YENİ KOMŞUM

İzmir

Selamlar bebeklerim! Uyanır uyanmaz bölümü bitirip yayınlıyorum. Umarım severek okursunuz. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere! Öpüldünüz!

Çekmecemde duran fotoğrafları da aldıktan sonra bavulumu kapattım. Çok bir şey almayacaktım. İki bavulla gidecektim İzmir'e. Sami Abi bavullarımı aşağıya indirirken ben de annemlerin yanına aşağı indim. Annem ağlamaktan kızarmış gözlerle bana bakarken ben de ağlamamak için zor duruyordum.
"Anneciğim... yapma ama. Sadece birkaç aylığına okulumu İzmir'de bitireceğim. Emin ol bana daha iyi gelecek orası. Son olanlardan sonra bana bunu çok görmeyin. Lütfen. " Annem bana sarılıp ağlamaya devam etti.
"Ama sen de bizi anla be kızım. Biliyorum yaşadıkların zor şeyler ama biz... Biz sensiz ne yaparız? "
"Sürekli iletişim halinde olacağız. Söz veriyorum. Hem ablam da yanımda olacak. Üzme kendini. " Annemle biraz daha konuşup vedalaştık. Ardından Çağrı'ya döndüm. O da ağladı ağlayacaktı.
"Gel buraya bücür. " Çağrıyla da sarılırken konuşmaya devam ettim.
"Sadece birkaç ay. Tamam mı? Fazla değil. Birkaç aya buradayım. " Çağrı geri çekildi.
"Ya nereden çıktı şimdi bu? Ne güzel okulun var, ne diye gidersin ki? "
"Biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var ablacığım. Bu yüzden. " Çağrıyla son bir kez sarılıp babama döndüm.
"Babacığım... " Babamın ela gözleri dolmuştu. Sıkı bir şekilde bana sarıldı. Ben de aynı şekilde.
"Sizi ben bırakacağım. Orada vedalaşırız. " Kaşlarımı çattım.
"Babacığım ne gerek var sana? Biz ablamın arabasıyla giderdik. "
"Olmaz bebeğim. Gitmene izin veriyorum ama benim götürmem şartıyla. " El mahkum kabul ettim.
Evdekilerle son bir kez sarıldık. Tam çıkacakken arkaya döndüm.
"Dediğim gibi... Özellikle Uraz'a sonra kimseye. Hiçbir şey söylemeyeceksiniz. Selin ablasının yanında okulunu bitirecek deyin. Neresi olduğunu sakın söylemeyin. " Annemleri defalarca kez tembihlemiştim. Buradan Uraz için gidiyordum. Tabi kafamı dinlemek için de gidiyordum ama özellikle Uraz'ın benim yüzümden vurulması bardağı taşıran son damla olmuştu. Buralardan gitmek istiyordum.
"Tamam anneciğim, kaç kere söyledin. Söylemeyeceğiz. " Onlardan onay alıp evden çıktım. Gözüme Uraz'ın evi takıldı. Eş zamanlı olarak gözümden bir damla yaş aktı.
"Seni seviyorum. " Fısıldayarak söylemiştim bunu. Babam kornaya basınca hızla arabaya bindim.
                                                                                                  ****
Önünde durduğumuz villaya baktım. Ablamın kendisine ait bir evi vardı burada, 3+1di. Ona sığabileceğimizi söylesek de babam itiraz kabul etmemiş ve bize bir villa satın almıştı. Denize sıfırdı. Benim için önemli olan şey de buydu zaten. Deniz. Bir Ankaralı olarak deniz aşığıydım. Denizin o mükemmel kokusunu içime çektim. Ardından babama dönüp vedalaştım. 

"Sizi çok seviyorum canlarım benim. En ufak bir şeyde arayın, bir şey olmasa da arayın. Aklımız sizde kalmasın. " Babamı onaylayıp onunla vedalaştık. Babam gidince ise ablamın yanına gittim. Buraya geleceğimi annemlere hastaneden geldikten hemen sonra söylemiştim. Dün ise bizimkilere evde uyuyup işlerimi halledip ertesi gün geleceğim demiştim. Ama tamamen yalandı. Dün İzmir'deki ev işini halletmiştik. Bugün ise oraya gidiyorduk. 

 Evdeki her şey hazırdı. Yukarı kattaki odaları gezdim. Ablamla ortak karar almıştık. Ortadaki oda benim, yanımdaki ise ablamındı. İkimiz de eşyalarımızı yerleştirmek amacıyla odalarımıza girdik.
Odada gözüme çarpan şey odanın kocaman bir balkonu ve mükemmel bir deniz manzarasıydı. Dün her şeyi internetten seçip sipariş etmiştik. Babam çalışanlarından birini gönderip beğendiği bu evi aldırmış ve içini yerleştirtmişti. 

İki kişilik kocaman bir yatak vardı. Karşısında ise plazma. Onun altında ise filmlerin bulunduğu küçük bir televizyonluk. Kapının yanında ise büyük bir çalışma masası vardı. Yanında kitaplık. Yatağımın yanında ise iki tane komodin. Odamda hiç gardırop yoktu, çünkü odamın içinde giyinme odası ve banyo vardı.
Aradan geçen 3 saatin sonunda kendimi ablamın odasına attım. Her şeyimi yerleştirmiştim. Buraya sadece iki bavulla gelsem de benim için her şey vardı zaten burada. Onları yerleştirip bir duş almıştım. Ablam da aynı şekilde odasını yerleştirmiş ve duş almıştı. İkimiz de geniş yatakta yatıyorduk.
"Öldüm. " Ablam da bana katıldı.
"Bittim. Sadece kıyafet yerleştirmek bile bu kadar zorsa bu eşyaları biz yerleştirsek iki gün ayağa kalkamazdık. " Onu başımla onayladım. Ağzımı açacak gücüm yoktu.
"Akşam dışarda mı yesek yemeği? Sana çok güzel yerler gösteririm. Bayılacaksın. " Ablamın heyecanlı sesine karşılık ben yorgun bir şekilde konuştum.
"Çok isterdim ama eve söylesek. Yarın okulum var sonuçta. Erken yatayım. " Ablam inanamıyormuş gibi baktı bana.