ROZALİN...(Söz Serisi 1)✔

Beni Özledin mi Rozalin?

" Ne yere,
Ne göğe ismini yazdım.
Senin ismini AŞKIM kalbime yazdım. "

                   Özdemir Asaf

Rozalin sıkıntıyla nefesini vermiş, telefonu kapatarak arkadaşlarına dönmüştü. Ama telefonun tekrardan çalması ile sinirle yerinden kalkmış, ona dönen bakışlara aldırmadan telefonunu açmıştı.

" Evet? "

" Nasılsın Rozalin? "

" Bunu sormak için aramadın herhalde İpek? "

" Sadece konuşmak için aramıştım. Rahatsız ettiysem özür dilem."

" Ne istiyorsun? "

" Rozalin, Mirza olanları anlatmıştır, bak hiçbir şey göründüğü gibi değil, Mirza' ya da anlatmaya çalıştım ama beni dinlemiyor. "

" Bu konuda bir şey yapamam İpek. Sonuçta bu Mirza'nın kararı ve ben Mirza'nın işi ile alakalı bir konuda söz sahibi değilim. "

" Lütfen Rozalin! "

" Üzgünüm bu konuda sana yardımcı yapamam. Söyleyeceğin başka bir şey yoksa kapatıyorum. Sana iyi günler. "

Rozalin hırsla telefonu kapatmış, derin nefes alarak sakin olmaya çalışmıştı. Aslında bu kadar sert konuşmak istememişti ama kendine mâni olamamış içinden geldiği gibi konuşmuştu. Ardından çardağa dönerek bir kolunu Havin' in omzuna atmış, kocaman gülümseyerek;

" Ee Havin, abimle aranız nasıl? " demişti.

" İyi Roz. Asıl bu soruyu bizim sana sormamız gerek. Mirza ağa ile aranız nasıl? "

" İyi! "

" Bu kadar mı? "

" Evet Havin bu kadar! Neyse, beni boş verin de, düğün tarihi belli oldu mu? "

" Yok canım henüz belli değil ama Miran beklemek istemiyor. " demişti Havin bakışlarını Rozalin'den çekerek.

" Eee tâbi beklemek istemez, büyük olan o ama ondan küçükler hep evlendi. " demişti kocaman gülümseyerek Şilan.

" O da bu kadar başta inat etmeseydi. Biz ne yapalım yani? "

Rozalin'in söyledikleri ile hepsi Havin' e bakarak gülmüş, Havin'in birazda sinir olmasını sağlamışlardı. Bir süre daha çay eşliğinde keyifle oturup sohbet etmiş, ardından Miran' ın araması ile Havin, Şilan ve Zeynep, Rozalin ile Ruken vedalaşarak konaktan ayrılmışlardı.

Rozalin, giden arkadaşlarından sonra odasına gitmiş, banyoya girmişti. Dakikalarca suyun altında durmuş, tüm vücudunun gevşemesine izin vermişti. Bedenine sardığı havlu ile odadan çıktığında Mirza'nın yatakta uzandığını görmüş, boş bulunarak ürkmüştü.

Yatağa yaklaştığında Mirza'nın uyduğunu görmüş, yüzünde oluşan tebessüm ile dolaba yönelmişti. Her ne kadar Mirza uyuyor olsa da, rahatça üstünü giyememiş, kıyafetlerini alarak banyoya geri girmişti.

Rozalin üstünü giyip odaya döndüğünde, Mirza'nın az öncekinin aksine bir eli öylece boşta yanına düşmüş, diğer kolu ile gözlerini kapatarak uyumaya devam ettiğini görmüştü. İçinden geleni yaparak yatağa yönelmiş, Mirza'nın yanına uzanmıştı.

Mirza tüm gün sabah gördüğü yüzü bir aklından çıkaramamış, kendini işlere vererek unutmaya çalışmıştı. Ama tüm çabaları tam aksine, hücrelerine kadar unutmamak için çabalamış, Mirza'yı zorlamıştı âdeta. Daha fazla çalışamayacağını anlamış, konağa gelmişti.