Locked by you [Herschrijving]

54.

Evelien

Jonas had een arm om me heen geslagen toen hij merkte dat ik weer wat stiller geworden was. Hij drukte daarbij nog eens een kus tegen mijn wang aan. Het bleef me verbazen. Hoe hij dat toch deed... Het was magie. Hij kon altijd een glimlach op mijn gezicht toveren.

'Mag ik je nu "liefje" noemen?' Vroeg hij plots tijdens het wandelen door de straten van Avignon.

'Ja, jij mag dat.' Glimlachte ik.

'Yes! Eindelijk! En euh, mag ik nog iets vragen? Wanneer beginnen we aan kinderen?'

'Wat?!' Riep ik al lachend.

'Grapje.' Knipoogde hij, waarna ik hem een speelse duw gaf.

'Jij bent toch niet van plan om me dat elke twee minuten te vragen?' Lachte ik.

'Nee, natuurlijk niet. Ik vraag het je iedere minuut.' Grinnikte hij.

'Ik wil geen kinderen.' Zei ik dan.

'Wat?' Stotterde hij ongelovig en zijn glimlach smolt weg.

'Ik wil überhaupt geen seks meer.'

'Waarom niet?!' Vroeg hij geschrokken.

'Dacht je nu echt dat ik die verkrachting zo snel zou vergeten? Die zit in mijn geheugen gebrand. Het is een trauma voor de rest van mijn leven. Ik snap niet waarom mensen dat leuk of heerlijk kunnen vinden. Het was een pure marteling. Nog nooit voelde ik zoveel pijn. Zoiets wil ik nooit meer meemaken.'

'Maar dat is anders. Geloof me, als wij de liefde bedrijven zal het er anders aan toe gaan. Ik zou je niet slaan of pijn doen.'

'Ik doe het gewoon liever niet opnieuw.'

'Laat je hen je dromen afpakken?'

'Kinderen hebben is jouw droom, niet de mijne.'

'Ben je soms bang om kinderen te krijgen? Bang voor de zwangerschap?'

'Bang voor de seks.'

'Maar dat is nergens voor nodig! We vertrouwen elkaar toch?'

'Je begrijpt het niet, Jonas. En hou er nu over op, voordat ik nog ga denken dat Frances gelijk had.'

'Waarover?'

'Dat jij alleen maar aan seks kan denken.'

'Het spijt me... Ik ben gewoon helemaal ondersteboven van jou. Ik wil een gezin met je starten. Dat wil ik doodgraag.'

'Ik ook, maar kinderen hoeven daar toch geen deel van uit te maken? Bekijk het zo: als er geen kinderen zijn, kies je nog puurder voor elkaar. Dat is toch mooi?'

'Als er kinderen zijn, dan is er nóg een persoon in huis die je met alle liefde van de wereld kan behandelen. Meer liefde is meer warmte. En bovendien lijkt het kind meestal op de ouders. Een kopie van mij zou je toch fijn vinden?'

'Proficiat, Jocke. Je hebt er zojuist voor gezorgd dat ik hélemaal geen kinderen meer wil hebben. Bah, een kopie van jou! De gedachte alleen al laat me kotsen.' Lachte ik.

'Denk je er alsjeblieft nog eens over na?'

'Ik ben nog maar zeventien!'

'Weet ik, maar... Als je echt geen kinderen wil, dan weet ik niet of wij wel bij elkaar horen...'

Ik stopte abrupt en keek hem boos aan. 'Wil jij nu zeggen dat als ik ervoor kies geen kinderen te krijgen, dat je me dan laat vallen?'

'Zo bedoelde ik het niet.'