YENİ KOMŞUM

Hastane koridorları

İlk birkaç saniye şoktan bir şey yapamamıştım. Yere düşen silah sesiyle kendime gelip, hızla babamın yanına gittim. Kafasını kaldırıp, kucağıma koydum. Görkem yanımızdan hızla geçerken şoktan hiçbir şey yapamamıştım.

''B-baba...baba...u-uyan...baba. '' Babamın gözleri hafif aralıktı.

''Baba! Baba uyan! '' Babamın göz kapakları hareket edince gözyaşlarımı hızla silip, konuştum.

''Baba...baba! '' Babamın zorlandığı her halinden belliydi.

''K-konuşma, yorma kendini Sen . '' Babam konuşmak için ağzını açtı. Bir şeyler söylemeye çalışıyor, ama sesini duyuramıyor gibiydi. Kafamı eğip, kulağımı ağzına doğru yaklaştırdım.

''S-selin...'' Selin mi? Bu durumda bile onu mu düşünüyordu?

''CELAL! '' Kafamı kaldırıp gelen kişilere baktım. Annemler. Arzu Teyze koşarak babamın yanına geldi. Elinde getirdiği ilk yardım çantasından sargı bezini çıkarıp, babamın yarasına bastırmaya başladı. O an fark ettim ki babam karnından vurulmuştu. Annem beni kenara çekip, yerime geçti.

''Celal, Celal yalvarırım uyan...Celal. '' Annem babamın kafasını kucağını alıp, sımsıkı sardı. Fısıltıyla konuşuyordu. Arkadan Doruk Amca'nın sesini duymamla kafamı kaldırıp, ona baktım.

''Ambulans yoldaymış. Arzu, durumu nasıl? '' Merakla ve korkuyla Arzu Teyze'yi dinlemeye başladım.

''Şu an bir şey söylemem doğru değil. Ama kanamasına bakacak olursak... '' Kafamı salladım 'devam et' dercesine. Söylediği şeyden çekiniyor gibiydi.

''Evet Arzu Teyze. Devam etsene. '' Derin bir enfes verip, devam etti.

''Çok kan kaybediyor. Bu hiç iyi değil. Kanamayı durdurmak lazım. Bu yeterli olmuyor. Bu şekilde devam ederse hayati tehlikesi artar. Acilen hastahaneye gitmesi lazım. '' Arzu Teyze konuşunca iyice kötü olmuştum. İyice ağlamaya başladım. Doruk Amca yanıma gelip, kolunu omzuma attı.

''Baban iyi olacak Gözdeciğim. Merak etme. '' Burnumu çekip, ona baktım. Gerçekten üzülmüşe benziyordu.

''Umarım. '' Fısıltıyla söylemiştim bunu. Konuşmaya mecalim yoktu. Benim yüzümden babam vurulmuştu. Babama pişman dolu bir şekilde bakıyordum. Arzu Teyze babamın gömleğinin düğmelerini açıyordu.

''Özür dilerim baba. Affet. '' Bir süre sadece ağlayarak babamı izledik. Siren sesleri duyunca kendime gelip, ayağa kalktım.

Babamı ambulansa taşımaları, annemin ve benim ağlayışımız, Doruk Amca ve Arzu Teyze'nin bizi teselli etmeye çalışmaları...

Ambulansı arabayla takip ederken sürekli dua ediyordum. O an aklımda tek bir düşünce vardı. Allah'ım n'olur babama bir şey olmasın.
Selin'den devam
İçimdeki kötü hisse rağmen mutlu gözükmeye çalışıyordum. Benim yüzümden Savaş'ın da huzuru kaçmamalıydı. Zorla gülümseyip Savaş'a döndüm.
"E Savaş, bana kendinden bahsetsene. Senin hakkında hiçbir bilgiye sahip değilim. Mesela çeteni nasıl kurdun, orada neler yapıyorsunuz, ailen... Evet evet, bana özellikle ailenden bahset. Mesela kaç kardeşsiniz? " Savaş da bana bakıp, gülümsedi. Ama bu benimki gibi zoraki değildi. İçtendi.
"Anlatılacak çokta bir şey yok aslında. Hele ailem hakkında anlatılacak hiçbir şey yok. " Kaşlarımı çatıp, konuştum. "Neden? " Savaş derin bir nefes alınca konuşmakta zorlandığını anladım.
"Ya da boş ver ya. Sen bana başka şeylerden bah- "
"Ailem kim bilmiyorum. Ben daha bir iki günlükken beni yetimhaneye bırakmışlar. Bir daha da aramamışlar. Aramasınlar da zaten. Ben on bir yaşıma gelince de geçen gün benim yanımda gördüğün kadın vardı ya Aysun. İşte o beni evlatlık almış. İki yıl öncesine kadar da onunla yaşıyordum. Şimdi
de tek yaşıyorum. " Anlattıkları bende şok etkisi yapmıştı. Savaş'a üzgünce bakarken Savaş yüz ifademi görünce gülmeye başladı.
"Ne oldu, üzüldün mü? Üzülme güzelim, gül geç. Bak bana hiç üzülüyor muyum? Hayır. Onlar kaybeder. Şimdi diğer sorularını cevaplayayım. Kaç kardeşim haliyle bilmiyorum. Çetemi de yetimhanede kurdum. Kendimi ve oradakileri korumak için. Neler yaptığımızda belli. Kendimizi korumak için gereken her şeyi. Oldu mu? " Kafamı aşağı yukarı salladım.
"Seni üzdüysem eğer özür dilerim. Bilmiyordum. "
"Bana bunu yapanlar üzülmüyor, sen bilmeden sorduğun için üzülüyorsun. Dedim ya sorun değil, alıştım.