Joon | Kim Namjoon

Gece

Nefeslerimi düzenleyebilmiş değildim, kalbimin üstünde bana baskı yapan bir yük vardı. Bu beni hem mutlu yapıyor hem de bir o kadar üzüyordu. Gözlerimi kapatıp kafamı kolumun üstüne koydum. İki farklı insanın aynı gecede aynı zamanda aynı anda hapsolmasını istedim. Burda günler, aylar geçirebilirdim.
'Luna...' diye fısıldadı, gözlerimi açıp kafasını arkaya atmış gökyüzüne bakan Joon'u gördüm. İçeriden sızan ışık saçlarına vuruyordu. İki eliyle tuttuğu bardağın üstünde parmaklarını gezdirip tekrarladı 'Luna...'
'Ben bu gece RM'i arkamda bırakıyorum. Neden sen de gerçek seni bana tanıtmıyorsun.' Kafasını bana döndürüp bir süre öyle baktı. Şimdi o sızan ışık burnuna ve yüzünün kıvrımlarına vuruyordu, gölgede kalan dudaklarını ıslatıp tekrar kafasını geceye döndürdü. Konuşmaya başladım, sesimin bu kadar sakin çıkacağını tahmin bile edemezdim
' Şu an gördüğün kimse o da aynı... Farkımız yok ki.' Deyip gülümsemedim ama o görmedi.
' Hayır, yanılıyorsun. Luna, Busan'da kafede çalışan bir kız ama sen farklısın. Gerçi Luna'ya dair bildiğim tek şey de bu ya neyse.' Deyip omuzlarını silkti. Biraz doğrulup içkisinden bir yudum aldı ve dirseklerini dizlerine dayadı.
Onun vücuduna uyum sağlayan bedenim, biraz doğrulup dik oturmamı sağladı.
'Beni tanımak mı istiyorsun?' Sözümü bitirmeme izin vermeden kafasını yukarı aşağı salladı.
Derin bir nefes alıp ellerimi kucağıma yerleştirdim. Ne söyleyebilirdim, ne gördüyse o idim işte. Çok bir farkım yoktu, belki eksikleri vardı ama farkı yoktu..Kafamı gökyüzüne çevirip düşündüm
'Ben bir müzik kaşifiyim.' Omuz silkip bana dönen gözlerine baktım. ' Sizi tanıma sebebim de bu. ' dedim.
Göğsünden çıkan bir gülümsemeyle karşılık verdi ' Peki benim seni tanıma nedenim ne?'

'Bir nedene ihtiyacın var mı?' Sol dirseğimi bağdaş yaptığım bacağıma koymuş kafamı avucumun içine yerleştirmiştim.
'Hayatta her şeyin bir nedeni yok mudur? Seninle tanışmamın mutlaka bir nedeni olmalı.' Dedikten sonra bir yudum daha aldı içkisinden. Gülümsedim, haklıydı hayatta her şeyin bir nedeni vardı. Onun benim hayatıma girmesinin de şu an burda olmamızın da bir nedeni vardı; ama bu nedeni ben de Joon da bilemezdi...
'Ben hayatının belli bir evresinde karşılaştığın kişilerden sadece biriyim.' Dedim. Bu biraz canımı acıtmıştı ama gerçek olan buydu ve biz onlardan kaçamıyorduk. ' Sen bana rastladın, Busan'da adını hatırlayamadığın bir kafede çalışan biri olarak kalacağım aklında, bu geceyi unutacaksın; çünkü geçirdiğin diğer gecelerden çok bir farkı yok. Belki de sana eşlik eden kişi farklı sadece, gerisi aynı.'
Tekrar arkasına yaslanıp vücudunu biraz bana döndürdü.
' Rastladığım kızın yanıldığı konular var' boğuk sesi yüzümü yalayıp geçti, yine nefessiz kalmıştım işte ' yanılıyor çünkü onunla RM olarak değil Joon olarak vakit geçiriyorum ve o henüz Joon'u tanımıyor.'
Bağdaş yaptığım bacaklarımı önüme alıp kollarımı çevresine sardım.
' Joon da o kafede çalışan kızı tanımıyor.' Deyip  pürüzsüz kollarına baktım. Yine göğsünden bir gülümseme yükseldi
'Onun bir müzik kaşifi olduğunu biliyorum.' Deyip çenesini ileri getirip güldü. Bu haline ben de güldüm. 'Koreli olmadığını biliyorum. Güzel cheesecake yapıyor bunu da biliyorum.' Son dediği şeyle kahkaha attım.
' Beğenmene sevindim' ....

Bir süre sessizce içkilerimizi yudumladık, o da ben de gökyüzüne bakıyorduk. Aramızdaki sessizlikten şikayetçi değildim, o benim ruhumu dinliyor ben de onun varlığıyla mest oluyordum. Sabaha gidecek olması üzücüydü, onu bir daha göremeyecek olmam kadar üzücü...
'En büyük hayalin ne?'
Ben kendi dünyamda düşüncelere boğulmuşken sorusuyla beni çıkarmıştı. Devam etti ' bence birini en iyi hayallerinden tanıyabilirsin. Hayaller bize gerçek kişiliğimizi verir.' Dudaklarını ağzına yuvarlayıp oturduğu yerde iyice bana döndü az önce benim oturduğum gibi oturup başını,koltuğa yasladığı koluna yerleştirdi. Şimdi benim ayakucum onun önünde topladığı bacağına değiyordu.