Chasing Chances.

C74: Bad Blood

Writinginnosense © Stories

-

CHAPTER 74

"Bad Blood"

BIANCA'S POV

Once upon a time, everything is fine. I am part of Jimmy Neutron, every single bickering between EC and JN is fine, their rivalry is borne since they were young at nasali lang ako. Once upon a time, I have a cousin, her name is Katherine, her mom and my mom are sisters. Once upon a time, we were close and once upon a time, she's been bullied. Once upon a time, I was there and I did nothing. Once upon a time, she knew me and understood me and once upon a time, everything is alright.

Until she came again and turn our worlds upside down. Sa ilang araw na bumalik siya sa school ay parang nagbago ang ihip ng hangin. Everything seemed to be a her disposal, she's untouchable, hindi dahil sa bullied siya, dahil sadyang pangingilagan mo siya.

Napatingin ako sa sarili ko sa salamin, it's Satuday at family reunion namin, I don't know kung pupunta ba si Katherine pero ang sabi niya na-contact daw niya si tita at sinabing makakapunta sila.

Kanina pa ako nandito sa CR at inaayos ang sarili ko. I'll try to talk to her, gusto kong magpaliwanag sa kanya, gusto kong malaman niya ang rason, I want to explain.

Alam kong I'm at fault and I always endured the fact that she's ignoring me at school, ganun din ang ginagawa ko sa kanya dati at mahirap pala.

Pagkalabas ko ay nakita kong nandito na sila, agad akong lumapit para batiin si tita at si tito. Tito looked like he aged so much. Nakita ko siya sa tabi nila at binabati sila mommy. Wala si Kuya Zeek. Nag-umpisa ng magkwentuhan sila mommy kaya pumunta na sila sa table, papaalis na rin sana si Katherine ng pigilan ko siya.

"K-katherine...let's talk." Lumingon siya sa akin at itinuro ang sarili niya.

"Me? Wait! Kamag-anak pala kita? Schoolmates tayo right?" Na-confuse ako sa sinabi niya and I realized that she's trying to ignore me, she giving me a bored look. Ngayon lang ako na-intimidate sa kanya sa tanang ng buhay ko, hindi niya ugali ang mag-flaunt ng lamang niya sa ibang babae. Hindi niya ugali iyon...dati.

Iba na ngayon.

"Magpinsan tayo? I hope you'll not reveal that to the school. Ayoko naman na sabihin nilang in bad terms tayo." They already know. Napatingin ako sa kanya. "Stop it, Katherine you know me." Naikuyom ko ang kamao ko, hindi ko na rin kasi mapigilan pa ang sarili ko.

Nawala ang ngiti niya at bahagyang lumapit sa akin.

"Ngayon, alam mo na ang pakiramdam na dini-deny? Masaya ba?" Nung muli niya akong hinarap ay nakita ko ang ngisi niya sa akin bago umalis sa harap ko at nagsimula ng maglakad paalis. Halos hindi ako makahinga, she's doing it in purpose. She's doing this intentionally, to have my taste of my own medicine.

Ganito pala ang pakiramdam ng i-deny ka. Nakakahiya, kahit sa sarili ko nahihiya ako.

-

Kinabukasan ay nilapitan ko siya, nasa cafeteria siya habang nagbi-breakfast. Sinabi sa akin ni mommy na nahihirapan na sila tito kay Katherine, ever since sa hindi malamang rason ay nagiging sakit na siya ng ulo ng mga ito, and I wanted to tell that to her.

"Katherine." Umangat siya ng tingin, tumingin din sa akin si Sophie. Wala si Ullysis nung mga oras na iyon, participant siya sa quiz bee.

"Katherine." Muli ko siyang tinawag pero this time hindi na niya ako tiningnan, si Sophie na lang ang tumingin sa akin. "Kath, kilala mo ba siya?" She asked. Tumingin lang siya sa akin, emotionless. I was about to say something when she suddenly pour the contents of her plate in me. Spaghetti. Muntik na akong mapatawa dahil sa ginawa niya. "No, I didn't know her." Walang bakas ng remorse sa ginawa niya atsaka siya umalis. Bakas ang gulat sa mukha ni Sophie but she followed Kath after.

Parang deja vu, parang nangyari na rin ito dati, yun nga lang, ako ang nagtapon ng spaghetti sa ulo niya at ako rin ang nag-deny sa kanya.

G-ganito pala yun...I wonder how she felt. Ganito pala yun. G-ganito...at kusang tumulo ang luha sa mga mata ko.