ROZALİN...(Söz Serisi 1)✔

Geçmişten Gelen...

Gerçek değer;
Gelmesi boşluk dolduran değil,
Gitmesi boşluk yaratan....

            Özdemir Asaf

" İnanmıyorum Rozalin! " diyerek Rozalin ne olduğunu anlamadan genç adam ona sarılmıştı.

Mirza, evinde karısına sarılan adam ile tüm hücreleri, daha önce hissetmediği bir öfke ile kavrulurken öfkeden aklını yitirme noktasına gelmişti.

Rozalin, tıpkı Mirza gibi Kenan'ın birden ona sarılması ile şok olmuş, ama en çok onu burada gördüğüne şaşırmıştı.

" Rozalin neredeydin sen? Ne kadar sana ulaşmaya çalıştım! Birden ortadan kayboldun. "

" Ben! "

" Kenan, yolumuzu kapattığının farkında mısın acaba? Çekil lütfen! " diyen bir ses araya girerek Kenan'ın Rozalin'den ayrılmasını sağlamıştı. Zira bu manzara biraz daha devam etse Mirza kendini tutamayabilirdi.

" Ben, Rozalin' i görünce öyle! "  diyerek yüzünde kocaman gülümsemeyle dönmüştü arkadaşlarına.

" Merhaba ben İpek. " diyerek baş selamı vermişti genç kadın Rozalin'e. Ardından Mirza'ya dönerek; " Bizi tanıştırmayacak mısın Mirza? " diyerek Mirza'ya yaklaşmış, elini koluna koymuştu.

Mirza, kilitlenmiş, bakışları Arkadaşı ve karısı arasında gidip gelmişti. Kolunda hissettiği temas ile bakışlarını elin sahibine çevirmiş, ardından karısının yanına giderek çokta nazik olmayan bir şekilde belinden tutarak kendine çekmiş ve gözlerine bakarak;

" Tanıştırayım, karım Rozalin Şiyar... " demişti.

O kadar sert ve vurgulu söylemişti ki Mirza, her zerresine kadar bu kadın benim der gibi.

Mirza'nın tutuşu ve o kadar içten karım demesiyle hızla bakışlarını Mirza'ya çevirmişti Rozalin. Oysa ki, daha bir kaç gün önce onu parçalara ayırarak söylemişti, hiç bir zaman karısı olmayacağını. Şimdi Mirza'nın dudaklarından dökülen kelime ile garip hissetmişti.

Mirza'nin sözleri ile hem Kenan, Hem de İpek şok olmuş, bakışları aynı anda Rozalin'e dönmüştü.

" Evlendiğini söylediğinde Rozalin olabileceğini hiç düşünmezdim! " demişti Kenan, üstünden atamadığı şaşkınlık bir o kadar da mutluluk ile.

Mutfaktan Ruken ile beraber çıkan Berivan hanım, misafirleri gördüğünde yüzüne yayılan gülümsemeyle;

" Hoş geldiniz. Buyrun, salona geçelim isterseniz? " demiş, gülümsemeyerek misafirleri salona yönlendirmişti.

Rozalin, herkesin salona gitmesi ile sinirle Mirza'nın belindeki elini itmiş, bir adım atmıştı ki, Mirza öfkeyle önüne geçmiş;

" Kenan' ı nereden tanıyorsun? " demişti dişilerinin arasından tıslayarak âdeta.

Rozalin öfkeden koyu girdaplar dönen Mirza'nın gözlerine bakmış;

" İstanbul'dan, arkadaşımın abisi oradan tanıyorum. " demişti sakince.

" Kenan'ın tek kardeşi var, Selim! Onu nereden tanıyorsun? "

Rozalin sıkıntıyla nefesini vermiş;

" Okuldan! Oldu mu? " demişti.

" Sakın Rozalin, sakın kim olduğunu unutma ve ona göre davran! "

" Ne demek bu? "

" Uzatma salona gidelim, ayıp olacak " diyerek arkasını dönmüştü.

Rozalin sinirle Mirza'nın kolunu tutmuş, kendine çevirmişti.