Locked by you [Herschrijving]

32.

Evelien

'Qu'est ce que tu vas faire?' Vroeg ik.

(Wat ga je doen?)

'Je mag ook Nederlands met me praten hoor.' Zei hij.

'Wacht... Jij kan Nederlands?!' Vroeg ik verward.

'Een beetje. Mijn moeder kwam uit Nederland.' Antwoordde hij al schouderophalend.

'Cool! Ik woon in België! Nou... Ik woonde...' Ik ben Evelien en ik werd-'

'Ontvoerd. Jep, ik weet het. En nu vraag je vast om mijn hulp, maar die zal je niet krijgen.'

'Waarom zou je me niet willen helpen? Vroeg ik.

'Omdat we veel geld krijgen van jouw baasjes als we ons niet met hun zaken bemoeien. Dat geld kunnen we goed gebruiken voor onze ranch.' Legde hij uit.

'Wat ben je nou van plan met dat paard?'

'Mijn vader heeft me uitgekozen. Ik moet haar temmen. Als me dat niet lukt, moet ze naar het slachthuis.'

'En wat als het wel lukt? Wat zijn jullie dan van plan?' Vroeg ik door.

'Dan wordt ze verkocht. Ze is een volbloed mustang merrie. Ze heeft temperament, maar ze is beeldschoon. Er is veel vraag naar paarden zoals zij. Rêver zal ons rijk maken.'

'Rêver?'

'Ja, dat is haar naam. De vertaling ervan is "dromen".' Zei hij.

'Ja, dat weet ik, maar ik vond het gewoon een mooie naam en zeer toepasselijk. Ze droomt vast over haar vrijheid.'

'Elke dromer wordt ooit wakker.' Zei hij, waarna hij zijn rug naar me toekeerde en weer aan de slag ging.

Maar plots werd ik stevig bij mijn arm gegrepen.

'Nu is het genoeg, Bosmans! Jij moet eens leren bevelen op te volgen!' Riep Luca boos.

'Laat me los!' Schreeuwde ik en probeerde me te verweren.

'Nee! Je zal de prijs betalen voor je ongehoorzaamheid! Meekomen!'

'Nee! Ik wil niet!' Schreeuwde ik.

'Jij hebt niets te willen, alleen te moeten! Kom mee, ongehoorzame rat!'

Terwijl Luca een poging deed om me met zich mee te sleuren, ondernam Nicholas een poging om Rêver te naderen. Met een touw in de aanslag klom hij over de omheining. Rêver keek hem meteen nijdig aan en schraapte waarschuwend met haar hoef in het zand. Ze legde haar oren in haar nek, deinsde achteruit en zwiepte met haar staart.

'Montre ce que tu peux faire!
Atrappe-la!'

(Laat zien wat je kan! Vang haar!)

Riepen enkele toekijkende jongens naar hem en ik vermoedde dat de wat oudere man die erbij stond zijn vader was.

'Doe niet moeilijk en kom nou mee!' Gromde Luca en zette zijn nagels ditmaal in mijn vel. Geloof me, dat deed pijn. Ik schreeuwde het uit. Het brandende gevoel dat hij me bezorgde was allesbehalve aangenaam.