KUNG AKO NALANG SANA (Season 1)

CHAPTER 16 "BA'T DIKO BA NASABI?"

DEX'S POV

Ang bigat nang pakiramdam ko ngayon at parang ayaw kona namang pumasok, Siguro dahil ngayong araw na yung gagawing surpresa ni Mark kay Sheena.
Pagopen ko ng Facebook ay andami na agad messages sakin ni Mark.

"Dex asan kana?"

"Dex agahan mo pumasok ha? mag aayos pa kasi tayo don"

"Dex asikaso nako, asikaso kana din para maaga tayo"

"Dex kita tayo sa school"

Kainis tinadtad na nya ako, Excited naman sya masyado eh maaga pa naman.
Kahit labag sa puso't isip ko ay bumangon ako pakiramdam ko lalagnatin ako sa sobrang pag-iisip sa mangyayari mamaya. Hindi kopa nga nasasabi kay Miles ang tungkol dito dahil sigurado ako pipigilan nya ako.

Pagdating ko sa school ay medyo madami nang tao sa quadrangle mga kakuntyaba ni Mark at nag-aayos na sila nang makita ako ni Mark na paparating ay agad syang lumapit sakin.

"Dex bakit ngayon kalang?" -Mark

"Traffic kasi, Sorry"

"Ayos lang, ano maganda ba?" -Mark

Tumango nalang ako at pinagmasdan ang disenyong ginagawa nila maraming balloons na nakalagay sa halaman, At mariming petals ng rose na kinorteng puso sa gitna ng quadrangle. At yunh mga estudyangteng may mga hawak ng mga Letters ay nagreready nadin.
Okay naman na siguro ang lahat, Baka hindi na ako kailangan dito.

"Mark maganda sya, Mukhang wala na dapat idagdag. Paano una na ako ha? may gagawin pa kasi akong assignment"

"Sandali lang Dex, Ano kasi pwede bang ikaw ang mag-papunta kay Sheena dito? Please" -Mark

Ito na naman ang paawa effect, Gusto kong mainis sa kanya pero natatabunan yon ng pagmamahal ko.

"May klase yon ngayon, ayokong makaabala"

"Dex please gawan mo nang paraan pwede? Please lang Dex. " -Mark

Makakahindi paba ako? pag humindi ako alam kong madidisappoint sya sakin at ayokong mangayari yon.

"Oo na, Ako na ang bahala"

Napayakap naman sakin si Mark sa sobrang tuwa nya, Minsan naiinis nadin ako sa sarili ko dahil sa mga tangang desisyon na nagagawa ko.

Inalis kona ang pagkakayakap nya at naglakad na ako palayo pakiramdam ko kasi ano mang oras bubuhos na ang mga luha sa mata ko.

Tumakbo ako palayo sa kanila at humanap na lugar kung saan walang makakakita sakin, Nakarating ako sa likurang bahagi ng school at doon ko binuhos ang lahat sakit at hapding nararamdaman ko. Ganito ba talaga kapag nagmamahal ka? Kailangan talaga nasasaktan ka? Humawak ako sa kaliwang bahagi ng aking dibdib, Nahihirapan ako huminga. Umiiyak ako na parang wala nang bukas pero iniwasan kong lumikha ng ingay dahil baka may makakita sakin para akong baliw dahil sa ginagawa ko.

Ilang minuto din ang luhang yon pero hinang hina ako, inayos ko ang sarili ko dahil kailangan kopang puntahan si Sheena, Nang mga aros nayon sumasagi din sa isip ko na wag nang puntahan si Sheena pero masyadong matibay ang pagiging magkaibigan namin ni Mark kaya kahit masakit gagawin ko kahit sa kabila nito ay namumukhang tanga na ako.

Nang makarating ako sa tapat ng room nila Sheena ay nakisuyo ako sa isa nyang Classmate na tawagin sya.

"Dex tawag mo daw ako?" -Sheena

"Ah eh oo, Kasi si Ano. Si Mark"

"Bakit anong meron sa kanya? wait are you crying?" -Sheena

WTF napansin nya siguro yung mata ko na pakiramdam ko nga namamaga eh.