Locked by you [Herschrijving]

65.

Evelien

Ik wist niet hoe laat het was, maar het was laat toen we eindelijk weer aankwamen bij het gebouw waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was héél laat.

De meesten gingen ook meteen slapen, maar Jonas en Jelle hadden elkaar nog een hoop te vertellen. En ik... Ik was ook ontzettend moe, maar ik wilde bij Jonas blijven. Met nog maar een klein groepje bestaande uit Daphne, Samir, Frances, Pieter, Verbeke, Luca, Jos, Renzo, Jonas en Jelle zaten we aan de lange tafel in de tuin. Ik had moeite om mijn ogen open te houden en dreigde telkens weer in slaap te vallen. Het rustgevende geluid van de krekels op de achtergrond hielp daar niet echt bij.

'En wat doe je nu?' Vroeg Jonas intussen aan Jelle.

'Nu ben ik agent in burger. Ik loop rond op festivals of publieke evenementen, maar heb geen uniform aan. Zo kan ik sneller en makkelijk ingrijpen indien er iets gebeurd omdat je dichter bij het volk staat. Ik heb wel altijd mijn dienstwapen op zak.'

'Het lijkt me cool om agent te zijn.' Zei Jonas en prutste ondertussen een beetje aan de houten tafel.

'Ja, dat is het ook. Het is tof om de held te kunnen zijn, al duurt de opleiding lang en ze is bovendien ook nog eens zwaar.'

'Dat kan ik mij voorstellen...' Zuchtte hij.

'Mensen, ik ga slapen. Ik wil morgenvroeg op tijd opstaan, want ik zou graag nog even willen joggen. Zo kan ik mijn stress kwijt.' Verkondigde Verbeke en zette zich recht.

'Zou ik mee mogen lopen?' Vroeg Jonas.

'Ja, euh... natuurlijk. Om zeven uur aan het ontbijt, deal?'

'Ik zal er zijn.' Zei hij.

'Waarom wil je met hem gaan lopen?' Vroeg Frances verward.

'Gewoon... Zomaar.'

'Evelientje, zou jij niet beter ook gaan slapen? Morgen is het een drukke dag en je ziet er moe uit.' Zei Verbeke zacht en legde zijn handen op mijn schouders.

'Ik ga zometeen wel slapen...' Mompelde ik.

'Zal ik met je meegaan?' Vroeg Jonas.

'Nee, hou geen rekening met mij. Praat nog maar verder met Jelle.'

'Liefje, je hoeft echt niet wakker te blijven voor mij. Je hebt je nachtrust nodig. Ga maar slapen, ik kom zo wel en ik zal stil zijn. Je zal niet wakker worden.'

'Oké.' Mompelde ik, zette me recht en ging het gebouw in. Ik keek nog eens achterom en hoopte dat Pieter, Luca of Jos me niet zouden volgen, maar dat was gelukkig niet het geval.

Jonas

'Ik denk dat ik ook maar eens ga slapen.' Zuchtte ik toen Jelle en ik ongeveer uitgepraat waren. 'Waag het niet Evelien wakker te maken!' Dreigde Frances meteen toen ik me recht had gezet. 'Nee, nee...' Zuchtte ik. 'Misschien is ze nog wakker,' zei Renzo al lachend,' en ligt ze voor je klaar.'

'Ze zag er echt moe uit.' Zei Frances.

'Ja, maar misschien wil ze haar vriendje wel verrassen.' Lachte hij.

'Dat denk ik niet.' Lachte ik.

'Je weet maar nooit...'

'Slaapwel iedereen.' Zei ik.

'Slaapwel en tot morgen!' Zei Jelle.

'Kom je kijken naar de voorstelling?'

'Natuurlijk kom ik kijken. Wie wil jou nou niet zien acteren?'

'Tot morgen dan.' Grinnikte ik.

'Ik ga ook slapen.' Zei Daphne.

'Daphne, wacht!' Riep Samir en nog voordat Daphne het gebouw in kon gaan, hield hij haar tegen.