Locked by you [Herschrijving]

50.

Evelien

'Evelientje, wakker worden.' Fluisterde de zoete stem van Jonas. Nog slaapdronken opende ik mijn ogen. 'Waar zijn we?' Vroeg ik verward toen ik door het autoraam naar buiten keek. 'We zijn net aangekomen in Avignon.' Zei hij al glimlachend. 'Hoelang heb ik geslapen?' Vroeg ik. 'Een kwartiertje. Je bent eigenlijk meteen in slaap gevallen.'

'Ik ben dan ook zo vermoeid...' Zuchtte ik en wreef versuft door mijn ogen.

'Geen zorgen, Avignon zal je weer springlevend maken.'

'Dat zou me verbazen.' Geeuwde ik.

Jonas

'Welkom in Avignon!' Riep ik nadat we via de stadspoort in het centrum van Avignon waren beland. Evelien trok haar ogen open en wist niet waar te kijken. Het verbaasde me dat ze het vergeten was. Het was haar droom om op te treden in Avignon. Wist ze dan niet dat het festival van Avignon vandaag officieel zou beginnen?

Overal waren artiesten die de stad wat kleur bezorgden met hun verschillende talenten. Ze liepen verkleed door de straten, zongen, dansten, acteerden, deden stunts... Het leek wel een openlucht circus. De mond van Evelien viel open van verwondering en in een mum van tijd straalde ze weer. Ze legde haar hand in het mijne, een actie die me eigenlijk een beetje deed schrikken, maar ik vond het geweldig. Zou ze het zelf eigenlijk doorhebben dat ze zojuist naar mijn hand had gegrepen? Of deed ze dit onbewust? Dat waren enkele vragen die op dat moment door mijn hoofd spookten.

We wandelden hand in hand door de straten die omgetoverd waren tot magische scènes. Het deed me denken aan een fantasiewereld. Het was alsof we zojuist een droom waren ingetreden. Er waren prachtige projecties op de oude gebouwen, met veel kleuren en effecten. Er klonken beeldschone klanken, er was veel spektakel aanwezig en iedereen zag er ontzettend gelukkig uit. Het was een echt feest waarbij er spontaan een glimlach op je gezicht verscheen en je de controle over je lichaam verloor door de muziek die je helemaal wist over te nemen.

'Het is prachtig!' Riep Evelien en leunde wat dichter tegen me aan. Haar glimlach deed me stralen. Ze leek geen pijn meer te hebben, noch angst en verdriet. Ze had zojuist haar nachtmerrie beleefd: verkracht worden, maar nu was ze in haar droom beland en die droom nam duidelijk alle negatieve gevoelens bij haar weg. Pure magie. 'Nu snap ik waarom het jouw droom is om hier ooit op te treden... Deze plek is te gek!' Lachte ik.

'Bedankt, Jonas. Ik weet niet hoe je het doet, maar je weet steeds een glimlach op mijn gezicht te toveren.'

'Het kost me geen moeite hoor.' Knipoogde ik.

'Ik hou van je.' Fluisterde ze en sloeg haar armen om mijn hals. Ze drukte zich stevig tegen me aan en gaf me een kus op mijn wang. Wat had ze zojuist gezegd?

Evelien

Ik drukte me tegen Jonas aan en liet zijn warmte mijn lichaam binnendringen. 'Ik hou van je.' Had ik gefluisterd op dat moment. Zijn blik was goud waard. Hij keek me aan alsof hij me niet goed verstaan had. Toen ik hem een kus op zijn wang gaf, werd hij nog schattiger dan hij al was. Zijn ogen straalden en de glimlach op zijn gezicht kon niet groter zijn. 'Evelien,' begon hij plots,' ben je verliefd op me?' Vroeg hij.

Maar net op het moment dat ik hem een antwoord wilde geven, werden we opgeschrikt door een hemelse stem.

'Ik voel het diep vanbinnen, ik kan het niet bedwingen
Het is het ritme waarop ik
leef
Ik wil het eeuwig voelen
'T leidt naar dromen en doelen.
Het is een gevoel waar ik van zweef.'