ROZALİN...(Söz Serisi 1)✔

Benim...

Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor,
Yarısı sen oluyor, yarısı ben...
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz,
Kimseye sezdirmeden...

           Özdemir Asaf

Mirza Kenan'nın söylediği şey ile kahkaha atmış, yüzündeki kocaman gülümsemeyi silmeden Kenan'a dönmüştü.

" Amca demek istedin herhalde Kenan? Hatırlatırım sen benim arkadaşımsın! " demiş, tekrardan bakışlarını yola çevirmişti.

" Yoo! Ben dayı olacağım! Valla kusura bakma Mirza! Evet seninle arkadaşız. İyi ki de arkadaşımsın. Ama bu durumda ben kız tarafıyım kusura bakma! " diyerek gülümsemişti.

" Hemen de sattın bakıyorum! "

" Satmak değil kardeşim bu! Seçim! Acaba cinsiyeti ne? İnşaallah kız olur! " demişti yüzüne yayılan gülümsemeyle.

" Kız mı? Neden Kenan? " diyerek araya girmişti Rozalin. Yola çıktıklarından beridir Mirza ve Kenan onu resmen unutmuş, bir birlerini yemişlerdi.

" Evet kız! Çünkü kız çocukları dayılarını çok severlermiş! O yüzden ben dayı oluyorum! Gerçekten öyle mi Rozalin? Bilmen gerek! "

" Bilemiyorum Kenan! Çünkü dayım yok! Sadece amcam var. Ve ben amcamı dünyadaki herkesten ve her şeyden çok seviyorum! " demişti.

" Herkesten? " diyerek tekrarlamıştı Mirza.

Rozalin Mirza'nın söylediği şey ile aynadan Mirza ile göz göze gelmiş, ardından;

" İstisnalar olabilir tâbi! " diyerek mırıldanmış, bakışlarını Mirza'nın mavilerinden çekmişti.

Sonunda yol bitip de şirkete geldiklerinde Mirza şükrederek arabadan inmiş, Rozalin'in de inmesi ile Kenan'ı beklemeden şirkete girmişlerdi.

Kenan arkalarından gülerek onları takip etmişti. Ama attığı her adımda yüzündeki gülümsemesi solmuş, gözleri etrafı âdeta tafaf etmişti.

Rozalin, Mirza toplantıya girdiğinden beridir Mirza'nın odasında oturmuş, bulduğu bir dergiyi okumaya başlamıştı. Daha doğrusu zaman geçiriyordu. Daha fazla oturamamış, odadan çıkarak bulundukları katı dolaşmaya başlamıştı.

Tüm katı dolaşırken, sağ tarafına döndüğünde tüm duvarı cam olan odayı görmüş, önünde durmuştu.

Rozalin, pür dikkat içeride konuşan Mirza'yı izlemeye başlamıştı. Mirza karşında oturan adama ve hastanede tanıştığı adının İnci olduğunu öğrendiği kadına ciddiyetle bir şeyler anlatıyor, arada Kenan ve Asım'a dönüp tekrardan adama dönüp konuşmaya devam ediyordu.

Mirza'ya bakmaya o kadar dalmıştı ki Rozalin, sanki dünyadan soyutlanmış, sadece o ve Mirza vardı. Mirza'nın konuşurken ki, ciddiyeti ve hareketleri yüzünde tebessüme neden olmuştu.

Mirza, arkasına yaslandığı zaman görmüştü Rozalin'i. Başını sol omzuna doğru eğerek yüzünde oluşan tebessüm ile o da Rozalin'e bakmıştı. Ardından Rozalin'in ona baktığını fark ederek başını hızla eğip gittiğini, tebessüm ile izlemiş başını iki yana sallayarak karşısındaki adama dönmüştü.

'' Tamam Salih bey. Siz gerekli detayları İnci hanım ve Asım bey ile görüşürsünüz. Proje detayı hakkında yardımcı olacaklardır. '' diyerek yerinden kalkmış elini uzatmıştı. Ardından odadan çıkarak kendi odasına gitmişti.

Rozalin, Mirza'nın gelmesi ile bakışını kaldırıp Mirza'ya bakmış, yakalanmanın vermiş olduğu utançla zor çıkan sesi;

" Bitti mi? " demişti.