Locked by you [Herschrijving]

18.

Evelien

'Ah! Wat doe je?!' Riep Jonas de volgende ochtend. 'Ik wilde gewoon kijken hoe het met je wonde gesteld was.' Zei ik. 'Blijf er alsjeblieft vanaf! Je weet echt niet hoeveel pijn dat doet!' Ik rolde met mijn ogen en kroop uit het bed. 'Heb je eigenlijk nog veel pijn?' Vroeg ik en klonk ongeïnteresseerd. 'Nu weer wel, ja!' Gromde hij. 'Pech voor jou.' Lachte ik.

'Wat moet ik nu doen?' Vroeg hij radeloos. 'We moeten naar De Raad waar er over Daphne haar toekomst beslist zal worden, maar ik kan niet eens overeind komen van de pijn!'

'Heb je pijnstillers?' Vroeg ik. 'Nee! Ik heb niets! Maar dan ook echt helemaal niets! Pieter wilde me al die dingen nooit geven. Die man wil mij echt dood.'

'Je gaat niet dood...' Zei ik al rollend met mijn ogen. 'Wie zegt dat?! Kan jij de toekomst voorspellen?! Ik dacht het niet! En daarbij ik ben immens veel bloed verloren... Dat kan niet gezond zijn.' Ik zette mijn handen in mijn zij en trok mijn wenkbrauwen op. 'Lieve schat, ik verlies élke maand bloed en ik leef nog, dus stel je niet zo aan.'

'Ik stel me helemaal niet aan!' Riep hij.

'Ah nee?' Lachte ik en imiteerde overdreven zijn gekreun.

En ja, op dat moment ging de deur open. Luca kwam binnen. Wat een verrassing.

Ik stond met mijn rug naar de deur toegedraaid dus zag hem niet binnenkomen. Ik ging gewoon verder met mijn imitatie van Jonas' gekreun. Hij deed intussen teken dat ik me moest omdraaien en moest zwijgen, maar ik vond het grappig om hem te vernederen en bleef doorgaan, totdat ik de stem van Luca hoorde.

'Ik zal mezelf er maar geen vragen bij stellen zeker?'

Ik draaide me geschrokken om en zag hem nu pas staan. 'Hé... Luca... Ik wist niet dat het wéér opendeurdag was in Jonas' kamer.' Lachte ik ongemakkelijk.

'Wat is er Luca?' Vroeg Jonas.

'Je vader heeft me de opdracht gegeven om jullie in de gaten te houden. Hij is zijn vertrouwen in je verloren, Jonas.' Legde hij uit.

'Geweldig...' Zuchtte Jonas ironisch.

'Waar is Frances?' Vroeg ik plots. 'Ze slaapt.' Antwoordde hij schouderophalend. 'Je hebt haar toch niet verdoofd, hé?' Vroeg ik ongerust. 'Zie je drogeren ook als verdoven?'

'Wat heb jij met haar gedaan?!' Schreeuwde ik.

'We hebben gisterenavond gewoon nog wat plezier gehad.' Zei hij.

'Heb je haar verkracht?'

'Ze was dronken en ik heb wat drugs met haar gedeeld. Ze was helemaal weg van de wereld en heeft me daarna de hele nacht lustig betast. Ze fluisterde in mijn oor dat ze me sexy vond en dat ze meer met me wilde. Ik ben daar op ingegaan. Ze wilde het dus zelf, het was geen verkrachting.'

'Je hebt haar misbruikt! Door haar te drogeren!' Riep ik.

'Het is niet mijn schuld dat ze wat van m'n speciale snoepjes wilde hebben. Ze heeft het zichzelf aangedaan en ik denk trouwens dat ze het niet eens erg vond.'

'Die onzin maak je jezelf alleen maar wijs...' Gromde ik. 

Jonas

'Kom, we moeten naar De Raad,' zei Luca,' Ik ben benieuwd wat er met je vriendinnetje zal gebeuren, Bosmans.'

'Kan Daphne niet gewoon bij ons blijven? Frances moet toch ook niet naar De Raad?' Vroeg ze. 'Ik heb Frances gekregen. Jos heeft haar aan mij geschonken in ruil daarvoor moet ik jullie nu in de gaten houden.' Legde hij uit.

