Locked by you [Herschrijving]

20.

Evelien

Een uur later vertrokken we naar het Noordkasteel. Toen we aankwamen, beval het me totaal niet. Het liep er vol jongens, maar ook oudere mannen. Ze dronken alcohol, lachten smerig en riepen luid tegen elkaar. Toen ze ons zagen, floten er een paar op hun vingers.

'Dat is die mooie!' Hoorde ik iemand roepen.

'Haar wil ik ook wel in mijn bed tegenkomen!' Werd er geroepen.

'Die zou ik wel willen doen!' Lachte iemand.

Ik ging dicht tegen Jonas aanlopen, waarna hij naar me glimlachte om me gerust te stellen. 'Negeer ze. Het zijn stuk voor stuk onbeschofte boeren.'

'Hé! Blijf met je poten van mijn lijf!' Riep ik toen ik plots een hand op mijn bil voelde en draaide me meteen om. De jongen knipoogde en rende al lachend weg. 'Jonas, doe iets!' Riep ik. 'Sorry, ik zag het niet. Ik weet niet wie het was.' Zei hij. 'Hij raakte me aan! Je zou me toch beschermen!' Riep ik en keek hem boos aan. 'Wie was het?' Vroeg hij. Ik keek om me heen en ging opzoek naar een slanke jongen, die niet groot was en bruin haar had. 'Daar!' Riep ik toen hij in het oog sprong en wees naar hem.

Jonas

'Kom.' Zei ik en ging met haar naar de jongen, die David heette.

'David,' begon ik toen we bij hem aankwamen,' heb je soms mijn vriendin aangeraakt?' Evelien kruiste haar armen en zuchtte. 'Ik ben je vriendin niet...' Ik schonk haar een nijdige blik die haar meteen het zwijgen oplegde. 'Ja, dat was ik. Is ze misschien jouw privé eigendom?' Lachte David. 'Eigenlijk wel.' Zei ik. 'Sorry Jocke, ik kon het echt niet laten... Verhuur je haar trouwens?' Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Verhuren?' Vroeg ik. 'Ja... Je weet wel... Kan ik haar even lenen?' Nog voordat ik iets kon zeggen, was Evelien me voor. 'Ja, dat kan.' Zei ze. Ik keek haar al fronsend aan. 'Geweldig! Hoeveel moet ik betalen?' Toen ik naar Evelien keek, zag ik een grijns die erop wees dat ze een plan had. Een sluw plan. '200 euro.' Zei ik. 'Ben je gek?! Dat is veel te veel!' Riep David. 'Tja... Dan niet... Ze is heel veel waard... En ze is echt goed in bed.' Zei ik. 'Ik hoop het voor jou.' Gromde David en duwde uiteindelijk 200 euro in mijn handen. 'Meekomen, kleintje.' Gromde hij naar Evelien. Ze knikte en knipoogde vervolgens naar me. Jep, ze had een plan.

Evelien

Ik volgde de jongen naar boven. Daar zou niemand ons "storen". Hij duwde me een kamer in en sloot de deur achter ons. Hij was best nerveus, maar dat was ik ook. Hij wilde zijn broeksriem uitdoen, maar ik hield hem tegen. 'Laat mij maar,' zei ik,'we doen het op mijn manier.' Ik sloeg zijn handen weg, duwde hem met zijn rug tegen de muur en maakte zijn broeksriem open. Maar verder ging ik niet. Ik trok de riem van hem los en beval hem zijn armen voor zich uit te strekken. Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek me verward aan, maar hij deed het toch. Ik wikkelde de broeksriem om zijn armen en deed die vervolgens dicht zodat zijn handen aan elkaar gebonden zaten. 'Dit is zo spannend!' Hijgde hij.

Maar dan ging mijn plan pas echt in werking. Ik verkocht hem een harde trap in zijn kruis, waardoor hij op de grond viel en kronkelde van de pijn. 'Ah!' Riep hij. Weer gaf ik hem een trap. 'Dat zal je leren! Je moet met je poten van me afblijven!' Riep ik en trapte hem nog een laatste keer. Toen hij niets meer kon uitbrengen van de pijn, verliet ik de kamer met een glimlach en liet hem al kreunend achter.

Jonas

'Waar is Evelien?' Vroeg Luca die naast me kwam staan, met Frances aan zijn zijde. 'Ze is mee met David.' Zei ik. 'Verhuur je d'r?' Vroeg hij. 'Hij betaalde 200 euro, dus ja.' Lachte ik. 'Nou... Dat had je ook even mogen zeggen.' Gromde Luca. 'Je hebt Frances toch?' Vroeg ik en keek naar het meisje wiens ogen rood zagen van de drugs. Ze was lijkbleek en kon nauwelijks op haar benen blijven staan. 'Evelien is spannender. Ze moet nog aangepakt worden. Ze is als een paard dat nog zadelmak gemaakt moet worden.' Zei hij. 'Dan vrees ik dat je te laat bent, Luca. Dat heb ik al gedaan.' Loog ik. 'Onmogelijk. Evelien laat zo'n sukkels als jij niet toe. Je kan haar niet eens de baas.' Lachte hij. 'Hoeft ook niet. Ze vertrouwt me. Ze doet alles voor me en ze spreekt niet tegen.' Loog ik verder. 'Daar geloof ik niets van.' Gromde Luca. 'En toch is het zo. Ze is niets meer voor jou, Luca. Ze is gehoorzaam geworden. Jij houdt daar toch niet van?'