Locked by you [Herschrijving]

25.

Jonas

Ik was vroeg wakker de volgende ochtend. Terwijl Evelien nog diep in dromenland dwaalde, besloot ik om even naar beneden te gaan. Vlakbij de boomhut was er een riviertje met laagstaand water. Ik wilde me er wat gaan opfrissen, maar ook zou ik er misschien wat te eten kunnen vinden.

Ik gooide het touw weer naar beneden en klom voorzichtig naar omlaag. Vervolgens ging ik naar de rivier toe. Ik raapte een tak van de grond en met behulp van een stukje steen wist ik er een scherpe punt aan te krijgen.

Ik rolde mijn broekspijpen op en zette enkele stappen in het water. Het was koud, maar het was wel te doen. Als eerste ging ik opzoek naar vissen. Ik hield mijn zelfgemaakte speer in de aanslag en keek gefocust naar het water. Toen ik een vis voorbij zag zwemmen, sloeg ik toe. Ik boorde de speerpunt zo snel als ik kon in het lijf van de net nog vrolijk rondzwemmende vis. Daarna haalde ik h'm uit het water en legde hem op een stuk steen aan de oever. En zo ging ik wel nog even door. Voor ons eten zouden we al niet meer moeten vrezen, had ik toen al glimlachend gedacht.

Toen ik genoeg vis gevangen had, besloot ik om me te wassen.

Ik zat namelijk nog onder de modder en daar wilde ik graag vanaf komen. Dus, ik kleedde me uit en ging de rivier opnieuw in. Niet wetend dat ik daar later spijt van zou krijgen...

Evelien

Een betere manier om wakker te worden was er niet. Ik werd wakker gemaakt door het gezang van vogeltjes en door het warme zonlicht dat de boomhut indrong. Het leek wel zomer. Best indrukwekkend hoe het weer zo snel kon omslaan. De afgelopen dagen had het steeds geregend en geonweerd en nu was dat slechts geschiedenis.

Ik geeuwde en rekte me uit. Mijn spieren waren wel wat stijfjes, maar ik had geen pijn meer. Met uitzondering van mijn enkel, die pijn was er nog steeds.

Ik keek verward om me heen. Waar was Jonas? Vroeg ik mezelf af. Ik stond op en ging voor het kleine raampje van de boomhut staan. Ik deed de van stof gemaakte gordijntjes open en tuurde naar buiten.

Ik zag Jonas al snel. Hij waste zich in de rivier. Ik keek hem dromerig aan. Zijn borstkas stond vol sneeën en andere wonden, maar ik vond het wel stoer. Het waren een soort van tekens van strijd, moed en vechtlust voor vrijheid. Zijn lichaam was niet zo gespierd als dat van Luca, maar toch... Het was zeker niet mis. Jonas was niet mis. Hij was echt een aardige jongen met een zacht karakter. Dat had ik nooit kunnen bedenken toen hij me ontvoerde.

Maar plots ging hij het minder diepe gedeelte van de rivier in. En nu pas merkte ik op dat hij helemaal naakt was. Ik wilde weg kijken, maar ook weer niet. Ik moet toegeven, ik was nieuwsgierig, dus besloot ik hem nog even te bespieden. Gewoon, omdat ik de kans kreeg. Niet uit interesse of zo.

Even later kwam hij weer naar boven, dit keer wel met kleren aan. In de zakken van zijn jas had hij een heleboel vis. Hij legde ze op tafel en keek me al glimlachend aan. 'Hé, je bent wakker! Goeiemorgen, Bossie! Kijk eens wat ik heb: eten!'

'Vis? In de ochtend? Je bent echt gek... En je moet ze nog klaarmaken. Veel succes met het maken van vuur.' Zei ik al lachend.

'Wat ze in de prehistorie konden, kan ik ook! En daarbij het is ook niet voor nu, maar voor vanavond. We zullen het ontbijt moeten overslaan vrees ik.' Zei hij.

'Maakt niet uit.' Glimlachte ik schouderophalend.

'Heb je me gemist?' Vroeg hij plots van onderwerp veranderend en kwam naar me toe nadat hij zijn vest had uitgetrokken. 'Niet echt.' Lachte ik. 'Moest je het je afvragen: ik was vissen aan het vangen en ik heb me een beetje opgefrist.' Zei hij, kijkend naar mijn modderige vertoning. 'Dat zag ik.' Zei ik.