Locked by you [Herschrijving]

42.

Evelien

Ik raakte in paniek. 'Hij is terug! Dit loopt niet goed af...' Jonas sprong plots recht. 'Ik heb een idee, maar je moet meewerken. Ik reken op je acteerkunsten!'

'Wat is je plan?' Vroeg ik haastig.

'Het zal raar klinken, maar we moeten het gewoon doen.'

'Vertel!' Drong ik aan.

'We doen alsof we bezig zijn.' Zei hij.

'Bezig zijn met wat?' Vroeg ik.

'Bezig zijn met je weet wel...'

'Seks?'

'Ja, het is de enige manier om hem buiten te houden.'

'Ik ben niet van plan om seks met jou te hebben!' Riep ik, waarna hij meteen zijn hand op mijn mond drukte. 'Sstt! Straks hoort hij je! En we zullen niet echt seks hebben, maar doen alsof... Jij kan toch acteren, of niet?!'

'Ja, maar deze situatie heb ik toevallig nog nooit gespeeld!'

'Voor alles een eerste keer.'

'Ik vind dit een verschrikkelijk idee.'

'Heb jij soms een beter idee?'

'Euh... Nee...'

'Geloof me nou maar, als het werkt zal hij ons met rust laten.'

'En als het niet werkt?'

'Dan komt hij binnen en zetten we onszelf compleet voor schut.'

'Het is het proberen waard...' Gaf ik toe.

'Ik ga op je liggen en trek het deken over ons heen. Ik wil dat je kreunt.'

'Excuseer?!'

'Doe het nou maar gewoon!'

'Het zal me belachelijk maken!'

'Het maakt je niet belachelijk als je het geloofwaardig doet. En daarbij, je hebt ervaring. Weet je nog die keer dat ik in m'n bed lag te kermen van de pijn nadat m'n vader me had verwond? Jij vond dat ik overdreef en imiteerde mijn gekreun. Het kan je vel redden, Bossie.'

'Goed dan... Maar niet lachen, want dan moet ik ook lachen.'

'Ik zal me proberen in te houden. Hij is er! Nu!'

Jonas

Ik ging op haar liggen en trok het deken over ons heen. Ze sloot haar ogen en maakte een kreunend geluid. 'Harder, het is niet luid genoeg.' Fluisterde ik. 'Ik haat je.' Gromde ze tussen haar gekreun door, maar ging toch luider kreunen. 'Betast me.' Zei ik. Ze schonk me een nijdige blik, maar toen Pieter de deur opende, ging ze met haar handen lustig door mijn haren.

'Wat krijgen we nu?' Gromde Pieter verbaasd.

'Privacy zou leuk zijn.' Zei ik.

'Ik geloof mijn ogen niet...'

'Ze liegen niet, hoor.'

Plots zette Evelien haar duimen op mijn lippen en drukte haar lippen er tegen aan. Ik kende dit soort kus... Dit was een filmkus. Het leek alsof we kusten, maar dat deden we niet. Haar duimen vormden de scheiding tussen onze lippen. Het was misschien geen echte, maar Pieter geloofde het wel.

'Ik laat jullie wel even alleen...' Zuchtte hij, rolde eens met zijn ogen en verliet daarna de kamer.

'Nou, die ging sneller weg dan verwacht.' Zei ik.

'Vond je vast jammer, hé?' Siste ze.

'Ik weet dat je het een stom idee vond, maar het heeft gewerkt.'

'Gelukkig... Had je zijn gezicht gezien?'

'Ja, het kostte me veel moeite om m'n lach in te houden.' Zei ik.

'Zou hij terugkomen?' Vroeg ze vervolgens.

'Waarschijnlijk wel, maar hij zal snel weer weggaan. Ik blijf vannacht hier bij jou slapen. Als hij de kamer straks opnieuw betreed en ziet ons beiden naast elkaar slapen, zal hij ons heus niet meer wekken.'

