Joon | Kim Namjoon

Seçimler

Love, Lu.

Böyle bitirmiştim maili. Ona ulaşabileceğim tek yer burasıydı, artık bun basıyordu içimi. Bir şekilde konuşmalıydık. Kafamda bir sürü soru dönüyordu. Yardımına o kadar ihtiyacım vardı ki, hayır, pes etmemiştim. İçimde müzik varken nasıl yenildim deyip çekilebilirdim. Tüm o yaşadığım saçma şeyler, beni müziğe daha yakın yapmıştı. Boş zamanlarımda o olduğu için şanslıydım. İçimdeki minik melodinin varlığı sürmezse yaşayamazdım. Yoongi'yi özlüyordum, ona yazmamın sebebi buydu ne bileyim kısacık çalışma arkadaşım olduğu gerçeğine kendimi fazla kaptırmıştım belki de. Yine her zaman yaptığım şeyi yapıp onun gerçek kimliğini unutmuş sanki Suga değilmiş gibi ona hayatımda bir karakter yazmıştım. Yanılmıştım, insan yaşadığı yere göre bazen yaşadığı hayata göre karakter sahibi oluyordu. Ruhumuz ve benliğimiz ne kadar farklı şeyler olsa da bu çevrede şekilleniyordu. Bu üçünü birbirinden ayırmaya çalışmak aptallıktı. Ruh, benlik ve karakter...O Min Yoongi değildi Suga idi. Bu kadar. Fazlası olmamalıydı, felsefik düşüncelere girmeden dümdüz bakmalıydım insanlara. Yoksa elime geçen tek şey hayal kırıklığı oluyordu.

Kırıklarla dolu ellerime baktım, gerçekten kader diye bir şey var mıydı acaba? Gideceğimiz yol önceden belirli miydi yoksa o yolu seçimlerle biz mi oluşturuyorduk... Peki benim buraya gelmeme neden olan hangi seçimimdi..? Eğer zamanı geri alabilseydim, ki Einstein'a göre bu mümkün değil, o seçimimi değiştirir miydim? Kendime güldüm, karar verme işinde berbattım. Yine elime yüzüme bulaştırırdım muhtemelen.

'Lu!' Lavi'nin çılgın sesiyle yerimde sıçradım zira derin düşüncelerdeydim. Yanıma panduflarını sürüyerek geldi. Bir elinde fırçası diğerinde telefonu vardı, kucağımdaki dizüstünü kapatıp gömüldüğüm koltuktan ona döndüm.

' Hadi kalk hazırlan, ' arkasını dönüp gidiyordu ki onu durdurdum.

'Nereye gidiyoruz?'

'İyi bir grup var, bu akşam küçük bir dinleti yapacaklarmış. Biz de gidiyoruz.' Kısa açıklaması beni tatmin etmemişti

'Bugün hiç dışarı çıkasım yok Lavi, tek gitsen olmaz mı?' Kafamı koltuğun arka kısmına yaslayıp mızırdandım

'Olmaz her şeye itiraz ediyorsun, buna bari tamam de.' Uflayarak odasına geçti. Ben de arkasından bağırdım, halbuki sinirlenecek bir şey yoktu ' ne var çıkmak istemiyorsam, bir şeye zorlamaktan vazgeç artık.' Söylediğim an pişman olmuştum zaten

Odadan şaşkınlıkla çıktı siyah gözlerini daha da açtı 'Neydi bu şimdi ? Dediklerine bir bak... Ben ne dedim ki , bu tepki niye?'

'Sürekli bir şeye zorluyorsun, istemiyorum işte neden anlamıyorsun?!'

Şaşkınlığı daha da arttı, tıslamaya benzer bir ses çıkarttı 'Anlamıyor muyum?! Hah! Sen, sen değilsin sanki. Kendine gel artık Lu. Şu ruh haline bak, bunun için mi döndün Kore'ye? Aylar geçti, devam etmen gerekmiyor mu?' O kadar sertti ki sözleri

'Ben zaten devam ediyorum' omuz silkip önüme döndüm

'Yaa, öyle mi yapıyorsun? Ne oldu müzik aşkına, geldiğinden beri bir girişimde bulundun mu ya da dur ya İstanbul'dayken müzik adına ciddi anlamda bir şeyler yaptın mı?!... Bana şarkılar üstünde çalıştım deme. Hangisi tam şu an, hepsi yarım yamalak değil mi?!...' derin bir nefesle gözlerini kapattı, sözleriyle senkronize elleri de hareketlendi 'bak bu böyle olmaz sen de biliyorsun. Tanımadığımız, bilmediğimiz prodüktörlere şarkıları mail atan Lu nerde şimdiki nerde? Sahi sen kimsin?'

'Eylül!.. Adım Eylül. ' histerik bir gülüş yaptım, Lavi de beni tekrarladı

'Öyle mi Eylül hanım, biliyor musun ismin umrumda değil. Lu ya da Eylül ikisi de aynı boktan kişi ve benim arkadaşım. İsimleri boşverip kendin olsan bir an önce....' sesi gittikçe sakinleşti, hep de böyle olurdu. Ben istemediğim sözler söylerdim o devam ederdi, sonra yumuşardık; çünkü o benim en yakınımdı. İçimi bilirdi, en azından ben öyle düşünüyordum. Derin bir nefes aldım, gerçekten gerek var mıydı böyle bir çıkışa... Devam ediyor muydum yoksa yerimde mi sayıyordum... Hatırladığım şeye güldüm, sıfırda saymak.