Chasing Chances.

C38: Mutually Shared

Writinginnosense © 2014

***

 

 

CHAPTER 38

"Mutually Shared"

 

 

KESHA'S POV

Literal na tumigil ng puso ko nang maramdaman ko ang yakap ni Van sa akin. I can't completely process what's going on, I just felt his arms around me. The feeling was very unfamiliar to me yet it felt so comfortable.

I felt my uneven breathing became more ragged.

Ramdam na ramdam ko ang pagtaas at pagbaba ng dibdib niya. My heart flatters as I realize that his heart was beating so loud and fast, at ngayon, sumasabay na ang puso ko sa tibok ng puso niya as if our hearts were singin the same song with the same beats and tempo.

"Please...don't leave me." He sounded nervous to me but I don't care. Kusang umangat ang kamay ko at niyakap din siya and the feeling is so surreal, parang lumilipad ako. The butterflies on my stomach have done more summersault than I can count. I can't find my voice.

Maya-maya pa'y naramdaman ko na gumalaw ang ulo niya and so I stared way up, our eyes met. No more words was said but it seems like we were talking.

Hindi ako makapaniwala that this could really be happening. Yung pilit kung itintagong feelings ay kusa ng nagpapakita. It's really true that the more you suppress and hide the feeling, the more it will show.

I know that I'm happy. Oh, God, happiness is an understatement.

"I-I won't." kusa namang lumabas 'yan sa bibig ko.

Hindi ko alam kung gaano na kami katagal magkayakap, dinadama ko lang. Ang weird na para kaming tanga but for the first time in my life, okay lang sa aking maging tanga.

Nagulat na lang ako nang biglang umangat at bumaba ng mabilis yung dibdib niya, tumatawa na pala siya. "Bakit parang ang weird?" Inangat ko ulit ang tingin ko sa kanya. Sobrang pula ng mukha niya pero nakatingin pa rin siya sa akin, tsaka ko lang din na-realize na ang init-init ng pisngi ko, siguro sobrang pula na rin ng mukha ko. "Ikaw kaya yung weird."

Hindi pa rin kami naghihiwalay ng yakap sa isa't isa, eto talaga yung weird. Nag-uusap kami pero magkayakap pero ayokong bumitiw, mamaya hindi pala totoo lahat ng ito.

"Ang corny ng sinabi ko." Pagpapatuloy niya. Natawa naman ako. "Sinabi mo pa." Bakit ganito? Kahit na halos wala naman kaming sinasabi parang...okay lang? Yung selos at lungkot ko kanina, nawala. Weird, ang weird talaga ng pag-ibig.

"Sus, may pa-I won't-I won't ka pa." Agad akong napapalo sa kanya. Kung p'wede pa akong mas mamula, nangyari na. "Baliw!" He caught my hands kaya napatingin ako sa kanya.