ROZALİN...(Söz Serisi 1)✔

Sır...

Hep aklıma geliyorsun bak;
Gördün mü?
Senin de gidecek başka yerin yok...

Özdemir Asaf

Asım'ın vücudu öfkeden yay gibi gerilmiş, yıllar geçmesine rağmen değişmeyen annesine bakmıştı. Hâlen nasıl buraya geldiğine anlam veremiyordu. Üstelik Elvan' ı da yanında getirmesi, bu affedilir şey değildi.

" Hoş geldiniz Sultan hanım! Buyrun ayakta kaldınız " diyerek araya girmişti Berivan hanım.

Sultan hanım bakışlarını Ruken ve Asım'dan çekmeden başını sallamış, ardından salona yönelmişti ki, Evin korkuyla koşarak annesinin bacaklarına sarılmıştı. İşte o an görmüştü iki kadında Ruken'in karnını. Şaşkınlıkla bakmıştı ikisi de.

" Hamilesin!" demişti Elvan şaşkınlık ile bakarken Ruken'in karnına.

Ruken, refleks olarak elini karnına koymuş, bir adım geri gitmişti.

Sultan hanım şaşkınlığı hemen üstünden atmış, küçümseyen bakışlarla Ruken'e bakmış, salona yönelmişti.

Zilan, salona giden iki kadının ardından öfke ile bakmış, çardakta oturan Rozalin, Hazar, Zelal ve Azad'ın yanına gitmişti.

" Niye geldiler ki bunlar? Hem o kız kim? " demişti Zilan, Zelal'in yanına oturarak.

" O kadın Ruken ablamın kayınvalidesi miydi? " demişti Rozalin.

" Evet! Ablama hayatı zindan eden kadın. Hatta yılan. " demişti öfke ile Zilan.

" Zilan! düzgün konuş kardeşim! " diyerek kardeşine bakmıştı Azad. Sesi uyarı tonda çıkmıştı.

" Niye abi? Yalan mı? Ablama yaptıkları yüzünden ablam evini bırakıp gelmedimi buralara? "

" Öyle ama ne olursa olsun Asım abinin annesi o. Sözlerini seçerek konuş! "

Rozalin konuşulanlardan, Asım ve Ruken'in onları gördüğünde değişen yüzleri ile Ruken'in pek de iyi şeyler yaşamadığını anlamıştı. Konağa geldiği ilk gün Ruken onu rahatlatmak için konuştuğunda gözlerinde gördüğü acıyı şimdi daha iyi anlıyordu.

Aslında pek çok kes Ruken'e neden burada kaldıklarını sormak istemişti. Ama üst üste gelen şeyler, ve sormaya çekindiği için hiç konuyu açmamıştı.

" Peki o kız kim? Görümcesi mi? " demişti Rozalin Azad'a bakarak.

Azad, sessiz kalıp susmuştu. Ruken kimseye bir şey söylememişken, o söylemeyi doğru bulmuyordu. Sıkıntıyla nefesini vermiş;

" Kim olduğunun bir önemi yok boş ver yenge. Neyse, ben şirkete gidiyorum. '' diyerek ayağa kalkmıştı. O an Zelal ile göz göze gelmiş, içinde anlamdıramadığı şey ile bakışlarını kaçırarak konaktan çıkmıştı.

*************

Sultan hanım yüzünde gitmeyen küçümseme bakışlarını bir an olsun Ruken' den çekmemiş, gözleri ile âdeta onu öldürmüştü. Salondaki gerginlik boğucu bir hâl almış, odadaki tüm aileyi soluksuz bırakmıştı.

" Berzan ağa müsaaden ile oğlum ile yalnız konuşmak isterim! "

" Hayır baba çıkmanıza gerek yok! Ailemden sakladığım bir şey yok. Ne söyleyeceksen söyleyebilirsin! " demişti Asım gözlerini annesinden çekmeden.

" Biz çıkalım oğlum sen annenle rahat konuş! " diyerek karısına bakmış, ardından annesi ve karısı ile birlikte odadan çıkmıştı Berzan ağa.