Locked by you [Herschrijving]

63.

Evelien

'We luisteren...' Zei ik.

'Zoals jullie weten is het bijna gedaan met ons toneelgezelschap. Ik ben zo goed als blut en de gemeente wil geen subsidies meer geven dus... Indien we dit festival niet zouden winnen, zou dat het einde van ons gezelschap betekenen. Maar... Ik heb een nieuw plan bedacht, een beter als je het mij vraagt. Ik verkoop het gezelschap en jullie krijgen een nieuwe regisseur.'

'Wat?!' Riepen we met z'n allen in koor. 'Dat is nergens voor nodig, want wij gaan winnen!'

'Ik wil niet dat, indien jullie verliezen, jullie de ondergang van het gezelschap zullen beschouwen als jullie fout. Jullie zijn stuk voor zijn geweldige acteurs en actrices en ik wil niet dat jullie teleurgesteld zullen zijn op het einde van het festival. Het risico is te groot om de hele groep op het spel te zetten. Hoelang kennen jullie elkaar intussen al? 10 jaar? Zo'n groep mag gewoon niet uit elkaar vallen. Het is veiliger om de fakkel door te geven aan iemand anders, iemand die jullie meer kan geven dan ik.'

'Niemand kan jou vervangen, Verbeke. Je bent als een vader voor ons.' Zei ik.

'Het spijt me, Evelien. Maar zelfs als we zouden winnen, dan is er nog een kans dat ik vroeg of laat weer zonder geld kom te zitten.' Zuchtte hij.

'Is er al een koper?' Vroeg Daphne.

'Ja, die is er al.' Knikte hij.

'Wie?' Vroeg ik.

'Dubois.' Antwoordde hij, knikkend in de richting van Dubois die me al grijzend een knipoog gaf.

'Dubois?! Laat dit een grap zijn!' Riep ik.

'Het is geen grap, hij zal van jullie sterren maken. Daar twijfel ik niet aan.'

'Die kerel is gestoord!' Schreeuwde ik.

'Evelien! Let op je woorden!' Riep Verbeke geschrokken.

'Hij is een monster!'

'Overdrijf je niet een beetje?' Grinnikte Joyce.

'Hij brengt ons niet naar de top, maar de afgrond! Hij is niet te vertrouwen!'

'Luister, Lientje... Ik had wel verwacht dat dit nieuws hard voor jou zou aankomen, jij leeft voor toneel en je kwam graag naar mijn lessen... Maar durf open te staan voor verandering. Dubois zal mijn plaats innemen en hij zal het beter doen dan ik. Kijk eens waar we nu verblijven! Hij huurde dit hele pand voor ons! Hij zal er voor zorgen dat jullie niets tekort komen.'

'Nee, Verbeke... Alsjeblieft. Dubois is niet de persoon die je voor ogen hebt.'

'Geef hem op zijn minst een kans.'

'Nooit! Nooit van mijn leven zeg ik je! Als Dubois de toneelgroep overneemt, dan... Dan... Stap ik op!'

'Jij hoort hier thuis...'

'Niet als hij de leiding neemt! Hoe erg ik het zelf ook vind, ik stap op.'

'Hij is onze redding!'

'Nee, hij is onze ondergang!' Riep ik en rende zo snel als ik kon het gebouw in.

Jonas

Ze schreeuwde, liep weg en duwde iedereen opzij die haar weg naar het gebouw versperde.

Ik wilde haar achternagaan, maar Verbeke greep me bij mijn arm vast en trok me terug. 'Laat mij maar even met haar praten...'