Writinginnosense © 2014
---
CHAPTER 31
"Doom's Day"
KATH'S POV
I jumped with a start, sobrang lakas ng alarm ko ngayong araw. Sumakit ulo ko, sobrang kulang ako sa tulog, I don't even know when did I fell asleep. Pagkatingin ko sa cellphone ko, crap! Quiz bee today, and the alarm says I'm late, it was set 10 minutes before the actual contest. Agad akong tumayo, ouch. Nangalay ang kamay ko, plus I didn't know how to take a bath with this. Pero ginawan ko ng paraan, kahit sobrang hirap, it took me several minutes to finish! Crap! Kung kailan kailangang magmadali! Nang matapos ako ay agad na akong lumabas ng kwarto, not minding the pain sa braso ko, not now please. Habang bumababa ako, slowly I'm seeing and hearing the things that happened yesterday, but I tried to push it away, no time for those things, I have to...shit! I didn't review, parang na-mental block ang isip ko while recollecting the theories I have read.
"Good mor--"
I walk passed mom, I'm not in the mood to confront her, I'm mad. Well mad could be an understatement of the 10th degree devastation I'm feeling right now. I'm infuriated.
Hindi naman na ako nahabol ni momsee, good thing I was able to get into the taxi na palabas na yata sa village.
Pagkapasok ko sa school ay nakasalubong ko agad si sir.
"Why are you late?" Tensyonadong tanong ni sir. Napatingin naman si sir sa braso ko at napapikit, he looked stressed. "Well, I don't have to ask, nabalitaan ko and I swear, bakit kahapon pa ang piniling pagkakataon ng mga batang yun to do something like that?"
So okay lang kung ibang time nangyari? Okay lang na may kumidnap sa akin? Ganun ba yun? I don't know where that thought came from, maybe clouded masyado sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Buti hindi ko nasabi kay sir, it's not right na ibuhos sa ibang tao ang galit mo.
Sasabihin ko sana kay sir na baka hindi ko kayanin, or baka matalo ako, and that's for sure dahil kanina kahit what is Science hindi masagot ng isip ko ng magsalita si sir.
He sighed. "Well, import ko si Martin, top 3 last year, but I'm still confident na kaya mong hatakin ang score, Katherine, I believe in you. I know you could win, I'm rooting for you, galingan mo ah! Para na rin kay Ulyssis."
Shoot. Rendered me speechless, I always thought na si Ulyssis lang ang pinagkakatiwalaan ni sir da pagpapanalo but hearing him made my heart beats faster at mas lalong bumigat kung kaya pa niyang bumigat pa, it's so sincere.
"Ahh..s-sge po. CR lang po ako sir."
"Sige, balik ka dito in 5 minutes, mag-uumpisa na 'yon."
Tumango na lang ako, sobra ang kaba na nararamdaman ko ngayon. Paano kung maipatalo ko ang contest? Madi-disappoint si sir. He looks really hoping.
No! Matagal na akong naghirap, pinaghirapan namin ni Ulysis 'to tapos pababayaan ko lang?
Nang makarating ako sa CR, ako lang mag-isa, agad akong pumasok sa cubicle, dala-dala ko pa bag ko, hindi ko na lang iniwan muna kay sir.
Napapikit ako, bumalik na naman sa isip ko yung mga nangyari kahapon, simula sa pagkidnap sa akin hanggang sa malaman ko na may ibang pamilya si dad and what made it even worse? Na malaman niyang alam ito ng mommy at kuya but kept it and never said anything.
![](https://img.wattpad.com/cover/3778479-288-k292396.jpg)
BINABASA MO ANG
Chasing Chances.
Teen FictionSa buong buhay mo, hindi mo na siguro alam kung ilang "chance" ang hinarap mo. Ilang "chance" ang pinili mo, at ilang "chance" ang hinayaan mo. May mga "chance" na kapag ni-let go mo ay hindi mo na ulit makukuha pa. So what will she choose? In the c...