Locked by you [Herschrijving]

4.

Evelien

Toen het busje even afremde, greep ik mijn kans. Ik opende de deuren en sprong uit het busje. Meteen werd ik bekogeld door regendruppels, maar dat kon me weinig schelen op dat moment. Ik moest daar weg!

Jonas

'Hoorde je dat?' Vroeg Luca plots toen we stopten voor het rode licht. 'Nee...' Mompelde ik. Ik had helemaal niets gehoord, want ik was weer verzonken geraakt in mijn eindeloze gedachten. 'Ik zweer dat ik wat hoorde!' Hij gaf een ruk aan het stuur en zette het busje aan de kant. Hij stapte haastig uit en ik volgde zijn voorbeeld.

'Verdomme!' Riep hij.

De deuren stonden wagenwijd open en van het meisje was geen spoor meer. Luca raapte het gescheurde stuk touw op dat op de bodem lag en kneep er hard in. 'Ze wist zich los te rukken.' Gromde hij. 'Ze kan niet ver zijn!'

Ik opende de zwarte kist die er stond en haalde er een touw uit. Dit touw rolde ik op en bond het aan mijn broeksriem. 'Ik vind haar wel!' Zei ik vastberaden en liep het bos in, daar moest ze wel in zijn gelopen.

Evelien

Ik rende zo snel als ik kon, maar het was nog steeds donker en mistig. Ik zag geen steek voor ogen. Soms keek ik eens achterom, maar meer dan een vaag bewegend beeld kreeg ik niet te zien. 'Help!' Riep ik, maar er was niemand in de buurt. Ik ploeterde door de modder dat wel drijfzand leek, ontweek laaghangende takken en spong over omgewaaide bomen. Ik richtte mijn blik naar boven, naar de donkere lucht die langzamerhand verbleekte en wenste op een straaltje licht.

Aangekomen aan een riviertje, besloot ik even op adem te komen. Ik liet me uitgeput vallen op de modderige ondergrond en ademde vervolgens een paar keer diep in en uit. Mijn hoofd deed pijn, alsof ik een harde klap gekregen had en mijn spieren werkten maar voor de helft mee. 'Help! Kan iemand mij alsjeblieft helpen?!' Riep ik bang. 'Hoort iemand mij?!' Enkele tranen gleden langs mijn wangen en kwamen in het water van de rivier terecht.

Jocke

Ik kon nog net op tijd mijn evenwicht bewaren toen ik bijna uitgleed in het slijk. Ik zag dan ook niets. Het was pikkedonker en de laaghangende mist hielp niet echt mee. Ik haalde mijn mobiel tevoorschijn en zette de functie flashlight op. Een fel licht werd zichtbaar en gaf me meteen een betere kijk in de omgeving. Ik richtte het licht naar de grond. Bingo! In de modder trof ik enkele voetsporen aan. Evelien moest hier geweest zijn! Ik zette de achtervolging verder in en besloot haar voetsporen te volgen. Ze had kleine, smalle sporen achtergelaten. Wel logisch, aangezien ze niet groot was van gestalte en ook fijn en slank gebouwd was.

Evelien

Ik haalde uit mijn doorweekte broekzak mijn mobiel. Geen bereik. Ik kon h'm wel in de rivier gooien! 'Sapristi!' Vloekte ik en drukte vervolgens per ongelijk op de afspeelknop van Spotify.

I'm in love with the shape of you
We push and pull like a magnet do
Although my heart is falling too
I'm in love with your bo-

Ik sloot de app snel weer af en hoopte maar dat Ed Sheeran me niet verraden zou hebben.

Jonas

Wacht... Hoorde ik daar nu Ed Sheeran? Daar was Evelien toch fan van? Eureka! Ver hoefde ik niet meer te zoeken. Nadat ik het geluid volgde, trof ik haar al snel aan bij een riviertje in een dal. Ze hield zich schuil onder een brug, waar ze over de rivier gebogen zat. Tranen rolden van haar wangen. Arm ding...

Ik sloop traag naar haar toe en hield intussen het touw om mijn broeksriem in de aanslag. Plots draaide ze haar hoofd naar me toe. Haar ogen werden groot en een kleine gil verliet haar lippen. 'Rustig, rustig...' Ik probeerde haar te sussen, maar ze was bang. Ze rende ervandoor. 'Wacht! Ik doe je geen pijn!' Riep ik en rende haar achterna.