'Waarom was dát je plan niet van te voren?' Vroeg ze, bijna bijtend.

'Dat was minder leuk geweest.' Lachte ik al schouderophalend.

'Smerige hond.' Lachte ze.

Ik legde mijn hand op haar wang en streelde haar zachte huid met mijn vingers.

'Je wou dat het echt was, hé?' Vroeg ze al glimlachend.

'Voor één keer wilde ik inderdaad dat het echt was... Ook een dromer droomt weleens van realiteit.' Gaf ik toe.

'Wat gaat er door je hoofd op dit moment? Nu je me naakt voor je ziet?'

'Dat kan ik niet met één woord omschrijven en trouwens... Ik denk dat je het gewoon niet wil weten.'

'Waarom zou ik het anders vragen, slimmerd?' Lachte ze.

'Ik wil gewoon... Ik wil gewoon dat jouw lichaam op een dag het mijne wordt.'

'Dat zou ik niet wensen als ik jou was. Het is niet fijn om maandelijks ongesteld te zijn en-'

'Zo bedoelde ik het ook niet. Ik wil niet ruilen van lichaam, maar ik wil dat jouw lichaam... Nou ja... Mijn eigendom wordt? Eigendom is het foute woord, niemand mag jou toe-eigenen, maar... Ik zou er gewoon elk moment naar willen kijken. Ik zou je willen aanraken.' Bekende ik.

'Waarom? Mijn lichaam is niet van goud. Het is gewoon een naakte huid, zoals jij er ook een hebt.' Grinnikte ze.

'Het is niet zomaar een naakte huid... Het is veel meer dan dat... Ik zou bijna zeggen dat het de kern is van mijn fantasie.'

'Moet ik me vereerd voelen of moet ik je nu heel raar aankijken?' Lachte ze.

'Die keuze is aan jou. Weet je, vergeet gewoon dit hele gesprek. Het is al laat, ik ben moe en dan kraai ik onzin uit.'

'Ik vind het geen onzin, hoor. Ik vind het interessant.'

'Interessant?' Vroeg ik verward.

'Ja, de manier waarop je over me praat. Je vind me echt leuk, hé?'

'Valt je dat nu pas op?' Grinnikte ik.

'Ik dacht altijd dat je het acteerde.'

'Natuurlijk niet, ik kan niet acteren en zeker niet zoals jij dat kan. Jij hoort hier niet, jij hoort thuis in Hollywood. Ik meen het, je acteerde geweldig.'

'Dat noem jij acteren? Ik moest alleen maar wat kreunen.'

'Misschien, maar je deed het geweldig. Het was net echt... Ook al weet ik niet hoe het echt zou zijn, natuurlijk... Misschien kreun je helemaal niet of roep je of-'

Ze drukte snel haar wijsvinger tegen mijn lippen aan en lachte. 'Wie weet kom je er ooit, heel misschien achter.'

'Denk je echt dat ik kans bij je maak?' Vroeg ik hoopvol.

'Misschien wel. Je bent lief, je leeft met me mee en begrijpt me, maar bovenal bescherm je me.'

'Heb je dan gevoelens voor mij?' Vroeg ik.

'Ik weet het niet...'

'Hoezo je weet het niet? Je voelt zoiets toch?'

'Ik voel vooral angst, niet meer en niet minder dan angst.'

'Dat snap ik wel... Ik denk dat het beter is als we zouden gaan slapen. Morgen moet jij fit zijn om weer met dat paard aan de slag te kunnen gaan.'

'Mee eens. Welterusten.'

'Slaap zacht, Bossie.'

Heeeey mensen! Vergeet niet te stemmen en te reageren! Alvast bedankt! Eindelijk, na een zware week, ben ik terug actief... Er kwam namelijk een Franstalig meisje bij me slapen(i.v.m een uitwisseling op school) waardoor ik geen tijd had om verder te schrijven\ te publiceren. Maar nu ben ik terug en de volgende hoofdstukken komen er snel weer aan! Tot dan!