako sa pagbabasa ng storyang ito. Please don't hate me for the ending. T__T Atsaka, hindi pa naman confirm kung ipaprivate ko talaga. Mabibigla nalang kayo. LOL. 

So, dahil patapos na ang storyang ito, natanggap na ako ng FAQ's. (Please pay attention to this!!!) Dun sa mga may tanong kung bakit ganito, ganan, bakit ko hinayaang maging ganito si ganan, ITANONG NYO SAKIN. Hehehe. Syempre, ako author eh. Kanino pa ba kayo magtatanong? LOL. So, hindi ako madalas nagvivisit ng ask.fm ko at twitter. Hahaha. So, pumunta nalang kayo sa website ko: aeresjainestories.weebly.com at magsulat sa guest book kung may katanungan. Kung mobile reader ka naman at tamad na magbukas ng wattpad gamit ang laptop or computer, i-comment nyo nalang sa CHAPTER NA ITO or PM me. I'll wait for your questions. ;)

Paano kapag walang nagtanong? Edi walang masasagot. Hahahaha. Ganun lang un ka-simple. LOL. Sana ung mga silent reader ay maging LOUD READER na hahahaha. Kahit ilang tanong yan, sasagutin ko sa abot ng makakaya ko. ;) Syempre, pipili ako ng mga tanong. Random. Hahahahaha. Magtanong kayo ah!! Aasahan ko yan! Kundi iiyak ako. T____T 

Sorry kung mahaba ang AN ko at kung nakaabot ka ng pagbabasa nang hanggang dito, halika dito, bigyan kita ng tsokoleyt. XD Please please please. Magtanong kayooooo XD So, dito na natatapos ang mahaba kong AN. Proceed naaa! Love you all! Spread the rainbow~

_______________________

Umuwi na kami ni Rev sa bahay namin. 3 days after nung last day nya sa hospital, pwede na syang maiuwi, advice ni doc samin. Hindi ko matanggal sa isip ko ung sinabi ni doc samin...

"It's about to happen. You have to prepare."

Ramdam ko un at hinahanda ko na ang sarili ko. Hindi na talaga ako nawawala sa tabi ni Rev, aalis lang ako sa tabi nya kapag may pinapakuha sya, papakainin ko sya, maliligo ako o kaya naman magCCR. Pero the whole day, hindi ko sya nilalayuan.

"Bakit naulan?" his voice is already weak to the point na, parang hindi ko na ito marinig.