Locked by you [Herschrijving]

61.

Evelien

Ik werd alle kanten op geslingerd. De man aan het stuur wist wel degelijk wat snelheid was en hield zich ook helemaal niet aan de verkeersregels. Hij probeerde er alles aan te doen om Pieter en de rest van ons af te schudden, maar ze bleven maar achter ons rijden en kwamen steeds dichter.

'Sneller!' Riep ik.

'Ik doe mijn best, maar we mogen niet uit de bochten vliegen!' Riep de man. 'Ze komen dichter!' Riep ik in paniek.

'Ik breng je naar Avignon, daar ben je veilig. Het is niet ver meer! Probeer ze af te schudden!'

'Ik?! Hoe moet ik dat doen dan?!'

'Improviseer een beetje! Verzin iets!'

'Dat is makkelijker gezegd dan gedaan...'

Maar sneller dan verwacht kwam ik met een plan. In de pick-up lagen er allerlei voorwerpen die ik kon gebruiken. Het waren vooral kartonnen dozen waarop geschilderd was. Ik gooide ze allemaal uit de laadruimte zodat Pieter ze zou moeten ontwijken, maar dat lukte hem tot mijn verbazing best aardig.

Maar dan vond ik in een zak een heleboel rekwisieten, waaronder een pistool. Het mocht dan misschien wel geen kogels hebben, ik wist wel waarmee ik kon schieten: spijkers. Er lag een doosje met spijkers in de laadruimte. Ik vulde het wapen met enkele spijkers en mikte vervolgens naar de autobanden van Pieter. Elke schot was raak en al snel verdween de lucht uit de banden. De wagen stopte, want de banden waren te plat geworden om op verder te kunnen rijden.

'Het is gelukt!' Riep ik en juichte enthousiast.

'Super! Avignon, here we come!' Lachte de man aan het stuur.

Jonas

'Verdomme, Bosmans!' Schreeuwde Pieter kwaad nadat ze ervoor gezorgd had dat het busje van Pieter niet meer verder kon rijden. 'Wat nu?' Vroeg Luca. 'Ik heb gelukkig nog een paar reserve banden in de koffer liggen, maar we halen ze nooit meer in.' Zuchtte Pieter. 'Dan moeten we morgen achter Evelien aangaan en vandaag de jacht staken?' Stelde Samir voor. 'Dat zal dan wel moeten... Verdomme, als ik haar in mijn handen krijg dan zal ik me niet aan die nieuwe regels kunnen houden hoor. Als een verkrachting haar al niet meer doet gehoorzamen, dan moeten we het op de moeilijkere manier doen. Maar of ze dat zal overleven, dat is nog maar de vraag.'

Evelien

'Verblijf jij in dit hotel?' Vroeg ik nadat we een groot, luxe gebouw in Avignon waren binnengegaan. 'Dit is geen hotel,' lachte hij,' maar je kan het er wel mee vergelijken.'

'Wat is het dan?' Vroeg ik.

'Het is een gebouw waar allerlei bekende regisseurs en acteurs kunnen overnachten.'

'Dat is gewoon een hotel, maar dan voor bekende mensen.' Zei ik.

'Een hotel wil ik het toch niet noemen hoor. Je krijgt geen eigen kamer, maar een eigen huisje.'

'Eigenlijk is dit gewoon een hotel, maar jij bent vast zo rijk dat jij het je kan permitteren om in plaats van een kamertje te boeken, je een heel huisje kan boeken.' Grinnikte ik.

'Zo kan je het ook bekijken natuurlijk.'

Ik volgde de man, wiens naam ik nog steeds niet kende, en ging naast hem staan terwijl hij het woord voerde bij de receptie.

'Bonsoir monsieur, comment puis-je vous aider?' Vroeg de man achter de receptie met een vriendelijke glimlach.

'Bonsoir, j'ai réservé une maison sous le nom de Michael Vroemans.'

'Ah oui! Monsieur Vroemans! Le numéro de la maison 13 est à vous. Mais vous aviez communiqué que vous seriez seul?'

'Oui, je sais, mais c'est une urgence. Elle doit rester avec moi aujourd'hui, c'est le plus sûr... Mais c'est seulement pour 1 nuit, donc...'