Ik probeerde op te staan en uit het bed te kruipen, wat best moeilijk was. Mijn spieren waren verlamd en de pijn keerde weer terug. Ik probeerde m'n T-shirt weer aan te krijgen, maar dat ging niet zonder kreten.

'Zijn jullie klaar?' Gromde Luca ongeduldig. 'Ja, ja...' Zuchtte ik.

Evelien

'Daphne Wellens heeft een geschatte waarde van 400 euro.' Zei de Waardeschatter na een langdurig en saai proces. 'Wat betekend dat voor haar dan?' Vroeg ik stil aan Jonas. 'Dat kan alles betekenen... Ik hoop dat iemand van de jongens hier haar zal kopen. Als ze eenmaal op de zwarte markt zou komen, dan zie je d'r niet meer terug.'

'Is er iemand in de zaal aanwezig die Daphne Wellens wil kopen?' Vroeg Jos, de Beslisser.

Ik keek hopend om me heen, maar niemand reageerde.

'Ze is niet interessant. Ze is te verlegen!' Riep iemand door de zaal.

Ik greep meteen in, dat beval iets vanbinnen in mij. Ik sprong moedig recht en richtte me tot de onbeschofte kerel die dat riep.

'Je weet niet wie Daphne is, idioot!' Riep ik kwaad. 'Bosmans! Ga zitten!' Riep Jos boos. 'Ze is veel slimmer dan deze hele zaal te samen! Dus je moet haar wel interessant noemen! Niemand is zo geweldig als zij! Ze is lief, behulpzaam en heb ik al gezegd dat ze trouwens ook heel slim was? Daphne wéét alles!' Zei ik.

'Oh ja? Dan kent ze vast ook het experiment van Milgram?' Vroeg Samir, die naast Luca zat. Milgram? Wie in godsnaam was Milgram? Ik draaide me om naar Daphne en hoopte dat ze wat zou zeggen, anders had ik mezelf compleet belachelijk gemaakt.

'Milgram was een wetenschapper die na de tweede wereldoorlog besloot om te onderzoeken in welke mate mensen de bevelen opvolgen van hun leider, wetend dat ze immoreel handelen. Hij deed dit aan de hand van een experiment met-' 

'oké, oké!' Onderbrak Jos haar.

'Wauw... Ze is echt slim...' Mompelde Samir verbluft.

'Dus... Niemand wil deze Einstein? Dan is ze voor de markt.' Besloot Jos.

'Nee! Ik wil haar!' Riep Samir en sprong recht. Jos trok een wenkbrauw op. 'Hoezo?' Vroeg hij. 'Ik vind haar mooi, ze is lief en... Ontzettend intelligent. Ik koop haar.' Zei hij.

'Goed dan. Eenmaal. Andermaal. Verkocht! Daphne Wellens is nu eigendom van Samir Korbi!'

Ik kon wel juichen! Het was gelukt! Daphne zou hier blijven! Ze rende naar me toe en omhelsde me. 'Oh, Evelien! Bedankt!' Riep ze. 'Je moet me niet bedanken... Dankzij mij zitten jullie hier vast...' Zei ik. 'Nee, dat is niet waar. Je probeerde ons subtiel te waarschuwen, maar wij negeerden het. Het is onze eigen schuld.'

'Evelien Bosmans.' Gromde Jos plots. Ik keek geschrokken zijn richting uit en slikte even toen hij naar me toe kwam. 'Je hebt weer één van de zovele regels overtreden! Het is strikt verboden om tijdens De Raad recht te springen en naar voren te komen, zonder toestemming!'

'Dat kon ik toch niet weten!' Riep ik. 'Voor één keer zie ik het door de vingers...' Gromde hij. Plots legde hij zijn hand op mijn wang en grijnsde. 'Wat een mooie sneeën heb je daar!' Lachte hij. 'Ik vind ze zelf ook best mooi. Als je jaloers bent, kan ik je er ook zulke geven hoor. Mijn nagels zullen daar wel voor zorgen.' Zei ik. 'Jij houdt je nagels uit mijn gezichtsveld.' Waarschuwde hij. 'Mag ik daar nog even over nadenken? Op sommige momenten kan ik ze namelijk moeilijk in bedwang houden...'

'Oprotten of ik trek ze allemaal uit.' Gromde hij.

Heeeey mensen! Ik hoop dat jullie genoten hebben van het hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en te reageren! Alvast bedankt en tot snel!