ROZALİN...(Söz Serisi 1)✔

Emanet...

Sarılmak için yürek gerekir,
Kollar sonra ki iş...

        Özdemir Asaf

Ruken, Rozalin'in omzunda akıttığı göz yaşları ile açılan kapıya bakmıştı. Asım'ın geldiğini gördüğünde gözlerini kapatmış, alnını Rozalin'in omzuna koyarak sıkıntılı nefesinin vermişti.

" Ruken! "

Rozalin, Asım'ın sesini duyunca bakışlarını ona çevirmişti. Ruken'in başını omzundan kaldırması ile ayağa kalkmış, yüzünde olan buruk gülümseyle Asım'a bakmış, odadan çıkmıştı.

Asım, Ruken'in yanına oturmuş, elini tutarak dudaklarına götürmüş, uzunca bir öpücük bırakmıştı. Ardından başını kaldırmış ona dolu gözlerle bakan Ruken'in deniz gözlerine bakmıştı.

" Evinamin! " demiş devamını getirememişti. Çünkü Ruken kollarını boynuna sararak ağlamaya, Asım' ı soluksuz bırakmaya başlamıştı âdeta.

" Ağlama ne olur! " diyerek Ruken'in yüzünü ellerininin arasına almış, akan göz yaşlarını baş parmakları ile silmişti. Ruken'ın gözünden akan her bir damla Asım'ın kalbini deliyor, derin yaralar açıyordu.

" Gittiler Evinamin! Artık bizi rahatsız etmezler! Üzme kendini ne olur! Hadi kalk yüzünü yıkayalım, Evin seni böyle görmesin! "

" İstemiyorum Asım! Biraz dinlensem iyi olacak! " diyerek yavaşça Asım'dan uzaklaşarak yatağa uzanmış, ardından Asım'ın elini tutarak yanına çekmiş, yanına uzanmasını sağlamıştı. Başını Asım'ın göğsüne koyarak gözlerini kapatmıştı. 

Rozalin, Asım'ın odaya gelmesi ile mutfağa inmiş, tüm gün ev işlerine ve mutfakta yemek yaparak dikkatini dağıtmıştı. Çünkü biliyordu eğer bunu yapmasıydı duydukları yüzünden delirecekti. Herkesin aslında sakladığı derin yaraları olduğunu bir kez daha anlamış, Ruken'in ne hissettiğini dolaylı olsa da çok iyi anlamıştı.

Tüm gün düşünmeden hareketleri ve ayakta olmasından dolayı, şimdi tüm nedeni sızlıyordu. Bir elini tezgaha dayamış diğer eli ile yüzünde oluşan tebessümle karnını hafifçe okşamıştı. Ardından elini ensesine götürerek yavaşça masaj yapmaya başlamıştı.

Mirza, tüm gün ablasını düşünmüş pek işe ne odaklanamamıştı. Avukatın araması ile şirketten çıkarak Jardarmaya ve savcılıkda günün geri kalanını geçirmişti.

Eve gelir gelmez ağrıyan başı için ilaç almaya mutfağa yönelmiş, Rozalin'i görünce bir süre kapıda durup onu izlemişti. Rozalin'in boynunu ovalamasını gördüğünde olduğu yerden doğrulmuş, yanına gitmişti.

Rozalin, gözlerini kapatmış, yavaşça boynuna masaj yaparken belini saran kollarla ürkerek gözlerini açmıştı.

" Şşş benim! "

" Ne yapıyorsun Mirza bırakır mısın? Biri gelecek! "

" Gelsin! Karımsın kimseden çekinecek değilim. " demişti Rozalin'in buynundan öperek. Ardından " özledim " demiş, mümtelası olduğu yasemin kokusunu içine çekmişti.

Rozalin, Mirza'nın dudaklarından dökülen '' özledim '' sözüyle içi sıcacık olmuş, tenine değen dudaklarıyla susmuş, gözlerini kapatarak, huzura teslim olmuştu.

Mirza elini Rozalin'in elinin üstüne koyarak masaj yapmaya başlamış, onu kendine daha çok çekmişti. Rozalin Mirza'nın buynuna yaptığı masaj ile rahatlamıştı.

" Neden beni dinlemiyorsun Rozalin? "

" Yine ne yaptım? "

" Tüm gün burada yemek yaptığını biliyorum. Dikkatli olmalısın!"

" Eğer yapmasaydım kafayı yiyecektim! Ruken abla tüm gün odadan çıkmadı. Asım abi de öyle. Evin benimle bile konuşmadı bugün. Olanları düşünmemek için oyalanmam gerekliydi! " diyerek hafifçe Mirza'ya dönmüştü.

" Ha sen de kendini yormak istedin yani? " diyerek tekrardan önüne dönen Rozalin'in ensesine ve omuzlarına doğru masaj yapmaya devam etmişti.

Rozalin, Mirza'nın tenine değen sıcak elleri ile konuşamamış kendini Mirza'ya yasayarak gözlerini kapatmıştı. İkisi de o kadar dalmışlardı ki mutfağa girip de onları izleyen nefret dolu gözlerden bi haber kendilerini huzura iyice teslim etmişlardı. Birden kapı ağzından gelen kırılma sesi ile hemen arkalarını dönmüşlerdı.

" Ah ah ah! Görüyormusun bak? Gitti güzelim tabak! "

" Yenge ne oldu, iyi misin? "

" İyiyim iyiyim! Birden gözüm karardı. "

Rozalin, hemen eğilmiş cam kırıklarını toplayan Fatma'yı engelleyerek;

" Bırak yenge ben toplarım." demişti.

" Sağ ol canım! " diyerek yerden doğrulmuştu. " Sen ne zaman geldin Mirza? "

" Yeni geldim. "

" E mutfakta ne işin var? Salona geç otur dinlen. "

"Başım biraz ağrıyor ilaç alacaktım. "

Rozalin, Mirza'nin başım ağrıyor dediği an da başını kaldırarak yerinden doğrulmuş endişeyle Mirza'ya bakmıştı.

" Dikkat et Mirza sen bize lazımsın! " diyerek Mirza'nin koluna hafifçe gülerek vurmuş, Rozalin'e dönmüş; " Sen de sabahtan beridir durmadın Rozalin! Yeter bu kadar kendini yorduğun biraz dinlen kızım! " diyerek yüzüne yalandan bir tebessüm yerleştirmiş, ardından mutfaktan çıkmıştı.

Rozalin, Fatma'nın mutfaktan çıkmasından sonra hızla Mirza'ya dönmüştü.

" Çok mu ağrıyor? "

Mirza Rozalin'in gözlerinde kendisi için gördüğü endişe ile yengesinin söylediği şeyi es geçmiş, keyfi iyice yerine gelmişti. " ilacımı alırsam iyi olacağım! " demiş Rozalin'i kendine çekerek dudaklarına kapanmıştı.

Rozalin, anı gelen öpücükle önce şaşırmış, ardından elini Mirza'nın göğsüne koyarak onu itmeye çalışmıştı. Ama tabi Mirza'yı milim yerinden kıpırdamamıştı. Rozalin Mirza'nın ısrarcı öpüşüne daha fazla kayıtsız kalamamış, gözlerini kapatarak kendini Mirza'ya bırakmıştı.

Sevgiler 💕